Krótka przerwa dla Gwardii Szwajcarskiej

Niektórzy historycy uważają Gwardię Szwajcarską za najstarszą stałą armię na świecie. Powołał ją w 1506 roku papież Juliusz II. Tradycja głosi, że męstwo szwajcarskich najemników wywarło na nim tak wielkie wrażenie, iż poprosił ich, żeby strzegli Watykanu. Od tego czasu Szwajcaria nieprzerwanie dostarcza żołnierzy do ochrony państwa watykańskiego.

Gwardziści przysięgają, że gotowi będą oddać życie chroniąc papieża. W 1527 roku 147 Szwajcarów zginęło w obronie papieża Klemensa VII, który uciekał, gdy wojska cesarza Karola V najechały na Rzym.

Rekrutami do Gwardii Szwajcarskiej mogą być katoliccy mężczyźni w wieku od 19 do 30 lat, którzy odbyli obowiązkową służbę wojskową w Szwajcarii. Zaciągają się na co najmniej dwa lata. Obecnie jest ich 110.

Gwardziści w kolorowych mundurach i hełmach z pióropuszami, uzbrojeni w halabardy, nie tylko sprawują funkcje ceremonialne, ale faktycznie odpowiadają za ochronę papieża. Gwardziści w cywilu towarzyszą papieżowi w podróżach zagranicznych. Po próbie zamachu na Jana Pawła II w 1981 roku Watykan zaostrzył reżim treningowy dla Szwajcarów, m.in. w zakresie walki wręcz i posługiwania się bronią palną.

Mundury gwardzistów w niebieskie, czerwone, pomarańczowe i żółte pasy zaprojektował na początku XX wieku komendant Jules Repond, zainspirowany kolorystyką fresków Rafaela. Na co dzień nakryciem głowy gwardzisty jest czarny beret; hełmy z pióropuszami są zarezerwowane na specjalne okazje.

W okresie wakatu w Watykanie Gwardia Szwajcarska podlega władzy kamerlinga.