Otwartość sprzyja umacnianiu pokoju

Drodzy bracia i siostry!

W dzisiejszą, 20. niedzielę okresu zwykłego liturgia poddaje nam do rozważania słowa proroka Izajasza: «Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć (...), przyprowadzę na moją świętą górę i rozweselę w moim domu modlitwy. (...) bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów» (Iz 56, 6-7). Do powszechności zbawienia nawiązuje również Apostoł Paweł w drugim czytaniu, a także fragment Ewangelii opowiadający o kobiecie kananejskiej, cudzoziemce dla Żydów, której Jezus wysłuchał ze względu na jej wielką wiarę. Słowo Boże stwarza nam zatem okazję do tego, by zastanowić się nad powszechnością misji Kościoła, który tworzą ludy wszystkich ras i kultur. Z tego właśnie wynika wielka odpowiedzialność wspólnoty kościelnej, która ma być dla wszystkich gościnnym domem, znakiem i narzędziem jedności dla całej rodziny ludzkiej.

Jakże ważne jest, zwłaszcza w naszych czasach, aby każda wspólnota chrześcijańska pogłębiała coraz bardziej tę świadomość, tak by pomagać również społeczności świeckiej w przezwyciężaniu wszelkich pokus rasizmu, nietolerancji i izolacji oraz, by opierała swą organizację na decyzjach szanujących godność każdego człowieka! Jednym z największych osiągnięć ludzkości jest bowiem właśnie przezwyciężenie rasizmu. Niestety, w różnych krajach widoczne są wciąż jego nowe i niepokojące przejawy, związane często z problemami społecznymi i ekonomicznymi, które jednak nigdy nie mogą usprawiedliwić pogardy i dyskryminacji rasowej. Módlmy się, aby wszędzie wzrastał szacunek dla każdego człowieka oraz odpowiedzialna świadomość, że jedynie dzięki wzajemnej otwartości wszystkich możliwe jest budowanie świata, w którym panuje autentyczna sprawiedliwość i prawdziwy pokój.

Dziś chciałbym zaproponować kolejną intencję, w której należy się modlić, biorąc pod uwagę wiadomości o licznych i poważnych wypadkach na drogach, zwłaszcza w tym okresie. Nie możemy przyzwyczajać się do tej smutnej rzeczywistości! Zbyt cenne jest bowiem dobro życia ludzkiego i niegodna człowieka jest śmierć lub inwalidztwo z przyczyn, których w większości wypadków można by uniknąć. Z pewnością potrzebne jest większe poczucie odpowiedzialności, zwłaszcza ze strony kierowców, ponieważ często przyczyną wypadków jest nadmierna prędkość bądź nieroztropne zachowanie. Prowadzenie pojazdu po drogach publicznych wymaga moralnego i obywatelskiego poczucia odpowiedzialności. Do kształtowania tego ostatniego konieczne są nieustanne działania prewencyjne, czujność i stosowanie przez odpowiednie władze środków represji. Natomiast jako Kościół ponosimy bezpośrednio odpowiedzialność na poziomie etycznym: chrześcijanie powinni przede wszystkim przeprowadzić osobisty rachunek sumienia dotyczący zachowania na drodze. Ponadto wspólnoty powinny wychowywać wszystkich w tym duchu, by również prowadzenie pojazdu uważali za dziedzinę, w której trzeba bronić życia i w sposób konkretny realizować miłość bliźniego.

Problemy społeczne, o których wspomniałem, powierzmy matczynemu wstawiennictwu Maryi, do której teraz zwrócimy się razem, odmawiając «Anioł Pański».

Apel w sprawie w Gruzji

Nadal z uwagą i niepokojem śledzę sytuację w Gruzji i duchem jestem z ofiarami konfliktu. Zanoszę szczególną modlitwę za zmarłych i wyrażam szczere współczucie wszystkim pogrążonym w żałobie; zwracam się z apelem, aby wielkodusznie spieszono z pomocą uchodźcom, znajdującym się w nadzwyczaj trudnej sytuacji, zwłaszcza kobietom i dzieciom, którym brak nawet podstawowych środków, niezbędnych do przeżycia. Proszę o niezwłoczne otwarcie «korytarzy humanitarnych» między regionem Osetii Południowej a pozostałą częścią Gruzji, tak aby porzucone ciała zmarłych zostały w sposób godny pochowane, a ranni otrzymali należytą opiekę medyczną i by umożliwiono wszystkim, którzy tego pragną, dołączenie do swoich bliskich. Ponadto mniejszościom etnicznym, zamieszanym w konflikt, trzeba zagwarantować bezpieczeństwo oraz podstawowe i nienaruszalne prawa. I wreszcie wyrażam życzenie, by rozejm, do którego zawarcia doszło dzięki wsparciu Unii Europejskiej, umocnił się i przekształcił w trwały pokój; wspólnotę międzynarodową zachęcam natomiast do udzielania dalszej pomocy, by drogą dialogu i dzięki dobrej woli wszystkich można było dojść do trwałego porozumienia.

Po niemiecku:

Z głębokim smutkiem przyjąłem wiadomość o nagłej śmierci biskupa Bolzano-Bressanone Wilhelma Eggera, który zmarł wczoraj wieczorem w Bolzano w wieku 68 lat. Odejście bpa Eggera bardzo mnie poruszyło, bo przecież jeszcze tydzień temu byłem jego gościem. Oby Pan wynagrodził oddanie tego pasterza w głoszeniu miłości Chrystusa ludziom i przyjął go do społeczności świętych w niebie.

Po włosku:

Z głębokim wzruszeniem przyjąłem wiadomość o niespodziewanej śmierci Jego Ekscelencji bpa Wilhelma Emila Eggera, ordynariusza Bolzano-Bressanone. Gdy żegnałem się z nim kilka dni temu, wydawał się cieszyć dobrym zdrowiem. Nic nie wskazywało na to, że tak szybko odejdzie. Łączę się w żałobie z krewnymi i z całą diecezją, w której ze względu na swe zaangażowanie i oddanie był ceniony i kochany. Zanosząc do Pana gorącą modlitwę za duszę tego dobrego i wiernego sługi, udzielam specjalnego, niosącego pociechę błogosławieństwa apostolskiego bratu, który jest kapucynem, pozostałym krewnym oraz wszystkim kapłanom, zakonnikom, zakonnicom i wiernym z diecezji Bolzano-Bressanone.

Po polsku:

Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Dzisiejsza liturgia, przypominając spotkanie Jezusa z Kananejką, uczy jak skuteczna jest pokorna i pełna wiary modlitwa. Niech to ewangeliczne zdarzenie napełnia nas nadzieją, gdy przychodzimy do Pana z naszymi małymi i wielkimi potrzebami. Niech wam Bóg błogosławi.

Benedykt XVI