Austria: 400-lecie wiedeńskich wizytek

Siostry wizytki, znane jako „salezjanki na Rennwegu” w Wiedniu, obchodzą 400-lecie istnienia swego zgromadzenia. Uroczystej Mszy św. z tej okazji przewodniczyć będzie 24 stycznia wikariusz ds. zakonów Archidiecezji Wiedeńskiej o. Michael Zacherl. Kolejną jubileuszową Mszę św. odprawi w przyklasztornym kościele arcybiskup Wiednia, kard. Christoph Schönborn 6 czerwca, w przypadające tego dnia święto założenia zgromadzenia, natomiast 2 lipca, w święto Nawiedzenia NMP Mszy św. przewodniczyć będzie biskup pomocniczy w Salzburgu Andreas Laun.

Istniejący od 1770 r. w Wiedniu klasztor sióstr wizytek jest jednym ze 150 domów zakonnych tego zgromadzenia na świecie i jednym z dwóch na terenie Austrii. Klasztor „na Rennwegu” należy do zakonu Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, założonego w XVII w. przez św. Franciszka Salezego i św. Joannę Franciszkę Chantal. Początkowo siostry opiekowały się chorymi i ubogimi. W klauzurze żyją od 1615 r. Wszystkie domy tego zakonu kontemplacyjnego są samodzielne i podlegają bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Siostry w wiedeńskim klasztorze wizytek żyją w „klauzurze papieskiej”. Opuszczają zakonne mury tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. żeby odwiedzić chorą współsiostrę, albo wziąć udział w wyborach.

Klasztor sióstr wizytek w Wiedniu ufundowała na początku XVIII w. cesarzowa Wilhelmina Amalia, wdowa po cesarzu Józefie I. Pobożna cesarzowa lubiła żyć w ciszy i po śmierci męża w 1711 r. pragnęła spędzić dalsze życie w klasztorze. Nie znalazła jednak odpowiedniego miejsca dla siebie, postanowiła wiec sprowadzić siostry z zakonu "Nawiedzenia Marii". Reguła tego zakonu pozwalała żyć we wspólnocie zakonnej również starszym kobietom, którym wiek lub stan zdrowia nie pozwalał na uczestniczenie w nocnych czuwaniach, ćwiczeniach pokutnych, czy w surowym przestrzeganiu postu. Ponadto w tym zakonie mogły przez jakiś czas swego życia mieszkać kobiety rożnego wieku i stanu, co na owe czasy było rzeczą niezwykłą.

Klasztor został zbudowany według projektu włoskiego architekta z Mediolanu, Donato Felice d'Allio. Zgodnie z życzeniem cesarzowej, obok kościoła znalazła też miejsce przyklasztorna szkoła dla dziewcząt z zubożałej arystokracji oraz z rodzin mieszczańskich. Świątynia została poświęcona 13 maja 1719 r. w obecności cesarzowej Wilhelminy Amalii. Zmarła ona 1742 r. i w tym klasztorze została pochowana w jednej krypt.

Dwór cesarski zawsze utrzymywał ścisłe związki z klasztorem. Bywała tam cesarzowa Maria Teresa, a także żona Franciszka Józefa - Elżbieta (Sisi). Klasztor sióstr wizytek przetrwał czas józefinizmu, kiedy to rozwiązano większość zakonów. Stało się tak dlatego, że autor reform, cesarz Józef II, wysoko cenił pracę wychowawczą i oświatową sióstr. Dziś „salezjanki na Rennwegu" są jedną z nielicznych wspólnot zakonnych, zamieszkującą dom dla nich zbudowany. Obecnie mieszka tam 18 sióstr. Część rozległych terenów przyklasztornych została wynajęta na potrzeby „Belvedere” - sąsiadującego z klasztorem zespołu pałacowo-muzealnego, część wynajmuje Wyższa Szkoła Muzyczna.

Już w XVII w. kobiety różnego stanu i w różnym wieku mogły przez pewien czas przebywać u wizytek. Stwarzając taką możliwość „życia klasztornego przez pewien czas” siostry wyprzedziły swoją epokę. Również i dziś kobiety mogą zatrzymać się u sióstr na Rennwegu na kilka dni indywidualnego „wyciszenia”, lub uczestniczyć w organizowanych okresowo dniach skupienia.

Przyklasztorny kościół był poddany w 2000 roku renowacji. Dziś w 32-mterowej wysokości kopule można podziwiać odnowione freski weneckiego mistrza Giovanniego Antonio Pellegriniego. W 2004 r. ówczesny nuncjusz apostolski podarował kościołowi relikwie beatyfikowanego rok wcześniej "lekarza ubogich", Ladislausa Batthyany'a Strattmanna.

W 2007 roku historyczny klasztor był pierwszym miejscem, w którym po przylocie do Wiednia zatrzymał się papież Benedykt XVI. Na dziedzińcu klasztornym papież przesiadł się do „papamobile”, którym kontynuował dalszą jazdę na spotkanie z mieszkańcami Wiednia. Nie była to pierwszy wizyta papieska w tym klasztorze, bowiem w 1782 r. przyjmował tam swoich gości na audiencji Pius VI.

W pobliżu sióstr wizytek jest położony „kościół polski”, znany chyba każdemu z naszych rodaków, odwiedzających stolicę Austrii. Ze względu na liczną wspólnotę polską Archidiecezja Wiedeńska zadecydowała przed kilkoma laty, że część „polskich” mszy św. odprawiana jest po drugiej stronie ulicy w przyklasztornym kościele sióstr wizytek.