Kobiety i tajemnica paschalna Jezusa

Drodzy bracia i siostry!

Poniedziałek Wielkanocny jest w wielu krajach dniem wolnym od pracy, by można było pospacerować na łonie przyrody bądź odwiedzić mieszkających dalej krewnych i pobyć z rodziną. Chciałbym jednak, by chrześcijanie zawsze mieli w świadomości i sercach powód, dla którego ten dzień jest wolny, a mianowicie zmartwychwstanie Jezusa — decydującą tajemnicę naszej wiary. Jak pisze bowiem św. Paweł do Koryntian: «Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara» (1 Kor 15, 14). Dlatego ważne jest, byśmy w tych dniach odczytali na nowo opisy zmartwychwstania Chrystusa, które znajdujemy w czterech Ewangeliach. Opowiadania te w różny sposób przedstawiają spotkania uczniów ze zmartwychwstałym Jezusem, a tym samym pozwalają nam medytować nad tym zdumiewającym wydarzeniem, które przeobraziło historię i nadaje sens życiu każdego człowieka.

Samego wydarzenia zmartwychwstania Ewangeliści nie opisali: pozostaje ono tajemnicze, nie w sensie mniej rzeczywiste, ale ukryte, będące poza zasięgiem naszego poznania: jak światło tak jasne, że nie można na nie patrzeć oczyma, gdyżby je oślepiło. Opisy rozpoczynają się od momentu, kiedy nazajutrz po szabacie kobiety udały się o świcie do grobu i zobaczyły, że jest otwarty i pusty. Św. Mateusz mówi również o trzęsieniu ziemi i o aniele jaśniejącym jak błyskawica, który odsunął wielki kamień grobowy i usiadł na nim (por. Mt 28, 2). Po otrzymaniu od anioła wieści o zmartwychwstaniu, pełne bojaźni i radości, pobiegły przekazać tę wiadomość uczniom i wówczas spotkały Jezusa, objęły Go za nogi i oddały pokłon; a On powiedział do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą» (Mt 28, 10). We wszystkich Ewangeliach kobietom poświęca się wiele miejsca w opowiadaniach o ukazywaniu się zmartwychwstałego Jezusa, podobnie zresztą jak w opowiadaniach o męce i śmierci Jezusa. W ówczesnym Izraelu świadectwo kobiet nie mogło mieć wartości urzędowej, prawnej, ale kobiety doświadczyły szczególnej więzi z Panem, co ma fundamentalne znaczenie dla konkretnego życia wspólnoty chrześcijańskiej, i jest tak zawsze, w każdej epoce, nie tylko na początku drogi Kościoła.

Najdoskonalszym i wzorcowym modelem takiej więzi z Jezusem, w sposób szczególny w Jego tajemnicy paschalnej, jest oczywiście Maryja, Matka Pana. Właśnie dzięki przemieniającemu doświadczeniu Paschy swego Syna Maryja Panna staje się także Matką Kościoła, to znaczy każdego z wierzących i całej ich wspólnoty. Do Niej zwracamy się teraz, tytułując Ją Regina Caeli w modlitwie, którą, zgodnie z tradycją, w okresie wielkanocnym odmawiamy w miejsce modlitwy An i o ł Pański. Niech Maryja nam wyjedna łaskę, byśmy zaznali żywej obecności Zmartwychwstałego Pana, źródła nadziei i pokoju.

Po polsku:

Pozdrawiam wszystkich Polaków. Siostry i bracia! «Chrystus zmartwychwstał, jak zapowiedział, radujmy się wszyscy, ponieważ króluje na wieki!» (Ant. liturgiczna). Niech ta radość zawsze gości w naszych sercach, aby świadectwo naszej wiary pociągało innych do żyjącego Pana chwały. Serdecznie wam błogosławię!

Benedykt XVI