Kardynał Daniel Sturla. Pochodzi z jednego z najbardziej zsekularyzowanych regionów świata | PAPABILE

Kardynał Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB to jedna z najbardziej znaczących postaci Kościoła katolickiego w Ameryce Łacińskiej. Często wymieniany w gronie potencjalnych kandydatów na Stolicę Piotrową (tzw. "papabile"), jego droga życiowa i kościelna z Urugwaju – jednego z najbardziej zsekularyzowanych krajów regionu – aż do purpury kardynalskiej, świadczy o głębokim oddaniu wierze, zdolnościach przywódczych i wrażliwości społecznej. Poznaj jego fascynujący życiorys.

Pochodzenie i wczesne lata

Daniel Fernando Sturla Berhouet urodził się 4 lipca 1959 roku w Montevideo, stolicy Urugwaju. Pochodził z rodziny klasy średniej i był najmłodszym z pięciorga rodzeństwa. Wcześnie doświadczył straty – jego ojciec, prawnik, zmarł gdy Daniel miał 13 lat, a matka trzy lata później. Najstarszy brat, Héctor Martín Sturla, był znanym urugwajskim parlamentarzystą.

Rodzina Sturlów była silnie związana z salezjańską parafią Maryi Wspomożycielki w Montevideo. To właśnie tam młody Daniel po raz pierwszy zetknął się z charyzmatem św. Jana Bosko, co w przyszłości głęboko ukształtowało jego powołanie.

Edukacja i droga salezjańska

Edukację rozpoczął w Colegio San Juan Bautista, prowadzonym przez Zakon Świętej Rodziny. Następnie kontynuował naukę w Salezjańskim Instytucie Juan XXIII w Montevideo, gdzie uzyskał licencjat z prawa cywilnego.

Pod koniec lat 70. Daniel Sturla podjął kluczową decyzję o wstąpieniu do Zgromadzenia Salezjańskiego (Towarzystwa św. Franciszka Salezego). Nowicjat rozpoczął w 1979 roku, a pierwsze śluby zakonne złożył 31 stycznia 1980 roku. Po ślubach studiował filozofię i nauki o wychowaniu w salezjańskim Instytucie Miguel Rúa. W latach 1982-1983 odbył praktykę duszpasterską w ośrodku Talleres Don Bosco, a następnie studiował teologię, uzyskując w 2006 roku licencjat z teologii.

Posługa kapłańska i role w zgromadzeniu salezjańskim

Święcenia kapłańskie przyjął 21 listopada 1987 roku w swojej rodzinnej parafii Maryi Wspomożycielki w Montevideo. Jako młody ksiądz, pracował jako doradca ds. studiów w Talleres Don Bosco i aktywnie angażował się w działalność Ruchu Tacurú, wspierającego ubogie dzieci i młodzież. Doświadczenia te silnie ukształtowały jego wrażliwość społeczną.

W kolejnych latach pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w strukturach salezjańskich w Urugwaju:

• Wikariusz salezjańskiego nowicjatu i postnowicjatu (1991-1993)
• Dyrektor salezjańskiego aspirantatu i mistrz nowicjuszy (1994-1996)
• Kierownik Instytutu Juan XXIII (2003-2008)
• Profesor historii Kościoła, specjalizujący się w historii Kościoła w Ameryce i Urugwaju, ze szczególnym uwzględnieniem relacji państwo-Kościół w kontekście urugwajskiego sekularyzmu.

Jego zaangażowanie i kompetencje zaowocowały uczestnictwem w Kapitułach Generalnych Zgromadzenia Salezjańskiego (2002, 2008). W 2008 roku został mianowany przełożonym (inspektorem) salezjańskiej inspektorii Urugwaju, a rok później objął przewodnictwo Konferencji Zakonników Urugwaju (CONFRU).

Droga do biskupstwa i kardynalatu

Przełomem w jego kościelnej karierze była nominacja na biskupa pomocniczego Montevideo, której dokonał papież Benedykt XVI 10 grudnia 2011 roku. Konsekrację biskupią przyjął 4 marca 2012 roku, wybierając zawołanie "Służyć Panu z radością" – w duchu salezjańskiego charyzmatu.

Zaledwie dwa lata później, 11 lutego 2014 roku, papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Montevideo. Ingres odbył się 9 marca 2014 roku w obecności najwyższych władz Urugwaju. W czerwcu 2014 roku otrzymał paliusz z rąk papieża Franciszka.

Kulminacją jego drogi było włączenie go do Kolegium Kardynalskiego. 4 stycznia 2015 roku papież Franciszek ogłosił jego nominację, a 14 lutego 2015 roku nałożył mu biret kardynalski, nadając tytuł kardynała-prezbitera kościoła Santa Galla w Rzymie. W chwili nominacji był jednym z najmłodszych kardynałów.

Posługa kardynalska w Urugwaju i perspektywa "papabile"

Jako arcybiskup Montevideo i członek Kolegium Kardynalskiego, Kardynał Sturla przewodzi Kościołowi katolickiemu w Urugwaju, mierząc się z wyzwaniami wynikającymi z wysokiego stopnia sekularyzacji społeczeństwa. W ramach Konferencji Episkopatu Urugwaju odpowiada m.in. za Departament Misji i Laikatu, co podkreśla jego troskę o zaangażowanie świeckich i działalność misyjną.

Kardynał Sturla jest często opisywany jako hierarcha o poglądach teologicznie bliższych linii papieża Benedykta XVI, łączący ten rys z wrażliwością społeczną charakterystyczną dla Kościoła w Ameryce Łacińskiej. Ta unikatowa kombinacja sprawia, że jest on regularnie wymieniany w gronie "papabile" – potencjalnych kandydatów na papieża podczas przyszłego konklawe. Jego pozycja reprezentanta Kościoła z "globalnego Południa" dodatkowo wzmacnia tę perspektywę.

Podsumowanie i znaczenie

Kardynał Daniel Fernando Sturla Berhouet, w wieku 65 lat (uprawniony do udziału w konklawe do 2039 roku), przeszedł imponującą drogę od chłopca z Montevideo naznaczonego wczesną stratą rodziców, do jednej z czołowych postaci Kościoła katolickiego na świecie. Jego życie jest świadectwem wierności salezjańskiemu charyzmatowi, zaangażowania w edukację i wsparcie młodzieży oraz troski o najuboższych. Jako Arcybiskup Montevideo i wpływowy Kardynał, a jednocześnie potencjalny "papabile", jego dalsza rola w Kościele powszechnym pozostaje przedmiotem bacznej uwagi obserwatorów.