Bp Jacek Jezierski nowym biskupem elbląskim

Biskup Jacek Jezierski, 64-letni biskup pomocniczy archidiecezji warmińskiej, został mianowany przez papieża Franciszka nowym biskupem elbląskim. Zastąpił on na tym stanowisku bp. Jan Styrnę, który złożył rezygnację z tego urzędu.

Publikujemy komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce:

Komunikat

Ojciec Święty Franciszek:

1. Przyjął rezygnację księdza biskupa Jana Styrny z posługi biskupa elbląskiego, złożoną zgodnie z kan. 401 pkt 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego.

2. Mianował biskupem elbląskim dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji warmińskiej Jacka Jezierskiego.

Warszawa, 10 maja 2014 roku.

Abp Celestino Migliore
Nuncjusz Apostolski

Bp Jacek Jezierski nowym biskupem elbląskim (biogram)

Biskup Jacek Jezierski, mianowany dziś przez papieża Franciszka nowym biskupem elbląskim, jest teologiem dogmatykiem, specjalizuje się w historii teologii i ekumenizmie. Wykładał m.in. w Kolegium Teologicznym w Kaliningradzie. Z jego inicjatywy odbyły się poszukiwania szczątków doczesnych Mikołaja Kopernika w katedrze fromborskiej. Lubi poezję, szczególnie twórczość Czesława Miłosza. Dotychczas był biskupem pomocniczym archidiecezji warmińskiej. Ma 64 lata.

Jacek Jezierski urodził się 23 grudnia 1949 roku w Olsztynie. W roku 1967 ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. K.I. Gałczyńskiego. W latach 1967-1974 studiował w Warmińskim Seminarium Duchownym Hosianum w Olsztynie. W roku 1968, wraz z innymi kolegami z roku został powołany do odbycia dwuletniej zasadniczej służby wojskowej w Bartoszycach.

Święcenia kapłańskie bp Jezierski przyjął w Olsztynie 16 czerwca 1974, w kościele parafialnym p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, z rąk biskupa Józefa Drzazgi.

Jako wikariusz pracował w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Malborku (1974-1976) i w parafii św. Mikołaja w Elblągu (1977-78), gdzie prowadził również duszpasterstwo głuchych i niewidomych.

Jest teologiem dogmatykiem, specjalizuje się w historii teologii i ekumenizmie. Opublikował wiele artykułów wyjaśniając kwestie teologiczne w perspektywie dialogu ekumenicznego. Jest znawcą osoby, myśli oraz sługi Bożego kard. Stanisława Hozjusza - biskupa warmińskiego.

Wykładał teologię dogmatyczną w Warmińskim Instytucie Teologicznym Olsztynie (1983-1999), na Wydziale Teologii UWM w Olsztynie (1999-2013) oraz w Kolegium Teologicznym w Kaliningradzie (1993- 2003). W latach 1998-1999 reprezentował archidiecezję warmińską, w Zespole MEN ds. Utworzenia Uniwersytetu w Olsztynie.

19 lutego 1994 r. otrzymał nominację biskupią od papieża Jana Pawła II. Święcenia biskupie przyjął 5 marca 1994 w konkatedrze p.w. św. Jakuba w Olsztynie. Głównymi konsekratorami byli: kard. Józef Glemp, abp Edmund Piszcz, abp Tadeusz Gocłowski. Swoją dewizę biskupią - Veritas Christi Liberat (Prawda Chrystusa wyzwala) - wybrał dla upamiętnienia encykliki Jana Pawła II Veritatis splendor. Stolicą tytularną jest Liberalia, położona w dzisiejszej Algierii.

Bp Jacek Jezierski jest od 1992 roku kanonikiem rzeczywistym Kapituły Warmińskiej, a od 1994 roku jej prepozytem. Z jego inicjatywy odbyły się poszukiwania szczątków doczesnych Mikołaja Kopernika w katedrze fromborskiej. W roku 2004 rozpoczęły się prace archeologiczne, kierowane przez prof. Jerzego Gąssowskiego. Znaleziono szczątki, które po przeprowadzeniu badań specjalistycznych zostały zidentyfikowane jako należące do Wielkiego Astronoma.

W swoich wypowiedziach bp Jezierski wiele uwagi poświęca sprawom formacji chrześcijańskiej i społecznym. Formację tę zawsze rozumiał jako przygotowanie człowieka do dojrzałego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu społecznym Ojczyzny, miasta i regionu.

Zna język niemiecki. Lubi poezję, zwłaszcza Czesława Miłosza i Marii Zientary-Malewskiej.

Bp Jezierski: uczmy się także od innych Kościołów (rozmowa)

Najważniejsze jest przeciwstawianie się procesom sekularyzacji, także poprzez nową ewangelizację, która wymaga wypracowania nowych metod i form duszpasterstwa - ocenia w rozmowie z KAI bp Jacek Jezierski, mianowany dziś przez papieża biskupem elbląskim. Przyznaje też, że Kościół katolicki czasami nie dostrzega wrażliwości innych Kościołów i wspólnot, "tymczasem można się wiele od nich uczyć i w ten sposób lepiej zrozumieć własne problemy".

KAI: Z jakimi uczuciami przyjmuje Ksiądz Biskup nominację na ordynariusza elbląskiego?

Bp Jacek Jezierski: Zostało mi postawione zadanie do wypełnienia. Przyjmuję decyzję papieża Franciszka, dotyczącą mojej osoby z nadzieją, że będę mógł zrobić coś dobrego w diecezji elbląskiej, tzn. dołączyć jakąś cegiełkę do pracy poprzedników w dziele nauczania biskupiego, posługi sakramentalnej, a także w kierowaniu diecezją, mając świadomość, że priorytetem jest dobro wiary, wzrost wiary ludu Bożego, że to jest naczelne zadanie, pierwsze wśród innych, obok zadań organizacyjnych i ekonomicznych.

KAI: Jakie wyzwania czekają Księdza Biskupa w nowej diecezji?

- Tego nie wiem, dlatego że nie śledziłem szczególnie sytuacji pastoralnej, socjologicznej w tej diecezji i w tej części naszego kraju. Znam wielu księży diecezji elbląskiej, nauczycieli religii, znam jakąś część katolików świeckich, małżeństwa, rodziny. Wyzwania określi dopiero rozeznanie sytuacji - podjęcie dialogu z wiernymi świeckimi i księżmi. Do tego służą ciała kolegialne, które prawo Kościoła przewiduje: Rada Konsultorów, Rada Kapłańska, Konferencja Księży Dziekanów, Rada Duszpasterska, Rada Ekonomiczna. Dopiero w dialogu z tymi gremiami będą rysować się obraz diecezji, jej potrzeby i wyzwania.

KAI: Na ile przydadzą się doświadczenia z lat spędzonych w Elblągu jako wikariusz?

- Moje związki z obecną diecezją elbląską miały miejsce w latach 1974-1981. To były inne czasy, było mniej parafii w Elblągu, była katechizacja przy kościele. Nie było stowarzyszeń, które otwierały się na współpracę z Kościołem. Istniał ZAMECH - środowisko robotników i inteligencji technicznej. Dzisiaj ta sytuacja się zmieniła, jest inna. Dziś w Elblągu istnieją media o zasięgu lokalnym, szkoły wyższe, albo ich filie, duże biblioteki, towarzystwa naukowe. Będę szukał kontaktów, płaszczyzny spotkania z różnymi środowiskami, także z tymi, które niekoniecznie deklarują się jako katolickie czy chrześcijańskie.

KAI: Czy zróżnicowanie mieszkańców diecezji elbląskiej - ludność z Wołynia, Wileńszczyzny, Pomorza, Małopolski i Polski centralnej, ludność autochtoniczna - stwarza dziś jeszcze jakieś problemy duszpasterskie?

- Nie wiem czy nie istnieją dziś napięcia z racji zróżnicowanego pochodzenia mieszkańców diecezji elbląskiej. W Polsce północnej istnieją środowiska ukraińskie i greckokatolickie ze swoimi parafiami i duszpasterzami. Także wiele małżeństw i rodzin mieszanych powstałych w wyniku związku chrześcijan tradycji łacińskiej i greckokatolickiej. Istnieją jeszcze silne środowiska Wołyniaków z ich specyficzną wrażliwością na to, co wydarzyło się na Wołyniu w czasie II wojny światowej. Zróżnicowanie ze względu na środowisko pochodzenia wymaga wiedzy historycznej i wrażliwości na różne punkty widzenia i oceny historii.

KAI: Jakie wyzwania w skali całego Kościoła w Polsce uważa Ksiądz Biskup za najważniejsze?

- Najważniejsze jest przeciwstawianie się procesom sekularyzacji poprzez dobrze zorganizowane duszpasterstwo, tzw. tradycyjne, ale również poprzez nową ewangelizację. Wymaga ona wypracowania nowych metod i form duszpasterstwa. Chodzi tu o pracę w kręgach, grupach modlitewnych, promowanie i ochrona ruchów religijnych oraz stowarzyszeń katolickich.

KAI: Jak ocenia Ksiądz Biskup perspektywy dialogu ekumenicznego w dzisiejszej Polsce?

- W ciągu ostatniego półwiecza, od ogłoszenia przez Sobór Watykański II Dekretu o ekumenizmie udało się uczynić wiele na rzecz jedności chrześcijan. W Polsce dokonała się zmiana klimatu w relacjach: katolicy - prawosławni - protestanci - polskokatolicy. Nie widzimy siebie w kategoriach wrogów i zagrożenia. Postrzegamy siebie jako siostry i bracia w Chrystusie i odkrywamy jedność na fundamencie chrztu św. Ogromne znaczenie dla ekumenizmu ma przede wszystkim w miastach Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, nabożeństwa ekumeniczne, spotkania, promowanie Pisma Świętego.

Potrzebna jest jednak nowa faza dialogu teologicznego i praktyki ekumenicznej. Okazję daje zbliżająca się rocznica 500 - lecia początków reformacji. Nie będzie to dla nas, katolików jubileusz dający okazję do festynów, ale czas na przypomnienie dramatycznych zdarzeń z początków XVI wieku i ich następstw - trudnych do przezwyciężenia. Wzbogacenie wiedzy o przywódcach reformacji, przyczynach, mechanizmach i skutkach, a także wartościach, które wniosła reformacja w chrześcijaństwo stwarza szansę na lepsze zrozumienie relacji wzajemnych dzisiaj Kościoła rzymsko-katolickiego w Polsce i Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, a także wspólnot chrześcijańskich istniejących poza nią.

Nie doceniamy czasami wrażliwości Kościołów i wspólnot mniejszościowych, a tymczasem można się wiele od nich uczyć i w ten sposób lepiej zrozumieć własne problemy.

KAI: Jakie przesłanie zostawia Ksiądz Biskup mieszkańcom archidiecezji warmińskiej?

- Jestem wdzięczny Kościołowi warmińskiemu, wiernym świeckim, jak i osobom życia konsekrowanego, duchowieństwu i biskupom. Kościół warmiński stworzył mi szansę teologicznego kształcenia, formacji kapłańskiej i pracy duszpasterskiej. Poczucie wdzięczności będę nosił zawsze w mojej pamięci i sercu.

Odchodząc do pracy w innej diecezji, muszę jednak odciąć pępowinę i utożsamić się z problemami, troskami, sukcesami, przeszłością i teraźniejszością diecezji, która wyrosła ze średniowiecznej tradycji pomezańskiej i z dziejów kościelnych Elbląga.