Kim jest kardynał-rowerzysta?

Wielką uwagę mediów wzbudza podczas przygotowań do konklawe przybywający z reguły do Watykanu na rowerze arcybiskup Lyonu, kard. Philippe Barbarin. Ten liczący 62 lata purpurat znany jest z tego, że dwa razy w tygodniu przed poranną Mszą świętą przebiega dystans co najmniej pięciu kilometrów.

Wiele razy brał też udział w biegach maratońskich, a w latach osiemdziesiątych wraz z młodzieżą przybywał do Polski, uczestnicząc w pielgrzymkach pieszych na Jasną Górę.

Philippe Xavier Christian Ignace Marie Barbarin urodził się 17 października 1950 w Rabacie, w Marokku. W 1973 roku uzyskał doktorat z filozofii na Sorbonie, a następnie wstąpił do seminarium duchownego prowadzonego przez karmelitów. W Instytucie Katolickim w Paryżu uzyskał licencjat z teologii. 17 grudnia 1977 przyjął święcenia kapłańskie i został inkardynowany do podparyskiej diecezji Créteil.

W latach 1978 -1985 był duszpasterzem w liceum w Vincennes, a następnie 1985-1991 duszpasterzem i wikariuszem w Saint-Maur. Przez kolejne trzy lata proboszczem i duszpasterzem w liceum w Boissy-Saint Léger. W latach 1994-1998 pracował na Madagaskarze, wykładając w Wyższym Seminarium Duchownym w Fianarantsoa. W 1998 został proboszczem w Bry-sur-Marne. 1 października tego roku Jan Paweł II mianował go biskupem Moulins, a sakrę przyjął 22 listopada 1998 z rąk arcybiskupa Fianarantsoy na Madagaskarze, Philiberta Randriambololona. 16 lipca 2002 roku został mianowany arcybiskupem Lyonu.

Kardynałem został 21 października 2003 roku na ostatnim konstystorzu Jana Pawła II. 31 grudnia 2002 r. otrzymał order Legii Honorowej.

Kard. Barbarin znany jest ze swej zdecydowanej obrony rodziny i wyrażał publicznie swój sprzeciw wobec rządowego projektu tzw. małżeństwa dla wszystkich. Jest także propagatorem kultu Bożego Miłosierdzia.

Na początku roku 2008 ukazała się książka zatytułowana "Rabin i kardynał", napisana wspólnie z wielkim rabinem Francji, Gilleses Bernheimem. Stanowi ona zapis rozmowy o najważniejszych kwestiach, jakie stoją przed ludźmi naszej epoki, zarówno wierzącymi, jak niewierzącymi, miejscu religii we współczesnych społeczeństwach, laickości, integryzmu, moralności. Purpurat broni też prawa katolików do zabierania głosu w debacie publicznej.