Grecja: za rozdziałem Kościoła od państwa

Ponad połowa - 53 proc. - Greków opowiada się za rozdziałem Kościoła od państwa, a 82 proc. z nich uważa, że pociągnęłoby to za sobą konieczność samofinansowania się Kościoła.

Sprzeciw wobec rozdzielenia tych dwóch podmiotów wyraziło jedynie 36 proc. badanych. Takie wyniki podał 20 października ateński dziennik "Efimerida ton Syntakton", powołując się na ankietę przeprowadzoną w połowie października na 1125 osobach w całym kraju.

W sondażu pytano o różne sprawy, np. większość badanych uważa, że nauczanie religii w szkołach winno być nie obowiązkowe, jak dotychczas, ale fakultatywne. Zwierzchnik Kościoła Grecji (prawosławnego) abp Hieronim cieszy się dużym autorytetem i 67 proc. ankietowanych ocenia jego poglądy i wypowiedzi pozytywnie lub bardzo pozytywnie.

43 proc. pytanych uznało rolę i działalność Kościoła w obecnym okresie kryzysu gospodarczego za pozytywną, gdyż w obliczu ogólnego zubożenia narodu instytucje kościelne podejmują bardzo aktywne działania na rzecz najbardziej potrzebujących. Jednocześnie duża część badanych domaga się większej przejrzystości w zakresie spraw własnościowych, zasobów finansowych oraz rzeczywistych bądź domniemanych przywilejów podatkowych.

Popierając w większości ideę rozdziału Kościoła i państwa zaledwie 10 proc. ankietowanych uważa, że gdyby do tego doszło, Kościół byłby w stanie sam utrzymać się finansowo.

Zwolennikami radykalnych reform stosunków państwowo-kościelnych są niektórzy członkowie partii Syriza, mającej większość w parlamencie. Jej przywódca, premier Aleksis Tsipras jak na razie ograniczył się jedynie do hipotetycznych rozważań, nie podejmując żadnych konkretnych działań w tym zakresie.

Na początku września br. Kościół Grecji zareagował bardzo ostro na wysunięte pod jego adresem przez niektórych polityków oskarżenia, iż ma on zbyt wiele wspólnych interesów z państwowymi instytucjami finansowymi. Przedstawiciele Kościoła przyznali, że istotnie utrzymują pewne związki tego rodzaju, ale usprawiedliwiali to koniecznością wspierania, także materialnie, najbiedniejszych obywateli kraju.