Tylko Jezusa trzeba słuchać zawsze

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 28 lutego 2010

Wczoraj zakończyły się w Pałacu Apostolskim rekolekcje, które zgodnie ze zwyczajem, odbywają się w Watykanie na początku Wielkiego Postu. Dla mnie i moich współpracowników z Kurii Rzymskiej były to dni skupienia i intensywnej modlitwy, refleksji nad powołaniem kapłańskim, w kontekście trwającego w Kościele Roku Kapłańskiego. Dziękuję wszystkim, którzy wspierali nas duchowo.

Centralnym motywem liturgii drugiej niedzieli Wielkiego Postu jest opis Przemienienia Pańskiego, który w Ewangelii św. Łukasza występuje tuż po wezwaniu Mistrza: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje» (Łk 9, 23). To nadzwyczajne wydarzenie jest przynagleniem do pójścia za Jezusem.

Łukasz nie mówi o Przemienieniu, lecz opisuje to, co się wydarzyło, wskazując na dwa elementy: zmieniające się oblicze Jezusa i odzienie, które staje się lśniąco białe — dokonuje się to w obecności Mojżesza i Eliasza, którzy symbolizują Prawo i Proroków. Trzech uczniów, którzy są świadkami tej sceny, zmorzył sen: jest to przypadek osób, które nawet jeśli są świadkami cudów Bożych — nie rozumieją ich. Dopiero walka z ogarniającą ich ospałością pozwala Piotrowi, Jakubowi i Janowi «zobaczyć» chwałę Jezusa. Scena ożywia się: podczas gdy Mojżesz i Eliasz rozstają się z Mistrzem, Piotr mówi, a kiedy wypowiada słowa, pojawia się obłok, który osłania jego i innych uczniów. Obłok ten, osłaniając ich, jednocześnie objawia chwałę Boga, podobnie jak wtedy, gdy lud wędrował na pustyni. Oczy nie mogą już widzieć, ale uszy mogą usłyszeć głos pochodzący z obłoku: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» (w. 35).

Uczniowie już nie widzą przemienionego oblicza, lśniącego odzienia ani obłoku objawiającego Bożą obecność. Ich oczom ukazuje się «sam Jezus» (por. w. 36). Jezus jest sam na modlitwie przed swym Ojcem, jednocześnie «Jezus sam» jest wszystkim, co jest podarowane uczniom i Kościołowi wszech czasów: jest tym, co musi wystarczyć w drodze. On jest jedynym głosem, którego należy słuchać, jedynym, za którym należy pójść, jest Tym, który zmierzając do Jerozolimy, odda życie i pewnego dnia «przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała» (Flp 3, 21).

«Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy» (Łk 9, 33) — tak Piotr wyraża swój zachwyt, co przypomina nasze pragnienia w obliczu radości danych przez Pana. Przemienienie przypomina nam jednak, że radości, którymi Bóg obdarza w życiu, nie są celami, lecz danymi nam przez Niego światłami na ziemskiej drodze, aby «sam Jezus» był naszym Prawem, a Jego słowo było zasadą kierującą naszym życiem.

W okresie Wielkiego Postu wszystkich zachęcam do nieustannego medytowania nad Ewangelią. Pragnę ponadto, aby w Roku Kapłańskim duszpasterzy «naprawdę przenikało Słowo Boże, by naprawdę je znali, tak by rzeczywiście dawało im życie i kształtowało ich myślenie» (por. homilia podczas Mszy św. Krzyżma, 9 kwietnia 2009 r.). Niech Maryja Dziewica pomaga nam głęboko przeżywać spotkania z Panem, abyśmy mogli iść za Nim radośnie każdego dnia. Spójrzmy na Nią i prośmy o Jej wstawiennictwo, odmawiając Anioł Pański.

Chrześcijanie zabici w Mosulu

Ogromnym smutkiem napełniły mnie tragiczne wiadomości o chrześcijanach zamordowanych ostatnio w Mosulu, głęboko niepokoją mnie również inne akty przemocy na umęczonej ziemi irackiej, których ofiarami są bezbronne osoby, wyznające różne religie. W tych dniach szczególnego skupienia modliłem się często za ofiary owych zamachów, a dziś przyłączam się duchowo do modlitwy o pokój i przywrócenie bezpieczeństwa, ogłoszonej przez Radę Biskupów Niniwy. Sercem jestem ze wspólnotami chrześcijańskimi w całym kraju. Bądźcie wciąż zaczynem dobra dla ojczyzny, do której od wieków należycie na pełnych prawach!

W trudnej sytuacji politycznej, w jakiej znajduje się Irak, zwracam się z apelem do władz cywilnych, aby uczyniły wszystko, by przywrócić ludności poczucie bezpieczeństwa, szczególnie najbardziej zagrożonym mniejszościom religijnym. Ufam, że nie dopuści się do tego, aby doraźne i stronnicze interesy wzięły górę nad nienaruszalnością i podstawowymi prawami każdego obywatela. Na zakończenie, pozdrawiając obecnych tu na placu Irakijczyków, wzywam wspólnotę międzynarodową, by zaangażowała się na rzecz pojednania i sprawiedliwości wśród Irakijczyków; ja sam proszę z ufnością Boga wszechmogącego o cenny dar pokoju.

Trzęsienie ziemi w Chile

Myślę ponadto o Chile i o ludności, która ucierpiała z powodu trzęsienia ziemi, które spowodowało liczne ofiary w ludziach i ogromne straty materialne. Modlę się za ofiary i duchem jestem z osobami dotkniętymi przez tę straszną klęskę żywiołową; proszę Boga o pociechę dla nich w cierpieniu i o odwagę w obliczu tych przeciwności. Jestem przekonany, że nie zabraknie solidarności ze strony wielu osób, a szczególnie organizacji kościelnych.

Po polsku:

Pozdrawiam zgromadzonych na modlitwie Anioł Pański Polaków. Dzisiaj w Polsce przeżywacie niedzielę Ad gentes, wspierając dzieła misyjne Kościoła modlitwą, postem i jałmużną. Niech hasło: "Misje to sprawa miłości", będzie dla was zachętą do dobrych czynów i hojności serc. Misjonarzom, misjonarkom i tym, którzy wspierają ich ofiarną posługę, z serca błogosławię.

Benedykt XVI