Kard. Koch o rozmowach z lefebrystami

 dekret Vaticanum II (Unitatis redintegratio) ma swoje dogmatyczne źródło w Konstytucji o Kościele (Lumen gentium) i nie może być przez wiernych traktowany marginalnie. Dlaczego nie może być traktowany marginalnie ten dekret? Czy inne dekrety, niemające oparcia dogmatycznego można traktować marginalnie? Ja proponuję, żeby podać co konkretnie kwestionują lefebryści, bo takie ogólniki, jakimi szafuje kard Koch są bezwartościowe.

 "Tradycjonaliści powinni się zastanowić, co właściwie reprezentują" - stwierdził przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. To jak on dba o jedność chrześcijan, skoro nie podobają mu się lefebryści? Czy on dzieli chrześcijan na lepszych i gorszych? Luteranie są cacy, a lefebryści są be?

 Skoro KK tak chołubi luteran, którzy nie uznają papieża, to tym bardziej powinien chołubić lefebrystów uznających papieża i wszystkie nauki KK, poza niektórymi interpretacjami Vaticanum II.

Im większa liczba teologów przyznaje, że nie wszystko, co powiedziano i napisano podczas II Soboru Watykańskiego, należy do depozytu wiary (to, że tak się dzieje, w największej mierze Kościół zawdzięcza konsekwentnej postawie FSSPX) tym głośniej wypowiadane są zaklęcia mające nadać wypowiedziom Vaticanum II rangę superdogmatu. Tym razem do chóru „zaklinaczy” dołączył kard. Koch, który przy okazji popełnił ekumeniczne faux pas, porównując „lefebrystów” do luteranów. Czy protestanccy „partnerzy w dialogu” nie będą mieli o to do kardynała pretensji? Czy tego typu porównania nie zakłócą radosnej atmosfery wspólnych katolicko-luterańskich przygotowań do obchodów 500-lecia reformacji?