Spodziewasz się dziecka? Pomódl się za jego wstawiennictwem

800 lat temu urodził się św. Bonawentura, patron kobiet oczekujących potomstwa, generał franciszkanów i jedna z najważniejszych postaci XIII w. Zdaniem franciszkanina Emila Kumki dziś od Bonawentury można uczyć się otwartości na drugiego człowieka.

Z okazji tej rocznicy w krakowskim klasztorze franciszkanów w czwartek i piątek odbywa się międzynarodowa konferencja naukowa "Bonawenturiański system myślenia. Pytanie o aktualność", z udziałem ok. 100 gości (uczonych, teologów i przedstawiciela Kościoła) z Polski, Włoch, Czech i Niemiec (spotkania są otwarte, każdy może w nich uczestniczyć). To jedno z dwóch tak wielkich wydarzeń w Europie, zorganizowane w urodziny Bonawentury. Drugie podobne sympozjum odbędzie się w Rzymie w listopadzie.

"Przyjmuje się, że 1217 r. jest najprawdopodobniejszą datą narodzin św. Bonawentury" - powiedział o. Emil Kumka, jeden z gości konferencji w Krakowie, wykładowca nauk franciszkańskich w Rzymie (w papieskiej uczelni Seraphicum).

Podkreślił, że św. Bonawentura, obok św. Tomasza z Akwinu, był najważniejszym XIII-wiecznym teologiem. W przeciwieństwie do Tomasza z Akwinu Bonawentura nie kładł nacisku na racjonalne poznanie Boga, człowieka i świata - dla Bonawentury liczyło się przede wszystkim uczucie, miłość, otwarcie na łaskę Boga.

"Św. Bonawentura kładł nacisk na miłość do bliźniego, empatię, otwarcie na łaskę Boga oraz na drugiego człowieka. Myślę, że tej otwartości na drugiego możemy się dziś szczególnie uczyć, to może być klucz, by się «dogadać» w dzisiejszych czasach" - mówił franciszkanin.

Św. Bonawentura (Jan Fidanza) urodził się w Bagnoregio we Włoszech. Podczas chrztu otrzymał imię Jan. Zgodnie z przekazami jako niemowlę był ciężko chory i wróżono mu śmierć. Matka zabrała dziecko do św. Franciszka z Asyżu, a ten widząc je powiedział "bona vantura" (wł.), co oznacza "dobra przyszłość" (w ten sposób też powstało i zaczęło funkcjonować nowe imię męskie). Zgodnie z przekazami, za wstawiennictwem św. Franciszka dziecko wyzdrowiało.

Bonawentura studiował teologię i filozofię w Paryżu, gdzie również wstąpił do franciszkanów. Był m.in. bakałarzem biblijnym i profesorem w szkole franciszkańskiej. W wieku 39 lat został generałem zakonu franciszkanów. Rozbudował zgromadzenie i usystematyzował reguły św. Franciszka (zm. 1226). Napisał m.in. dwie biografie św. Franciszka. Z inicjatywy Bonawentury Kościół ustanowił święto Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny.

Zmarł 15 lipca 1274 r. podczas soboru w Lyonie, którego był jednym z głównych organizatorów.

Św. Bonawentura jest patronem kobiet oczekujących potomstwa, dzieci, teologów, robotników, tragarzy, wytwórców jedwabiu.

Święty jest także autorem poniższej modlitwy, którą można wypraszać u Boga łaski za jego wstawiennictwem:

Przebij, najsłodszy Panie, Jezu, skrytości wnętrza duszy mojej
słodką i zbawienną strzałą prawdziwej,
pogodnej i na wzór apostolski świętej, miłości ku Tobie,
aby dusza moja tęskniła tylko do Ciebie i twoją tylko gorzała miłością,
Ciebie pożądała, omdlewała w przedsieniach twoich,
pragnęła umrzeć i być z Tobą.

Spraw, niechaj dusza moja łaknie Ciebie,
Chleba Anielskiego, pokarmu dusz świętych,
chleba naszego powszedniego,
nadistotnego, mającego w sobie wszelką słodkość,
wszelkie smaki i wszelką rozkosz słodkości.

Niechaj Ciebie, w którego Anieli pragną bez końca się wpatrywać,
zawsze pożąda serce moje,
niech się Tobą nasyca i niechaj słodyczą
twoją napełni się wnętrze duszy mojej.

Niech serce moje zawsze pragnie Ciebie,
źródła życia, krynicy mądrości i wiedzy,
źródła wiekuistej jasności, strumienia rozkoszy, obfitości domu Bożego:
niech się o Ciebie ubiega, chlubi, Ciebie szuka i znajdzie,
do Ciebie dąży i dojdzie do Ciebie; o Tobie niech rozmyśla,
o Tobie mówi i wszystko niech czyni na chwałę i cześć Imienia twego z miłością
i rozkoszą, z ochotą i gorącością, z wytrwałością aż do końca.

Ty sam wyłącznie bądź zawsze nadzieją moją,
ufaniem całym, bogactwem moim,
rozkoszą moją, radością, odpocznieniem i uciszeniem moim, pokojem moim,
słodkością moją, wonnością moją, pokarmem i pokrzepieniem moim,
ucieczką i pomocą moją, mądrością moją, cząstką moją,
dziedzictwem moim, skarbem, w którym niech będzie zawsze mocno utwierdzone
i nieporuszenie wrośnięte serce i myśl moją.

Amen.