O przyczynach kultu Czarnej Madonny w Europie

Także o Matce Bożej Jasnogórskiej była mowa podczas międzynarodowego sympozjum na temat „kultu, sanktuariów i wizerunków Czarnych Madonn w Europie”, które odbyło się na północy Włoch w miejscowościach Oropa i Crea w dniach 20-22 bm.

Spotkanie na łamach „L'Osservatore Romano” podsumowuje Lucetta Scaraffia. Jej zdaniem „w przyszłości nie będzie już Czarnych Madonn, chyba że ktoś zdecyduje się powielić istniejące wizerunki”. Do takiego wniosku doszli uczestnicy niedawnego spotkania, zgodni co do tego, że „początkowo oblicza i ręce Madonn i Dzieciątek były zwykle różowawe… sczerniały one później, z powodu wielkiej liczy świec i lampek wotywnych zapalanych na ich cześć”. „Niestety dziś świece i lampki są często elektryczne i nawet najbardziej ukochane figury nie czernieją. Sczernienie to zatem konkretny dowód pobożności: tylko wizerunki najbardziej umiłowane i uważane za cudowne czekało to przeznaczenie, podczas gdy innym nie wystarczyło nielicznych świec, aby zmienić swój kolor”. Do którego zresztą wierni się przyzwyczaili, o czym świadczy fakt kopiowania obrazów, „oczywiście czarnych” - zaznacza Scaraffia.

Autorka wskazuje, że „czarny kolor Madonny i Dzieciątka podkreślał ich inność i uważany był za symbol pokory”. Czerń tych obrazów i figur „nie ma więc nic wspólnego z ezoterycznymi legendami, do których uciekano się dla wytłumaczenia tego koloru, ani żadnego związku z pogańskimi bóstwami kobiecymi”. „Czerń jest jedynie znakiem ciągłości tego nabożeństwa w czasie, a wielka liczba czarnych Madonn rozsianych po Europie wskazuje na prastare chrześcijańskie korzenie naszego kontynentu”. Publicystka watykańskiego dziennika wspomina o referacie „uczonej polskiego pochodzenia, Małgorzaty Oleśkiewicz-Peralby”, która mówiła o kulcie Matki Bożej Częstochowskiej w Ameryce Północnej dzięki polskim imigrantom czy na Haiti, gdzie wprowadzili go żołnierze Napoleona.