Wszechmocna Miłość szanuje wolność człowieka

Drodzy bracia i siostry!

W dzisiejszą Trzecią Niedzielę Wielkiego Postu czytamy znany dialog Jezusa z Samarytanką, zapisany w Ewangelii św. Jana. Kobieta przychodziła codziennie do starej studni, sięgającej czasów patriarchy Jakuba, aby czerpać wodę, i któregoś dnia spotkała tam Jezusa, który siedział «zmęczony drogą» (J 4, 6). Św. Augustyn tak to komentuje: «Nie na próżno Jezus się męczy (...) Moc Chrystusa cię stworzyła, słabość Chrystusa stworzyła cię na nowo (...) Swoją mocą nas stworzył, ze swoją słabością przybył, aby nas szukać» (In Ioh. Ev., 15,2).

Zmęczenie Jezusa, znak Jego prawdziwego człowieczeństwa, może być postrzegane jako wprowadzenie do męki, przez którą wypełnił On do końca dzieło naszego zbawienia. W spotkaniu z Samarytanką przy studni pojawia się w sposób szczególny temat «pragnienia» Chrystusa, którego kulminacyjnym wyrazem jest zawołanie na krzyżu: «Pragnę» (J 19, 28). Pragnienie to, podobnie jak zmęczenie, ma z pewnością podłoże fizyczne. Jezus jednak, jak mówi dalej Augustyn, «pragnął wiary tej kobiety» (In Ioh. Ev., 15, 11), podobnie jak pragnie wiary nas wszystkich. Bóg Ojciec posłał Go, aby zaspokoił nasze pragnienie życia wiecznego, dając nam swoją miłość, ale aby mógł uczynić nam ten dar, Jezus prosi o naszą wiarę. Wszechmocna Miłość szanuje zawsze wolność człowieka; puka do jego serca i cierpliwie czeka na odpowiedź.

W scenie spotkania z Samarytanką wysuwa się na plan pierwszy symbol wody, który wyraźnie nawiązuje do sakramentu chrztu — źródła nowego życia przez wiarę w łaskę Bożą. Ewangelia ta w istocie, jak przypomniałem w katechezie w Środę Popielcową, stanowi część starodawnej drogi przygotowania katechumenów do inicjacji chrześcijańskiej, która dokonywała się w wielką Wigilię Nocy Paschalnej. «Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu» (J 4, 14). Woda ta symbolizuje Ducha Świętego — «dar» wyjątkowy, który Jezus przez swoje przyjście przyniósł nam od Boga Ojca. Ten, kto odradza się z wody i Ducha Świętego, to znaczy przez chrzest, wchodzi w rzeczywistą relację z Bogiem — w relację synowską, i może wielbić Go «w Duchu i prawdzie» (J 4, 23. 24), jak objawia Jezus Samarytance. Dzięki spotkaniu z Jezusem Chrystusem i darowi Ducha Świętego wiara człowieka osiąga pełnię, jako odpowiedź na pełnię objawienia Bożego.

Każdy z nas może utożsamić się z Samarytanką: Jezus czeka na nas, zwłaszcza w tym okresie Wielkiego Postu, aby mówić do naszych serc, do mojego serca. Zatrzymajmy się na chwilę w milczeniu w swym pokoju czy w kościele, bądź w miejscu odosobnionym. Posłuchajmy Jego głosu, który mówi nam: «Gdybyś znał dar Boży...» Niech nam pomoże Maryja Panna nie przegapić tego spotkania, od którego zależy nasze prawdziwe szczęście.

Apel w sprawie Libii

Drodzy bracia i siostry!

Z powodu coraz bardziej dramatycznych wiadomości nadchodzących z Libii rośnie mój niepokój o życie i bezpieczeństwo ludności cywilnej oraz obawy o dalszy rozwój sytuacji, w chwili obecnej naznaczonej użyciem broni. W obliczu zwiększonego napięcia tym pilniejsza staje się konieczność wykorzystania wszelkich możliwych środków dyplomatycznych, by wesprzeć choćby najsłabsze przejawy otwartości i woli pojednania między wszystkimi zaangażowanymi stronami w celu poszukiwania pokojowych i trwałych rozwiązań.

W tym duchu, zanosząc modlitwę do Pana, by w Libii i całym regionie północnej Afryki znów zapanowała zgoda, zwracam się z gorącym apelem do organizacji międzynarodowych, a także władz politycznych i wojskowych o natychmiastowe wszczęcie rozmów, które doprowadziłyby do zaprzestania użycia broni.

Myślą obejmuję również władze i obywateli Bliskiego Wschodu, gdzie w ostatnich dniach dochodziło do aktów przemocy, aby również tam wybrano drogę dialogu i pojednania w dążeniu do współżycia w sprawiedliwości i braterstwie.

Po polsku:

Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Dziś św. Paweł przypomina nam, że «Bóg (...) okazuje nam swoją miłość (...) przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami» (Rz 5, 8). Jest to wezwanie, abyśmy pokonując w sobie grzech, coraz pełniej odpowiadali na tę uprzedzającą miłość Boga. Niech nam w tym pomaga czas Wielkiego Postu. Niech Bóg wam błogosławi!

Benedykt XVI