Sztuka o świętym w Teatrze Polskiego Radia

W niedzielę 8 maja o godz. 21.05 Polskie Radio program 1 nada sztukę prof. Kazimierza Brauna „Mój syn Maksymilian”. W rolach głównych wystąpią: Danuta Szaflarska i Adam Woronowicz.

Spektakl wyreżyserował Wojciech Markiewicz z okazji trwającego w Polsce Roku św. Maksymiliana, ogłoszonego przez Senat RP. „Mój syn, Maksymilian. Rzecz o Maksymilianie Marii Kolbem i jego matce, Mariannie Kolbowej” to biograficzny dramat o św. Maksymilianie oparty o listy pomiędzy nim a jego matką Marianną Kolbową.

W grudniu 1941 r., a więc po męczeńskiej śmierci syna w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, Marianna przywozi do Niepokalanowa otrzymane od niego przez wiele lat listy – na przechowanie. Otrzymuje do przejrzenia w jego celi swoje listy do niego. Czytając je, widzi piszącego je syna. Dialoguje z nim w myśli. Kilka razy narzuca się jej wyobraźni obraz jego aresztowania, właśnie w tej celi. Matka słucha następnie odczytanego jej przez braci franciszkanów opisu śmierci i męczeństwa ojca Maksymiliana.

Danuta Szaflarska jest znaną i lubianą aktorką, nestorką polskiego kina. Laureatką wielu nagród filmowych i teatralnych. Uczestniczką Powstania Warszawskiego. Adam Woronowicz to aktor teatralny i filmowy. Występował w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, a obecnie aktor stołecznego Teatru Powszechnego. Grał m.in. rolę tytułową w filmie „Popiełuszko. Wolność jest w nas”.

Autor dramatów o św. Maksymilianie prof. dr hab. Kazimierz Braun (ur. 1936) – reżyser teatralny, specjalista od Norwida i Różewicza, teatrolog, krytyk teatralny, prozaik, dramaturg i tłumacz. Studiował polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz reżyserię w PWST w Warszawie. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim, habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie również w warszawskiej PWST.

Jest autorem licznych publikacji z dziedziny historii teatru, dramatów i powieści. Jego najsłynniejsze prace naukowe to m.in. „Teatr wspólnoty” (1972), „Nowy teatr na świecie” (1975), „Przestrzeń teatralna” (1982), „Wielka reforma teatru w Europie” (1984) i „Krótka historia teatru amerykańskiego” (2005).

Debiutował w teatrze Wybrzeże. Reżyserował w teatrach Warszawy, Torunia, Łodzi, Krakowa i Lublina, ale także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii i Niemczech. Prowadził Teatr im. J. Osterwy w Lublinie (1967–1974), a w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu był dyrektorem i kierownikiem artystycznym (1975–1984).

Po tym, jak w 1984 roku z powodu działalności opozycyjnej odsunięty został od kierowania teatrem oraz prowadzenia wykładów, wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam też mieszka i pracuje, reżyserując i wykładając, m.in. na New York University w Nowym Jorku, University of California w Santa Cruz i Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Buffalo. Napisał ponad 30 książek, wśród których są prace naukowe i powieści i powieści publikowane po polsku, angielsku i czesku. Otrzymał szereg nagród artystycznych, literackich i naukowych, m.in. fundacji Guggenheima, Fulbrighta i Turzańskich oraz Fundacji Japońskiej.