Karmelita bosy: młodzi współbracia winni wcześniej urodzonych "zarażać młodzieńczym entuzjazmem i prześcigać w doskonałości"

"Przynależność do rodziny Karmelu reformowanego, bosego, bardziej niż powodem do chwały, jest dla nas zobowiązaniem do poważnej odpowiedzialności" - podkreśla Szczepan Praśkiewicz OCD, pracujący w Wadowicach i Rzymie zakonnik.

28 listopada mija 450 lat od reformy Zakonu Karmelitańskiego, dającej początek Zakonowi Karmelitów Bosych (OCD), jaki wyłonił się z Zakonu Karmelitów (OCarm). W związku z jubileuszem we wszystkich klasztorach karmelitów bosych na świecie celebrowane są nabożeństwa dziękczynne - zakonnicy odnawiają śluby zakonne, mają miejsce sesje i sympozja naukowe i imprezy kulturalne.

Zdaniem o. Praśkiewicza, przynależność do rodziny Karmelu reformowanego, bardziej niż powodem do chwały, jest zobowiązaniem do poważnej odpowiedzialności. "Chodzi o to, by na wzór Świętych Karmelu dzielić troskę i odpowiedzialność za Kościół, kochać go jako Mistyczne Ciało Chrystusa, prowadzić święte życie na jego usługach, podejmować dla jego dobra modlitwy i ofiary, czerpać ze skarbów łaski, które nam ofiaruje, słuchać jego Magisterium, i być apostołami jego jedności" - podkreślił i przypomniał, jak ważna w duchowości karmelitów bosych jest "szkoła Maryi, Gwiazdy Morza jaśniejącej nad Górą Karmel".

"Powinni poznać te realia zwłaszcza podczas ich formacji nasi najmłodsi współbracia; powinni oni niejako nasycić, napromieniować się nimi, aby mogły one owocować w nich przez całe życie. Winni oni nas, wcześniej urodzonych, zarażać młodzieńczym entuzjazmem i prześcigać w doskonałości" - dodał konsultor ds. kanonizacyjnych w Kurii Rzymskiej i Metropolitalnej Krakowskiej.

Zobacz też inną wypowiedź o. Praśkiewicza o Karmelitach Bosych:

Zakon karmelitów powstał na przełomie XII i XIII w. na Górze Karmel w Ziemi Świętej. W XVI w. św. Teresa od Jezusa i św. Jan od Krzyża podjęli się w Hiszpanii jego reformy, wskutek czego powstały dwie gałęzie karmelitów, tj. karmelici dawnej obserwy, zwani trzewiczkowymi (OCarm - Ordo Carmelitarum) i karmelici bosi (OCD - Ordo CarmelitarumDiscalceatorum).

Zakon karmelitów bosych w Polsce ma dwie prowincje - krakowską i warszawską. Prawie 400 zakonników pracuje w Polsce, na misjach w Burundi i Rwandzie, w Argentynie i na Syberii. Delegatury prowincjalne utworzone przez polskie prowincje istnieją na Białorusi, Słowacji i Ukrainie, istnieje też klasztor polskich zakonników w Rydze na Łotwie, a jeden ze współbraci posługuje na Węgrzech. Zakonnicy z Polski włączyli się też w dzieło nowej Ewangelizacji w zachodniej Europie (Niemcy, Włochy) i w Stanach Zjednoczonych (Chicago, Munster, Korona). Polskich karmelitów bosych nie brakuje także w centralnych instytucjach zakonu w Rzymie (Kuria Generalna, Papieski Wydział Teologiczny "Teresianum") i na Górze Karmel w Ziemi Świętej.

Do karmelitów bosych są też prawnie agregowane żeńskie, powstałe w Polsce zgromadzenia zakonne sióstr karmelitanek Dzieciątka Jezus i sióstr terezjanek, oraz przybyłe w ostatnich dziesięcioleciach do Polski zgromadzenia hiszpańskie sióstr karmelitanek misjonarek i sióstr karmelitanek misjonarek terezjanek.