Kierownictwo duchowe

Drodzy bracia i siostry!

Z czytań biblijnych na dzisiejszą, drugą niedzielę w okresie zwykłym wyłania się temat powołania. Ewangelia opowiada o powołaniu przez Jezusa pierwszych uczniów, a pierwsze czytanie mówi o powołaniu proroka Samuela. W obu przypadkach uwydatnione jest znaczenie postaci, która odgrywa rolę pośrednika i pomaga osobom powołanym rozpoznać głos Boży i pójść za nim. W przypadku Samuela jest to Heli — kapłan świątyni w Szilo, w której przechowywano Arkę Przymierza przed przewiezieniem jej do Jerozolimy. Pewnej nocy Samuel, który był jeszcze chłopcem i od dzieciństwa posługiwał w świątyni, trzy razy z rzędu usłyszał we śnie, że ktoś go woła, i pobiegł do Helego. Ale to nie on go wzywał. Za trzecim razem Heli zrozumiał, i rzekł do Samuela: «Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha» (1 Sm 3, 9). Tak też się stało, i od tej pory Samuel nauczył się rozpoznawać słowa Boga i stał się Jego wiernym prorokiem. W przypadku uczniów Jezusa pośrednikiem jest Jan Chrzciciel. Jan miał rzeczywiście szerokie grono uczniów, a wśród nich były także dwie pary braci: Szymon i Andrzej oraz Jan i Jakub — rybacy z Galilei. To właśnie dwóm z nich Jan Chrzciciel wskazał Jezusa nazajutrz po Jego chrzcie w Jordanie. Wskazał Go im, mówiąc: «Oto Baranek Boży» (J 1, 36), co było równoznaczne z powiedzeniem: Oto Mesjasz. I obaj poszli za Jezusem, pozostali z Nim na długo i przekonali się, że był On naprawdę Chrystusem. Natychmiast powiedzieli o tym innym i tak powstał zalążek tego, co stało się kolegium apostołów.

W świetle tych dwóch tekstów chciałbym zwrócić uwagę na decydującą rolę kierownictwa duchowego na drodze wiary, a zwłaszcza w odpowiedzi na powołanie do szczególnego poświęcenia się służbie Bogu i Jego ludowi. Właściwie już sama wiara chrześcijańska zakłada głoszenie i dawanie świadectwa: polega ona bowiem na przyjęciu dobrej nowiny, że Jezus z Nazaretu umarł i zmartwychwstał, że jest Bogiem. A zatem także powołanie do bardziej radykalnego pójścia za Jezusem i rezygnacji z założenia własnej rodziny, by poświęcić się wielkiej rodzinie Kościoła, dokonuje się zwykle dzięki świadectwu i zachęcie «starszego brata», zazwyczaj kapłana. Nie wolno przy tym zapominać o podstawowej roli rodziców, którzy swoją szczerą i radosną wiarą oraz miłością małżeńską ukazują dzieciom, że budowanie całego życia na miłości Boga jest piękne i możliwe.

Drodzy przyjaciele, módlmy się do Maryi Panny za wszystkich wychowawców, szczególnie za kapłanów i rodziców, aby mieli pełną świadomość znaczenia swej duchowej roli i przyczyniali się do tego, by młodzi ludzie wzrastali i dojrzewali do odpowiedzenia na Boże wezwanie: «Mów, Panie, bo sługa Twój słucha».

Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy

Drodzy bracia i siostry! Dzisiaj obchodzimy Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Zjawisko migracji obejmuje miliony osób, ale nie są one numerami! Są to mężczyźni i kobiety, dzieci, młodzież, osoby w podeszłym wieku, którzy szukają miejsca, gdzie mogliby żyć w pokoju. W Orędziu na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy zwróciłem uwagę na temat «Migracje a nowa ewangelizacja», podkreślając, że migranci są nie tylko odbiorcami przesłania Ewangelii we współczesnym świecie, ale także jego zwiastunami. W tych okolicznościach pragnę serdecznie pozdrowić przedstawicieli wspólnot migranckich Rzymu, obecnych dzisiaj na placu św. Piotra. Witajcie!

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

Chcę jeszcze przypomnieć, że w dniach od 18 do 25 stycznia będzie obchodzony Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Zachęcam wszystkich, pojedyncze osoby i wspólnoty, do włączania się duchowo i, gdzie jest to możliwe, również praktycznie w modlitwę wstawienniczą do Boga, by prosić o dar pełnej jedności uczniów Chrystusa.

Po polsku:

Serdeczne pozdrowienie kieruję do wszystkich Polaków. Dzisiaj, w Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, w szczególny sposób pamiętamy w modlitwie o przebywających na obczyźnie. Przedmiotem naszej refleksji są «Migracje a nowa ewangelizacja». Niech pomoże nam ona lepiej zrozumieć potrzeby migrantów i uchodźców, a szczególnie ich pragnienie spotkania z Bogiem. Wam wszystkim, a zwłaszcza Polakom żyjącym poza granicami ojczyzny z serca błogosławię.

Benedykt XVI