Papież mianował nowych kardynałów. Kim są?

Franciszek ogłosił dzisiaj w Watykanie nazwiska nowych kardynałów, którzy zostaną nimi na konsystorzu 22 lutego. Oprócz kilku najbliższych współpracowników Franciszka w kurii rzymskiej, birety kardynalskie otrzymają także biskupi diecezji z całego świata i trzech arcybiskupów seniorów za ich szczególne zasługi dla Stolicy Apostolskiej i Kościoła.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 199 członków: 107 kardynałów elektorów, którzy mogą brać udział w konklawe i 92, którzy nie mogą wybierać papieża. Od 22 lutego Kolegium Kardynalskie będzie liczyć 218 członków. Publikujmy biogramy 12 z nowomianowanych kardynałów.

Kardynałowie - nominaci Kurii Rzymskiej:

Abp Pietro Parolin, arcybiskup tytularny Acquapendente, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. Urodzony 17 stycznia 1955 w Schiavon koło Vicenzy w północnych Włoszech abp Parolin jest, mimo stosunkowo młodego wieku, jednym z najbardziej doświadczonych dyplomatów watykańskich. Po święceniach kapłańskich studiował w Rzymie prawo kanoniczne i dyplomację, a w 1986 rozpoczął służbę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. Pracował w przedstawicielstwach papieskich w Nigerii (1986-1989) i Meksyku (1989-1992). Po powrocie do Watykanu był odpowiedzialny w kierowanym przez kard. Angelo Sodano Sekretariacie Stanu za Hiszpanię, Andorę, zaś od roku 2000 za Włochy i San Marino. Zna włoski, angielski, francuski i hiszpański.

Od 30 listopada 2002 roku był podsekretarzem ds. Relacji Stolicy Apostolskiej z Państwami ("wiceszefem dyplomacji watykańskiej"). Wielokrotnie stał na czele delegacji Stolicy Apostolskiej na różne konferencje międzynarodowe, zwłaszcza nt. rozbrojenia jądrowego i do rozmów z rządami niektórych państw. Przez kilka lat przewodniczył delegacjom watykańskim rozmawiającym z władzami Wietnamu i - nieco rzadziej - Izraela. W lutym 2009 r. udało mu się wypracować porozumienie z rządem w Hanoi, które może zaowocować nawiązaniem pełnych stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Wietnamem. 17 sierpnia 2009 roku został mianowany nuncjuszem w Wenezueli. Sakrę biskupią przyjął 12 września 2009 roku z rąk papieża Benedykta XVI. Podczas swej posługi w tym kraju doprowadził do względnej poprawy relacji między jego władzami a Stolicą Apostolską.

Ks. prałat Parolin przebywał w Polsce w 2007 roku jako oficjalny przedstawiciel papieża i Stolicy Apostolskiej na VII Dzień Papieski. Wygłosił wówczas referat nt. przełomowego znaczenia Jana Pawła II dla rozumienia papieskiej dyplomacji jako narzędzia obrony praw i godności człowieka.

Abp Lorenzo Baldisseri, arcybiskup tytularny Diocleziana, sekretarz generalny Synodu Biskupów. Urodził się 29 września 1940 w Barga w Toskanii, we Włoszech. 29 czerwca 1963 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do archidiecezji Lukki. W 1971 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

15 stycznia 1992 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim na Haiti oraz arcybiskupem tytularnym Diocletiana. Sakry biskupiej 7 marca 1992 r. udzielił mu ówczesny Sekretarz Stanu, kard. Angelo Sodano. W 1995 został nuncjuszem w Paragwaju. W 1999 został przeniesiony do nuncjatury w Indiach, będąc akredytowanym również w Nepalu. W latach 2002-2012 był nuncjuszem apostolskim w Brazylii.

11 stycznia 2012 został sekretarzem Kongregacji ds. Biskupów. 7 marca 2012 został mianowany równocześnie sekretarzem Kolegium kardynalskiego. 21 września 2013 papież Franciszek mianował go sekretarzem generalnym Synodu Biskupów.

Abp Gerhard Ludwig Műller, biskup senior Ratyzbony, prefekt Kongregacji Nauki Wiary. Urodził się 31 grudnia 1947 r. w Moguncji. Jako trzydziestolatek obronił doktorat z teologii, pisany pod kierunkiem przyszłego kardynała Karla Lehmanna. Zajmował się głównie dialogiem ekumenicznym, chrześcijańską koncepcją objawienia i eklezjologią. Otrzymał liczne doktoraty honoris causa na całym świecie, m.in. w Polsce na KUL i UKSW. Opublikował ponad 400 książek i artykułów. Jego najważniejsze dzieło, 900-stronicowa katolicka teologia dogmatyczna, miało siedem wydań i zostało przetłumaczone na wiele języków. W 1978 r. przyjął święcenia kapłańskie. Od 1986 r. wykładał na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium. Został ekspertem komisji doktrynalnej niemieckiego episkopatu, a w latach 1998-2003 wchodził w skład Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Kongregacji Nauki Wiary.

W 2002 r. został biskupem Ratyzbony, stając na czele jednej z najważniejszych diecezji w Niemczech. W 2005 r. uczestniczył w zgromadzeniu Synodu Biskupów nt. Eucharystii. Wcześniej, na zgromadzeniach synodalnych w 1999 (nt. Europy) i 2001 r. (nt. biskupów) był ekspertem. W 2008 r., dwa lata po wizycie w Ratyzbonie papieża Benedykta XVI, utworzył tam Instytut jego imienia, którego celem jest publikacja dzieł wszystkich Josepha Ratzingera, na co uzyskał zgodę papieża. W 2005 r. przeprowadził reformę rad duszpasterskich, co spotkało się z krytyką kontestującego ruchu "My jesteśmy Kościołem", ale spotkało się z uznaniem Stolicy Apostolskiej.

2 lipca 2012 roku Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary.

Abp Beniamino Stella, arcybiskup tytularny Midila, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa. Urodził się 18 sierpnia 1941 w rodzinie wielodzietnej w Pieve di Soligo, w prowincji Treviso, w północno-wschodnich Włoszech.

19 marca 1966 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Vittorio Veneto. W 1966 na polecenie swego biskupa, Albino Lucianianiego (późniejszego papieża Jana Pawła I) rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. W 1970 roku rozpoczął swoją służbę w dyplomacji watykańskiej - w Republice Dominikańskiej, a następnie Zairze. Pracował także w sekcji II (relacji z państwami) Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej.

21 sierpnia 1987 został mianowany przez Jana Pawła II arcybiskupem tytularnym Midila i oficjałem w watykańskim Sekretariacie Stanu. Sakry biskupiej 5 września 1987 udzielił mu w Rzymie osobiście papież Jan Paweł II. Już 7 listopada tego roku został mianowany nuncjuszem apostolskim w Demokratycznej Republice Konga. 15 grudnia 1992 został przeniesiony do nuncjatury w Hawanie na Kubie. Od 11 lutego 1999 był nuncjuszem apostolskim w Kolumbii. 13 października 2007 został rektorem Papieskiej Akademii Kościelnej.

21 września 2013 roku przez papieża Franciszka został mianowany prefektem Kongregacji ds. Duchowieństwa.

Kardynałowie nominaci, biskupi diecezji:

Abp Vincent Gerard Nichols, arcybiskup Westminsteru, prymas Anglii i Walii (Wielka Brytania). Urodził się 8 listopada 1945 r. w Crosby w archidiecezji Liverpool. Studiował teologię na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie i Uniwersytecie w Manchester. 21 grudnia 1969 r. przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę w swej rodzinnej archidiecezji, między innymi wśród ubogich.

W styczniu 1984 r. został mianowany sekretarzem generalnym Konferencji Biskupiej Anglii i Walii, a w 1991 r. biskupem pomocniczym archidiecezji westminsterskiej. Sakrę biskupią przyjął 24 stycznia 1992 r. z rąk kard. George’a Basila Hume’a. Po jego śmierci w 1999 r. był administratorem archidiecezji, a w 2000 r. został metropolitą Birmingham. W 2001 roku został dyrektorem zarządu Katolickiego Biura ds. Ochrony Dzieci i Dorosłych, narażonych na nadużycia. W listopadzie 1998 roku reprezentował biskupów europejskich na Synodzie dla Oceanii, a w październiku 1999 z nominacji Jana Pawła II był sekretarzem specjalnym II Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Europy. 3 kwietnia 2009 roku Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Westminsteru, zaś 30 kwietnia 2009 został wybrany przewodniczącym episkopatu Anglii i Walii.

Abp Leopoldo José Brenes Solórzano, arcybiskup Managui (Nikaragua). Urodził się 7 marca 1949 w Ticuantepe w aglomeracji stołecznej. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 sierpnia 1974 z rąk kard. Miguela Obando Bravo. 13 lutego 1988 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji Managua, ze stolicą tytularną Maturba. Sakry biskupiej udzielił mu kardynał Miguel Obando Bravo. 2 listopada 1991 został mianowany biskupem ordynariuszem diecezji Matagalpa. 1 kwietnia 2005 papież Jan Paweł II mianował go arcybiskupem metropolitą stołecznej archidiecezji Managui. W latach 2005-2011 był przewodniczącym nikaraguańskiego episkopatu.

Abp Gérald Cyprien Lacroix, arcybiskup Québecu (Kanada). Urodził się 27 lipca 1957 r. w Saint-Hilaire de Dorset w archidiecezji Quebec. Studia teologiczne odbył jako człowiek świecki na Uniwersytecie w Laval. W 1975 r. wstąpił do Instytutu Świeckiego św. Piusa X, w którym siedem lat później złożył śluby wieczyste. W 1982 r. został sekretarzem generalnym Instytutu, a od 1985 r. był jego radcą generalnym. Jednocześnie w latach 1985-87 kierował Domem Odnowy - ośrodkiem formacji chrześcijańskiej i duchowej Instytutu.

W 1988 r. przyjął święcenia kapłańskie i pracował w parafii Notre-Dame-de-la-Recouvrance w Quebecu. W latach 1990-2000 był misjonarzem w Kolumbii, gdzie otworzył nowe domy Instytutu. Od 2001 był dyrektorem generalnym Instytutu. 7 kwietnia 2009 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji Quebec. Sakrę biskupią przyjął z rąk kard. Ouelleta 24 maja tegoż roku. 22 lutego 2011 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą Quebecu i prymasem Kanady.

Abp Orani João Tempesta, arcybiskup Rio de Janeiro (Brazylia). Urodził się 23 czerwca 1950 w São José do Rio Pardo, w stanie São Paulo. W 1967 roku wstąpił do cysterskiego klasztoru św. Bernarda w swoim rodzinnym mieście, a 2 lutego 1969 r. złożył śluby zakonne. Święcenia kapłańskie przyjął 7 grudnia 1974 z rąk biskupa Tomása Vaquero. Po przyjęciu święceń kapłańskich był między innymi w latach 1974-1984 subprzeorem klasztoru św. Bernarda w São José do Rio Pardo, a następnie przeorem. W 1996 roku, kiedy klasztor ten stał się opactwem, został jego pierwszym opatem.

26 lutego 1997 został mianowany biskupem diecezji Rio Preto w stanie São Paulo. Sakry biskupiej udzielił mu biskup José de Aquino Pereira.

13 października 2004 mianowany arcybiskupem metropolitą Belém w stanie Pará. W 2007 roku był delegatem na V Konferencję CELAM obradującą w Aparecidzie w Brazylii. 27 lutego 2009 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Rio de Janeiro. Zastąpił na tym stanowisku przechodzącego na emeryturę kard. Eusébio Oscara Scheida. W lipcu 2013 roku był gospodarzem Światowego Dnia Młodzieży.

Abp Mario Aurelio Poli, arcybiskup Buenos Aires (Argentyna). Urodził się 29 listopada 1947 r. w Buenos Aires. Przed wstąpieniem w wieku 22 lat do Wyższego Seminarium Duchownego studiował na wydziale prawa i nauk społecznych Uniwersytetu w Buenos Aires. Święcenia kapłańskie przyjął 25 listopada 1978 roku i jest kapłanem stołecznej archidiecezji.

Na Argentyńskim Papieskim Uniwersytecie Katolickim uzyskał doktorat w dziedzinie teologii. Początkowo pracował w duszpasterstwie parafialnym, następnie w Wyższym Seminarium Duchownym. Od 1980 roku wykładał historię Kościoła na wydziale teologicznym Argentyńskiego Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego. 8 lutego 2002 roku bł. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Abidda i pomocniczym Buenos Aires. Sakrę przyjął z rąk ówczesnego arcybiskupa Buenos Aires, kard. Jorge Mario Bergoglio SJ. Jednocześnie nadal wykładał na Uniwersytecie.

24 czerwca 2008 roku Benedykt XVI mianował go biskupem diecezji Santa Rosa. 28 marca 2013 roku papież Franciszek mianował go swoim następcą na stolicy w Buenos Aires.

Abp Andrew Yeom Soo Jung, arcybiskup Seuul (Korea Południowa). Urodził się 5 grudnia 1943 w Ansong, na terenie diecezji Suwon, należącej do metropolii seulskiej, w rodzinie katolickiej od pięciu pokoleń. Święcenia kapłańskie przyjął 8 grudnia 1970 z rąk kard. Stephena Kim Sou-hwana. Następnie pracował najpierw w duszpasterstwie parafialnym, następnie jako rektor niższego seminarium duchownego (w latach 1973-1977), proboszcz (1977.1987) prokurator wyższego seminarium duchownego w Seulu (1987-1992), kanclerz kurii diecezjalnej w Seulu (1992-1998), proboszcz w Mok-dong i wikariusz sądowy (1998-2001), a zarazem członek Rady Kapłańskiej.

1 grudnia 2001 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji seulskiej oraz biskupem tytularnym Thibiuca. Sakry biskupiej udzielił mu 25 stycznia 2002 kard. Nicholas Cheong Jin-Suk.

10 maja 2012 Benedykt XVI mianował go ordynariuszem archidiecezji Seul. Ingres odbył się 25 czerwca 2012.

Abp Ricardo Ezzati Andrello, S.D.B., arcybiskup Santiago del Cile (Chile). Urodził się 7 stycznia 1942 r. w Campiglia dei Berici w prowincji Vicenza, na północy Włoch. W wieku 17 lat wstąpił do nowicjatu salezjanów w Chile i chociaż część swej formacji odbył we Włoszech, duszpastersko pracował w Chile. 18 czerwca 1970 przyjął święcenia kapłańskie, po czym pracował duszpastersko w różnych parafiach i placówkach swego zgromadzenia w tym kraju.

8 czerwca 1996 r. Jan Paweł II mianował go biskupem Valdivii na południu Chile (sakrę salezjanin przyjął 8 września tegoż roku), a 10 lipca 2001 przeniósł go na stanowisko biskupa pomocniczego archidiecezji Santiago de Chile. Od 27 grudnia 2006 r. kieruje archidiecezją Concepción. Jest też członkiem Rady Stałej Episkopatu Chile. Od 15 lipca 2009 do marca 2010 przeprowadził z upoważnienia Stolicy Apostolskiej wizytację zgromadzenia Legionistów Chrystusa w Ameryce Południowej. Spekulowano nawet o możliwości jego skierowania do Rzymu, gdzie miał kierować ważnymi dykasteriami. 15 grudnia 2010 roku Benedykt XVI mianował go arcybiskupem stolicy Chile - Santiago de Chile.

Abp Philippe Nakellentuba Ouédraogo, arcybiskup Wagadugu (Burkina Faso). Urodził się 31 grudnia 1945 w Konéan w departemencie Kaya, w centralnej części Burkina Faso. W 1959 roku wstąpił do niższego seminarium duchownego. Po uzyskaniu matury wstąpił do regionalnego wyższego seminarium duchownego w departamencie Bobo-Dioulasso w zachodniej części kraju. 14 lipca 1973 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Przez pięć lat był wikariuszem parafii katedralnej w Kaya, a następnie w latach 1978-83 studiował na Papieskim Uniwersytecie Urbaniańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. Po powrocie do ojczyzny był proboszczem parafii katedralnej w Kaya, dyrektorem niższego seminarium duchownego. W latach 1989-94 był wikariuszem generalnym diecezji Kaya, w latach 1984-1995 sędzią trybunału metropolitalnego drugiej instancji w Wagadugu, a w latach 1987-96 dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych. 25 lipca 1996 roku Jan Paweł II mianował go biskupem Ouahigouya. 13 czerwca 2009 roku Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą stołecznego Wagadugu. W latach był 2001-2007 i od 2009 r. jest konsultorem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.