Weekendowy przegląd filmowy

To mogłaby być zapowiedź kolejnego Bourne'a, bo Matt Damon wraca na ekrany w dobrym starym stylu. "Green Zone" to jednak nie tylko znakomity thriller, ale także gorzki i aktualny polityczny komentarz.

Akcja filmu rozgrywa się podczas pierwszych chaotycznych dni wojny w Iraku, kiedy to nikomu nie można było ufać, a każda decyzja mogła skończyć się nieprzewidywalnymi konsekwencjami. Podczas prowadzonej przez Stany Zjednoczone okupacji Bagdadu w 2003 roku, starszy chorąży Roy Miller (Damon) i zespół inspektorów wojskowych zostają wysłani w celu odnalezienia broni masowej zagłady, która jak wierzono miała

...

Film napędza duet Matt Damon i reżyser Paul Greengrass - ten sam, który odpowiada za dwie części Bourne'a ("Krucjata Bourne'a" i "Ultimatum Bourne'a"). Można byłoby zaryzykować stwierdzenie, że "Green Zone" to kolejne wcielenie Jamesona Bourne'a, ale byłoby to uproszczenie. Co prawda akcja ma iście bourne'owskie tempo, z szybkimi zwrotami akcji, a sam film ma dobre zdjęcia i fantastycznie szybki montaż, ale sprawa jest poważniejsza. Wojna w Iraku, poszukiwanie broni, której nie było (o czym wszyscy dowiedzieliśmy się znaczniej później), okłamywanie społeczeństwa, bezkrytyczna postawa mediów to nie fikcja, a rzeczywistość i to całkiem świeża. Paul Greengrass nie stworzył jednak kolejnego politycznie zaangażowanego filmu, ale pełnokrwisty thriller, który ogląda się z wypiekami na twarzy.

Benek ma 29 lat i postanawia zacząć życie od nowa. Bierze odprawę i odchodzi na zawsze z kopalni. Jednak kolejne próby zdobycia pracy od rzeźnika aż do męskiej prostytutki zawodzą. Kiedy wydaje się, że jest na samym dnie, niespodziewanie miłość powoduje, że znajduje w sobie siłę i upór, które odwracają koło fortuny. Ratuje nie tylko siebie, ale też kolegów górników i zdobywa upragnioną kobietę.

Śląsk jest miejscem szczególnym. Lata temu pokazywał to Kazimierz Kutz. Dziś do familoków i hałd wrócił Robert Gliński ("Cześć Tereska"), który stworzył nasyconą humorem, uniwersalną opowieść o nadziei. Tę opowieść Gliński stworzył, mieszając dobrze znane polskiej kinematografii składniki: biedę alkoholizm, patologie i brak perspektyw. Jednak sposób, w jaki to zrobił, sytuuje "Benka" bliżej angielskiego kina społecznego ("Goło i wesoło", "Orkiestra", "Billy Elliot") aniżeli polskiego. Film czekał na półce trzy lata (premierę miał na festiwalu w Gdyni), szkoda, że nikt wcześniej nie zdecydował się go wprowadzić do kin.

Jen (Katherine Heigl), seksowna specjalistka z branży komputerowej, poznaje na urlopie wymarzonego faceta - Spencera (Ashton Kutcher). Ich wakacyjny romans szybko przekształca się w związek. Pewnego dnia  przerażona Jen odkrywa, że jej ukochany to płatny zabójca, który z miłości do niej wycofał się z branży. Jednak nie wszyscy byli "partnerzy biznesowi" akceptują jego decyzję o przedwczesnej emeryturze. Zlecenie na głowę eks-kolegi po fachu przyjmuje aż pięciu kilerów. Zrobią wszystko, żeby sprzątnąć uroczą parę.

Tutuł "Pan i Pani Kiler" ma sugerować polskim widzom, że mamy do czynienia z filmem podobnym do "Pana i Pani Smith", gdzie w rolę płatnych zabójców wcielili się Angelina Jolie i Brad Pitt. Ale prawda jest taka, że ani z Kutchera Pitt, ani z Heigl Jolie. A akcja i fabuła ani o milimetr nie wychodzi poza utarte schematy.