Wolność religijna

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański"

W okresie Adwentu wspólnota Kościoła, przygotowująca się do świętowania wielkiej tajemnicy Wcielenia, jest zachęcana do odkrywania i pogłębiania swej osobistej relacji z Bogiem. Łacińskie słowo adventus odnosi się do przyjścia Chrystusa i uwydatnia przede wszystkim zbliżanie się Boga do ludzkości, na co każdy powinien odpowiedzieć swoim otwarciem, oczekiwaniem, poszukiwaniem, przylgnięciem. I tak jak Bóg objawia się i daje siebie w absolutnej wolności, ponieważ kieruje Nim jedynie miłość, również człowiek może w wolności dać swoją, wszak należną, zgodę: Bóg oczekuje w odpowiedzi miłości. W tych dniach liturgia ukazuje nam doskonały wzór takiej odpowiedzi w Maryi Pannie, którą w najbliższy czwartek, 8 grudnia, będziemy kontemplować w tajemnicy Niepokalanego Poczęcia.

Najświętsza Panna zawsze słuchająca, zawsze gotowa pełnić wolę Pana, jest przykładem dla wierzącego, który żyje poszukując Boga. Temu tematowi oraz relacji między prawdą i wolnością Sobór Watykański II poświęcił wnikliwą refleksję. Mija właśnie 40 lat od czasu, kiedy Ojcowie Soborowi zatwierdzili deklarację dotyczącą wolności religijnej, czyli prawa osób i wspólnot do swobodnego poszukiwania prawdy i wolnego wyznawania swej wiary. Pierwsze słowa, które stały się tytułem tego dokumentu, brzmią: «dignitatis humanae» — wolność religijna stanowi pochodną szczególnej godności człowieka, będącego jedynym stworzeniem ze wszystkich żyjących na tej ziemi, które potrafi nawiązać w sposób wolny i świadomy relację ze swoim Stwórcą. «Stosownie do swojej godności wszyscy ludzie, ponieważ są osobami, to znaczy istotami obdarzonymi rozumem i wolną wolą (...) przez własną naturę są przynaglani i moralnie zobowiązani do poszukiwania prawdy — przede wszystkim religijnej» (DH, 2). Sobór Watykański II potwierdza tym samym tradycyjną doktrynę katolicką, według której człowiek, jako istota duchowa, może poznać prawdę, a zatem ma obowiązek i prawo jej dociekać (por. tamże, n. 3). Na tej podstawie Sobór domaga się wolności religijnej, poświęcając jej wiele uwagi i podkreślając, że powinna być zagwarantowana zarówno osobom indywidualnym, jak i wspólnotom, z poszanowaniem słusznych wymogów porządku publicznego. To nauczanie soborowe po 40 latach nadal zachowuje wielką aktualność. Bowiem wolność religijna bynajmniej nie jest wszędzie naprawdę zagwarantowana: w niektórych przypadkach pozbawia się jej z pobudek religijnych bądź ideologicznych; kiedy indziej, choć jest uznawana na papierze, w praktyce korzystanie z niej utrudnia władza polityczna bądź, w sposób bardziej podstępny, dominująca kultura agnostycyzmu i relatywizmu.

Módlmy się, aby każdy człowiek mógł w pełni realizować swoje powołanie religijne, które jest wpisane w jego byt. Niech Maryja pomaga nam rozpoznać w obliczu Dzieciątka z Betlejem, poczętego w Jej dziewiczym łonie, Boskiego Odkupiciela, który przyszedł na świat, aby nam objawić prawdziwe oblicze Boga.

O Deklaracji Praw Osób Niepełnosprawnych

Pozdrawiam obecnych tu teraz pielgrzymów francuskojęzycznych. Przygotowujcie drogę Panu w waszych sercach i poświęcajcie więcej uwagi potrzebującym. W przyszłym tygodniu, 9 grudnia, będziemy obchodzić 30. rocznicę ogłoszenia przez ONZ Deklaracji Praw Osób Niepełnosprawnych. Z tej okazji zachęcam każdego z was, by coraz usilniej zabiegał o włączanie osób niepełnosprawnych w życie społeczeństwa, o ich wprowadzanie w świat pracy, a także w życie wspólnot chrześcijańskich, pamiętając, że życie każdego człowieka jest godne szacunku i należy je chronić od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Wszystkich, którzy wypełniają to wielkie zadanie, zapewniam o moim wsparciu i modlitwie.

Benedykt XVI