Niepowtarzalne wynalazki Ducha. Kilka słów o pingwinach, zebrach i… świętych?

Co ma wspólnego różnorodność i bogactwo przyrody z rekolekcjami dla pracowników Kurii rzymskiej kard. Raniero Cantalamessy, kapucyna oraz innymi poetyckimi i biblijnymi inspiracjami. Pisze o tym nasza blogerka, Joanna Pakuza. Pełny tekst znajdziesz tutaj: Niepowtarzalne wynalazki Ducha...

Śląski Ogród Zoologiczny, w okolicy którego mieszkamy, świętował w sobotę z dwudniowym opóźnieniem Dzień Pingwina (na świecie obchodzony 25 kwietnia). Jako że nasz pierworodny od lat zafascynowany jest tymi czarno-białymi nielotami, postanowiliśmy wybrać się tam, by całą rodziną ucieszyć się ich widokiem, a przy okazji zobaczyć też innych mieszkańców chorzowskiego zoo: pocieszne lemury, majestatycznego tygrysa, pełne gracji żyrafy i wiele innych.

Tak, natura ma rozmach. 17 gatunków pingwinów to nic w porównaniu chociażby do liczby gatunków ryb, których naliczono już około 30 tysięcy, a wiele pozostaje zdaniem naukowców nadal nieodkrytych. Jak dobrze wiemy, ta niesamowita różnorodność i wielkie bogactwo fauny są nie tylko domeną wód — ląd nie jest ubogim krewnym mórz i oceanów. Nasza planeta nieustannie udowadnia, że świat rządzi się prawem nadmiaru — jak gdyby nie wystarczyło jej kilka rodzajów istot skrzydlatych czy czworonożnych...

O. Raniero kard. Cantalamessa w czasie tegorocznych wielkopostnych rekolekcji dla papieża i pracowników kurii rzymskiej mówił, że na początku nie wiemy, czym konkretnie jest świętość, której Bóg pragnie od każdego z nas; tylko Bóg ją zna i objawia nam stopniowo w miarę postępu na naszej drodze. Dlatego nie wystarczy mieć jasny program doskonałości, a następnie stopniowo go realizować. Nie ma identycznego modelu doskonałości dla każdego. Bóg nie tworzy świętych seriami, nie lubi klonowania. Każdy święty jest nowym, niepowtarzalnym wynalazkiem Ducha. Bóg może wymagać od jednego czegoś przeciwnego niż od drugiego. Wynika z tego, że aby osiągnąć świętość, człowiek nie może po prostu przestrzegać ogólnych zasad, które mają zastosowanie do wszystkich. Musi również zrozumieć, czego Bóg żąda od niego i tylko od niego.

Co ma piernik do wiatraka? Co ma pingwin do świętego? To, że świat, fauna i flora, i cały Kosmos są nacechowane niepowtarzalnością... Przyroda pełna jest pełna jej przykładów. Zebry, z których każda posiada unikalny wzór czarno-białych pasów, są tylko jednym z wielu. A ludzie? Odróżniają ich od siebie nie tylko unikatowe odciski palców. Każdy z nas jest niepowtarzalny nie tylko na poziomie biologicznym, ale także duchowym. Co więcej, Duch, który zna wyjątkowość każdego z nas, ma dla nas oryginalną drogę do świętości. Tak, wszyscy idziemy po śladach Jezusa (to Jego mamy naśladować, On jest drogą), ale czasem niektórzy z nas zatrzymują się na przykładach kanonizowanych świętych, chcąc wejść w ich buty i podobnie jak oni iść do Pana...

O. Cantalamessa tłumaczy, że na początku nikt z nas nie widzi wyraźnie tej drogi, po której Duch chce nas poprowadzić, jesteśmy jak niewidomi: Na początku nie wiemy, czym konkretnie jest świętość, której Bóg pragnie od każdego z nas; tylko Bóg ją zna i objawia nam stopniowo w miarę postępu na naszej drodze.

Bóg ma propozycję świętości dla każdego z nas, ale jej wersja jest dla wszystkich nieco inna. Słowa włoskiego kardynała właśnie dlatego brzmią w moich uszach jak pocieszająca obietnica: Nie ma identycznego modelu doskonałości dla każdego. Bóg nie tworzy świętych seriami, nie lubi klonowania. Każdy święty jest nowym, niepowtarzalnym wynalazkiem Ducha. Bóg może wymagać od jednego czegoś przeciwnego niż od drugiego...

Wychodząc od wizyty w zoo, dotarłam do zachęty, by zo(o)baczyć w sobie potencjał duchowej niepowtarzalności (sic!). Wybaczcie ten przeskok (od pingwina do świętości). Tak czy inaczej puenta ma być taka, że Bóg ma rozmach, ma gest...

Dobrze odkryć i opatentować swoją drogę z Bogiem i dzielić się nią z innymi, by także oni mogli otworzyć serce szerzej i dostrzec, że są chciani, umiłowani, niezbędni i niepowtarzalni. Taka jest Boża miłość, dla której rozrzutność jest prawem, a namiar czymś jedynie wystarczającym... Jezus nie poskąpi nam duchowej obfitości...