Papież do członków Misyjnej Posługi Młodych: pokój można budować tylko z Bogiem

Działalność chrześcijańskich wspólnot stanowi znak Ewangelii, kiedy realizuje Boże marzenie – i wasza aktywność właśnie taka jest. Papież Franciszek mówił o tym do członków Misyjnej Posługi Młodych, nazywanej w skrócie Sermig, których przyjął na audiencji.

Organizacja ta powstała w Turynie w latach 60. XX w., początkowo pragnąc pomagać misjonarzom w służbie na rzecz ubogich oraz w znoszeniu nierówności społecznych poza granicami Włoch. Później zaczęła odpowiadać także na takie potrzeby w samym włoskim regionie Piemontu.

Modlitwa papieża Franciszka o pocieszenie i nadzieję

Papież wskazał na szczególne osiągnięcie Sermigu, jaki stanowiło przekształcenie turyńskiego arsenału broni w tzw. Arsenał Pokoju. Sukces tego dzieła prowadzi wspólnotę do otwierania również innych arsenałów: Arsenału Nadziei w Brazylii, Arsenału Spotkania w Jordanii czy Arsenału Harmonii również we Włoszech. To właśnie taka aktywność stanowi urzeczywistnienie Bożego marzenia wyrażanego często w Biblii.

Papież zachęcał młodych, by budowali pokój z Bogiem i tworzyli „broń pokoju” i powiedział: A co się «produkuje» w Arsenale Pokoju? Co się buduje? Tworzy się rzemieślniczo broń pokoju, czyli spotkanie, dialog, przyjęcie. A jak do tego dochodzi? Poprzez doświadczenie: w Arsenale młodzi mogą nauczyć się w konkretny sposób spotkania, dialogu oraz przyjmowania. To jest droga do podjęcia, ponieważ świat zmienia się o tyle, o ile my się zmieniamy.

Franciszek dodał, że podczas gdy watażkowie zmuszają wielu młodych do walki przeciw ich własnym braciom i siostrom, potrzebujemy miejsc, w których można doświadczyć braterstwa. Oto słowo-klucz: braterstwo. I rzeczywiście Sermig nazywa się «braterstwem nadziei». Ale można rzec także o pewnej odwrotności, o «nadziei braterstwa». Marzenie ożywiające serca przyjaciół Sermigu stanowi nadzieja na braterski świat. Oto «marzenie», które chciałem wpuścić z nową mocą do Kościoła oraz do świata poprzez encyklikę Fratelli tutti (por. tamże, n. 8). Wy już dzielicie ze mną to marzenie, co więcej, jesteście jego częścią, pomagacie wcielać je w życie, dawać mu ręce, oczy, nogi, urzeczywistniać je. Za to pragnę podziękować Bogu razem z wami, ponieważ takiego dzieła nie można dokonywać bez Najwyższego. Gdyż wojnę da się toczyć bez Boga, ale pokój wprowadzamy tylko z Nim.