Sprostowanie

Dlaczego wspólnota straciła poparcie przez biskupa francuskiego? Co się stało?

Problem jest taki, że Cezary Gmyz sam sobie zaprzecza. Jeśli intencją Cezarego Gmyza było wyłącznie zadanie neutralnego pytania, tak ja my się czasami pytamy "która jest godzina ?", "ile kosztuje ... coś tam", to by takie pytanie po prostu zadał.  Ale co ma z tym wspólnego sugestia o jakichś mitycznych " mediach III RP który mają pytającego rozszarpać" oraz dlaczego z faktu, że status kanoniczny siostry Chmielewskiej jest Cezaremu Gmyzowi nieznany ma wynikać "brak zaufania". Raczej logika podsuwa inną kolejność, najpierw Cezary Gmyz powinien znać ten status, a dopiero potem z tego faktu może wynikać "brak zaufania". Wniosek powinien wynikać z faktów, a nie z pytań czy z braku wiedzy pytającego. Pan Cezary Gmyz który jest przecież pracownikiem TVP, "mediów publicznych" raczej ukazuje smutny i ponury obraz mediów "IV RP", gdzie rzetelność i profesjonalizm się zastępuje mętnymi aluzjami, bełkotem i donosicielstwem.

"leczni niewyjaśnionego" - to rzeczywiście treść sprostowania nadesłanego przez pana Cezarego Gmyza? To jego literówki, czy niedopatrzenie redakcji?

Co się tyczy statusu kanonicznego siostry Chmielewskiej, to taki w zasadzie nie istnieje. Mam do siostry Chmielewskiej ogromny szacunek za jej działalność dobroczynną, ale red. Gmyz po prostu zapytał o jej status kanoniczny. I warto tę rzecz spróbować wyjaśnić, a nie "zagadywać", jak to usiłował zrobić red. naczelny Deon.pl przywołując choćby najlepsze owoce jej pracy. Otóż nie ma żadnej "siostry Chmielewskiej" w rozumieniu członkini jakiejkolwiek wspólnoty zakonnej erygowanej przez władze kościelne, ale przez grzeczność będę panią Chmielewską tytułował siostrą (tak samo jak przez grzeczność tytułowałbym biskupem superintendenta-przełożonego wspólnoty religijnej, do której należy pan Gmyz - jest on, o ile wiem, ewangelikiem). Otóż siostra Chmielewska była członkinią założonej w 1976 r. francuskiej Wspólnoty Chleb Życia (Communaute du Pain de Vie), która była prywatnym stowarzyszeniem wiernych. Siostra Chmielewska w 1998 r., będąc członkinią tego stowarzyszenia, złożyła jakiś rodzaj ślubów czy też przyrzeczeń, stając się osobą konsekrowaną (istnieją takie indywidualne i uznane przez Kościół formy życia konsekrowanego, np. dziewice, wdowy, pustelnicy). Ta francuska Wspólnota Chleb Życia dziś już nie istnieje, bo uległa dość gorszącym podziałom i w 2015 r. została rozwiązana przez biskupa Boulangera, ordynariusza Bayeux-Lisieux. Ale w Polsce, w stołecznej archidiecezji, istnieje inne prywatne stowarzyszenie wiernych, które odwołuje się do jej dziedzictwa i cieszy się uznaniem miejscowego ordynariusza, kard. Nycza. I to w ramach tego stowarzyszenie działa obecnie siostra Chmielewska, która nie jest zakonnicą, ale osobą konsekrowaną. A "habit", który nosi, nie jest strojem zakonnym - po prostu nikt nikomu nie może zakazać noesznia stroju przypominającego zakonny. A ten, choć może wprowadzać w błąd co do statusu kanonicznego osoby go używającej, jest siostrze Chmielewskiej przydatny w jej posługach. I tyle.