Ulf Ekman: Moja droga do Kościoła (cz. I)

A mnie zainteresowało wspomnienie  U.Ekmana o poszukiwaniu tego co jest istotą Kościoła i odnalezienie jej w Prawdzie i Kontynuacji.

Katolicy lubią zrzymać się, gdy dziennikarze, ludzie innych wyznań czy też ateiści nieprecyzyjnie wypowiadają się na tematy katolickie. A ja w tej audycji o Ekmanie i w tekście zapowiadającym ten wywiad już znalazłem kilka istotnych błędów. Na przykład raz jest mowa o Ekmanie jako pastorze kościoła bezwyznaniowego, w innym miejscu mówi się, że był założycielem zielonoświątkowego kościoła. Po pierwsze oba określenia wzajemnie się wykluczają, po drugie ani jedno określenie, ani drugie nie jest prawdziwe. Zamiast określenia "bezwyznaniowy", należałoby użyć słowa "ponadwyznaniowy" lub też "międzywyznaniowy", bo określenie "bezwyznaniowy" ma mniej więcej takie konotacje jak "bezpłciowy"... Ekman chętnie mówi, że tym wstąpieniem do kościoła katolickiego dążył i dąży do jedności. Ale o jaką jedność mu chodzi? Przecież musi doskonale wiedzieć, że stając się katolikiem odrzuca (bo nie inaczej!) wszelkie wolne kościoły, których na świecie są setki i tysiące, które - wbrew opinii katolików - wiele łączy. Łączy więcej niż różne kościoły katolickie na świecie. Pozostaje mi modlić się, aby Ulf w raz żoną, a także wraz z synem prawdziwie przejrzał. Z jego wypowiedzi wynika, że jako pastor nosił na sobie pewnien ciężar, być może nie rozumiał, że prawdziwą Głową Kościoła jest Jezus Chrystus, bez względu na wyznanie i szerokość geograficzną, ani też bez względu na rolę jaką wierny pełni w danej wspólnocie / zborze .