Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 23 sierpnia 1998

1. W naszych rozważaniach poświęconych kolejnym tematom listu apostolskiego Dies Domini podejmujemy dziś ostatni z nich, który ukazuje nam niedzielę jako dzień objawiający sens czasu. Każdy z nas codziennie zmuszony jest uświadomić sobie, jak szybko upływa jego życie. Gdy myślimy z kolei o wielkich epokach historii, nieodparcie nasuwa się nam pytanie o naszą przyszłość, o to, co nas czeka, o cel, do którego zmierzamy.Odpowiadając na to pytanie, chrześcijaństwo mówi, że najgłębszym sensem historii jest Chrystus. W swojej Bosko-ludzkiej tajemnicy stoi On bowiem u początków świata (por. J 1, 3) i u kresu stworzenia (por. Kol 1, 16). Jako Odkupiciel jest tym, w którym wszystko zostało zjednoczone, aby On mógł wszystko zbawić i przekazać na powrót Bogu Ojcu.

W świetle tej tajemnicy historia zyskuje dla chrześcijan sens pozytywny, mimo prób i śmiertelnych czasem zagrożeń, na jakie wystawia ją grzech. Chrystus jest potężniejszy od grzechu i śmierci! Niedziela zaś, wpisując nieustannie w czas wspomnienie Jego zmartwychwstania, jest jakby otwartym kredytem na przyszłość, pokrzepiającym pewnikiem, proroczą zapowiedzią dnia, w którym Chrystus przyjdzie w chwale.

2. Aby dopomóc nam w przeżywaniu tajemnicy Chrystusa w czasie, liturgia ujęta jest w kolejne okresy roku liturgicznego. Oprócz momentów fundamentalnych — takich jak Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego — Kościół nadaje uroczysty charakter także innym doniosłym świętom, ustanawiając w te dni obowiązek uczestnictwa w Eucharystii podobnie jak w niedzielę, która słusznie uważana jest za «święto pierwotne». Przeżywając głęboko bogactwo zawarte w niedzieli i w całym roku liturgicznym, chrześcijanie coraz lepiej uświadomią sobie własną tożsamość. Pomoże im to przygotować się dobrze również do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Rok ten będzie miał z pewnością charakter szczególnie uroczysty. Mimo to jednak «także ten rok i ten nadzwyczajny czas przeminą, ustępując miejsca oczekiwaniu na inne jubileusze i uroczyste rocznice, natomiast niedziela jako zwyczajna ’uroczystość’ będzie nadal odmierzać czas pielgrzymowania Kościoła, aż nadejdzie niedziela, która nie zna zmierzchu» (Dies Domini, 87).

3. Wznieśmy oczy ku Maryi, prosząc Ją, aby pomogła nam odkryć w pełni znaczenie dnia Pańskiego, trafnie nazwanego przez jednego ze starożytnych pisarzy «panem dni». Niech sprawi, abyśmy umieli przeżywać niepowstrzymany upływ czasu jako łaskę i jako wezwanie do odpowiedzialności, z przeświadczeniem, że Bóg nas kocha: On bowiem — jak głosi Maryja w Magnificat — «swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją» (Łk 1, 50).

W ostatnich tygodniach nie ustaje fala przemocy w Afryce. Myślę tu zwłaszcza o mieszkańcach Demokratycznej Republiki Konga, których pragnę zapewnić o mojej duchowej bliskości w tej godzinie cierpienia. Zwracam się z naglącym apelem do walczących stron, aby nie pozbawiały ludności cywilnej niezbędnych środków do życia, nie dopuszczały się okrucieństw i grabieży.