Radość Wielkanocy teraz i zawsze

Drodzy bracia i siostry!

Podczas uroczystej Wigilii Paschalnej, po zakończeniu Wielkiego Postu, na nowo rozległ się śpiew «Alleluja». To powszechnie znane słowo hebrajskie oznacza «chwalcie Pana». W okresie wielkanocnym ta zachęta do głoszenia chwały przekazywana jest z ust do ust, z serca do serca. Jest echem absolutnie nowego wydarzenia: śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. «Alleluja» zabrzmiało w sercach pierwszych uczniów i uczennic Jezusa w ów poranek Paschy w Jerozolimie. Wydaje się, że możemy niemal usłyszeć ich głosy: głos Marii Magdaleny, która pierwsza zobaczyła zmartwychwstałego Pana w ogrodzie w pobliżu Kalwarii; głosy kobiet, które Go spotkały, gdy przestraszone i szczęśliwe biegły, żeby opowiedzieć uczniom o pustym grobie; głosy dwóch uczniów, którzy zasmuceni szli do Emaus, a wieczorem z radością wracali do Jerozolimy, bo usłyszeli Jego słowa i rozpoznali Go «po łamaniu chleba»; głosy jedenastu apostołów, którym tego samego wieczora ukazał się w Wieczerniku, pokazał rany po gwoździach i włóczni i powiedział: «Pokój wam!» Dzięki temu przeżyciu «alleluja» zamieszkało na zawsze w sercu Kościoła! A także w naszym sercu.

Z tego samego przeżycia zrodziła się również modlitwa, którą odmawiamy dzisiaj i każdego dnia przez cały okres wielkanocny zamiast «Anioł Pański»: «Regina caeli». Słowa, które w tych tygodniach zastępują «Anioł Pański», są krótkie i mają formę bezpośredniej zapowiedzi: są jakby nowym «zwiastowaniem» Maryi, tym razem nie przez anioła, ale przez nas chrześcijan, zachęcających Matkę Bożą, by się weseliła, bo Jej Syn, którego nosiła w swoim łonie, zmartwychwstał, tak jak obiecał. I rzeczywiście w Nazarecie «wesel się» było pierwszym słowem skierowanym do Maryi przez wysłannika niebieskiego. Ich sens był taki: raduj się, Maryjo, bo wkrótce Syn Boży w Tobie stanie się człowiekiem. Teraz, po dramacie męki, znów rozlega się na nowo wezwanie do radości: Gaude et laetare, Virgo Maria, alleluia, quia surrexit Dominus vere, alleluia — Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja, bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja!

Drodzy bracia i siostry, pozwólmy, aby wielkanocne «alleluja» wycisnęło głębokie znamię również na nas, tak aby nie było tylko słowem wypowiadanym w pewnych zewnętrznych okolicznościach, ale wyrazem naszego życia: egzystencji osób, które zachęcają wszystkich do chwalenia Pana, bo postępują jak «zmartwychwstali». «Módl się za nas do Pana», mówimy do Maryi, aby Ten, który przez zmartwychwstanie swego Syna przywrócił radość całemu światu, pozwolił nam zaznawać podobnej radości teraz i zawsze, w naszym życiu teraźniejszym i wiecznym.

Dzień modlitw za misjonarzy męczenników

W świetle Chrystusa zmartwychwstałego szczególnej wartości nabiera doroczny Dzień modlitw za misjonarzy męczenników, który przypada właśnie dziś, 24 marca. Wspominanie tych naszych braci i sióstr — biskupów, kapłanów, zakonników, zakonnic i świeckich — którzy zginęli w 2007 r., pełniąc swoją posługę misjonarską, oraz modlitwa w ich intencji są powinnością całego Kościoła i wyrazem naszej wdzięczności, a jednocześnie pobudza każdego z nas do dawania coraz odważniejszego świadectwa naszej nadziei i wiary w Tego, który na krzyżu na zawsze pokonał potęgę nienawiści i przemocy wszechmocą swojej miłości.

Dzień walki z gruźlicą

Dziś przypada również Światowy dzień walki z gruźlicą. W szczególny sposób myślę dziś o chorych i ich rodzinach; wyrażam nadzieję, że wzmogą się w skali światowej wysiłki mające na celu wyzwolenie od tej plagi. Zwracam się z apelem przede wszystkim do instytucji katolickich, aby w tym, co robią, cierpiący mogli dostrzegać zmartwychwstałego Pana, który uzdrawia, pociesza i daje pokój.

Benedykt XVI