Zmarła Hanna Iłowiecka-Przeciszewska

Dziś, 6 czerwca, odeszła do Pana Hanna Iłowiecka-Przeciszewska, członkini Sodalicji Mariańskiej, więzień polityczny w latach 1948-52, b. wiceprezes Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, redaktor miesięcznika "Chrześcijanin w świecie".

Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona 12 czerwca (środa) o godz. 11.30 w kościele św. Marcina na Starym Mieście w Warszawie. Po niej odbędzie się złożenie do grobu rodzinnego na Starych Powązkach.
Hanna Iłowiecka urodziła się w Warszawie 1 października 1923 r. Była córką Wandy Piszczatowskiej i Kazimierza Iłowieckiego, przemysłowca, w latach wojny zastępcy Delegata Cywilnego Rządu R. P. na województwo warszawskie.

Maturę uzyskała w 1941 r. uczestnicząc w tajnych kompletach liceum im. Cecylii Plater-Zyberkówny. Następnie studiowała pedagogikę na podziemnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie.

Podczas okupacji współtworzyła zakonspirowane struktury Sodalicji Mariańskiej Akademiczek przy kościele św. Anny. W latach 1946 - 47 była prezeską żeńskiej akademickiej Sodalicji Mariańskiej w Warszawie. Odpowiadała za współpracę Sodalicji ze szkołami średnimi w stolicy.

Za działalność sodalicyjną została uwięziona w marcu 1948 r. Przez półtora roku - w trakcie śledztwa - przetrzymywana była w piwnicach Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie do 1952 r. w więzieniu przy ul Rakowieckiej. W 1954 r. poślubiła Tadeusza Przeciszewskiego, zaraz po jego uwolnieniu po 5 latach ciężkiego więzienia, skazanego z tytułu pracy dziennikarskiej w katolickim "Tygodniku Warszawskim".

Po 1956 r. zaangażowała się w tworzenie Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Współtworzyła i przez wiele lat kierowała Sekcją Rodzin. W latach 1972-76 pełniła funkcję wiceprezesa KIK. Bezpośrednio po zakończeniu Soboru Watykańskiego II była jednym z polskich delegatów na Światowy Kongres Laikatu w Rzymie. Do śmierci była członkiem honorowym KIK, uczestnicząc zarazem w Kapitule Nagrody "Pontifici".

W latach 1977 - 1987 pracowała w redakcji miesięcznika "Chrześcijanin w świecie", odpowiadając za tematykę rodzinną. Jednocześnie wiele czasu poświęcała poradnictwu służącemu obronie życia w ramach telefonu zaufania warszawskiego ruchu "Gaudium Vitae".

W drugiej połowie lat osiemdziesiątych wespół z gronem byłych Sodalisów współdziałała w odtwarzaniu Sodalicji Mariańskiej w Polsce wraz z ks. prałatem Tadeuszem Uszyńskim.

Całe swe życie poświęciła zaangażowaniu w pracę wychowawczą i na rzecz promocji laikatu w Kościele.