Szwedzki student: "Dziękujemy Ci Polsko!"

Florence & the machine, never let me go

Tam jest: Zakopane, L. Silesia, Skalne miasto. Jak dla mnie zdjęcia z 3 różnych miejsc :)

jak komuś żyje się dobrze to może "sobie ponarzekać", kwestia że inaczej Polska wygłąda jak ma się pieniądze, można podróżować i imprezować; a inaczej kiedy na studiach nie ma się pieniędzy i trzeba pracować aby jakoś żyć

Hm, to nie kwestia pieniędzy, ale patrzenia na świat… Również pracowałam na studiach, aby żyć. Nigdy pieniędzy nie miałam i życie mnie nie rozpieszczało. Niekiedy ludzie dziwią się skąd mam siłę, dlaczego potrafię się cieszyć (po zdarzeniach, które miałam w swoim życiu…). A to w Bogu siła. Umiem się cieszyć tym co mam, tym co widzę. A widzę piękno bożego stworzenia, które bardzo dobrze widać na tym filmie. Umiem też dostrzec piękno w ludziach, których spotykam. Dziękuję Bogu za to co mi dał, przede wszystkim za większość ludzi których spotkałam na swej drodze. A ci co mają pieniądze, hmmm są niekiedy bardziej nieszczęśliwi, niż ci co ich nie mają. Znam osoby, które imprezują, podróżują i nie są szczęśliwi. Na pewno ty też znasz takich.

zgadzam się - tak właśnie wygląda to z naszej perspektywy

Można podróżować stopem i jeść chleb z pasztetem. Tak robiłam. Dwutygodniowy sylwester z Barcelonie i Marsylii - 50 euro. Transport autostop, nocleg couchsurfing. Po powrocie kolokwium z antybiotyków :) A podróże, które oni pokazują w tym filmiku to jest zwiedzanie Wrocławia i Dolnego Śląska - Książ, Śnieżka, Góry Stołowe, Skalne miasto (Czechy ale tuż przy granicy). Podobne wycieczki robiłam ze znajomymi z samochodami. Koszty w stylu 30zł za paliwo. Serio nie do przeżycia. Studia to jak do tej pory najpiękniejszy okres mojego życia. Ale można usiąść i płakać.

dokładnie wieje trochę propagandą, nie mogę patrzeć na te filmy które pokażą trochę natury z litu ptaka, to życie w Polsce jest takie piekne i kolorowe..

Szwedzkim, a nie szweckim Panie lekarzu

Dziękuję za zwrócenie uwagi :) kiedy piszę się szybko, czasami coś może umknąć. 

Nie było w tym żadnej złośliwości- ot, taka luźna uwaga. Udanego dnia

Nie ma problemu, dbajmy o język. Również miłego dnia, pozdrawiam :).

O jakim konkretnie kraju piszesz? Czy są trudności w uznaniu dyplomów z krajów Unii Europejskiej? Kraje UE i Polska nawzajem uznają swoje dyplomy lekarskie i dentystyczne, ale  dyplomy z krajów spoza UE trzeba nostryfikować w Polsce tak, jak polskie dyplomy w tych krajach. To jest wzajemne i też kosztowne, niestety.

Tak jak jest napisane, chodzi o kraj spoza Uni Europejskiej. Nie chodzi mi o sam fakt że trzeba taki dyplom nostryfikować (jest to zrozumiałe, jeśli kraj który go wydał nie jest w Uni), lecz o sposób w jaki procedury nostryfikacyjne są w Polsce przeprowadzane. Są przepisy odnośnie tego, ale tak naprawdę każdy uniwersytet ma dużą autonomię odnośnie przeprowadzania tych procedur, i jest jeden wielki ,,bajzel". Jedne uniwersytety mówią że mają ,,kolejkę" (dokładnie dwa uniwersytety) i jest tyle podań złożonych że już więcej nie przyjmują (dokumentów oficjalnie nie przyjmują przez 2 lata, a dziwnym trafem ktoś kto skończył studia rok temum, zrobił nostryfikację na jednym z tych uniwersytetów, ciekawe jak ?? hmm ??? Przecież dokumentów nie przyjmują bo mają kolejkę...). Inny np. robi egzamin, ale  jako próg zdawalności wyznacza 70 % (na Lekarskim Egzaminie Państwowym jest to 56 %), i pytania są wątpliwej jakości oraz jednoznaczności, a zastrzeżenia można zgłosić tylko w trakcie egzaminu (na LEP można to zrobić do 3 dni), i jeszcze nie słyszałam o jakimkolwiek pozytywnym rozpatrzeniu takiego zastrzeżenia. Tak więc nie ma możliwości jakiejkowiek weryfikacji ,,jakości" takiego egzaminu. Nie wspomnę już o brakuj kultury na niektórych uniwersytetach w podejściu do lekarzy ubiegających się o nostryfikację w Polsce, oraz braku organizacji przy przeprowadzaniu egzaminów np. brak jakiegokolwiek powiadomienia o zmianie godziny egzaminu, a zawsze wydawało mi się że to właśnie uniwersytety są miejscem gdzie powinna się przejawiać najwyższa kultura oraz szacunek do drugiega człowieka. Wyjątek stanowi jeden uniwersytet w północno-wschodniej Polsce, gdzie kultura, i orgzanizacja jest obecna, co było naprawdę miłym zaskoczeniem, po kontaktach z innymi uczelniami.

jesli masz na mysli Ukraine, to ja sie im wcale nie dziwie!

Czy studiowało się w USA, czy na Ukrainie, czy w Brazylii lub Korei Południowej, wszystkie dokumenty w Polsce w procesie nostryfikacyjnym są traktowane tak samo.  Chodzi o sam fakt że na uczelniach w Polsce jest ,,wolna amerykanka" w przebiegu procesu nostryfikacyjnego, i przez to jest jeden wielki bajzel w tym wszystkim. Każdy chce co innego, ma inne wymagania, inny przebieg precesu.

mówisz zupełnie jak moi znajomi, którzy studiowali na ukrainie... Lwów?

Nie, nie Lwów ;), ale widocznie Twoi znajomi po zderzeniu z ,,kulturą zachowania" na uczelniach w Polsce mają to samo wrażenie, kiedy człowiek chce się po prostu czegoś dowiedzieć, lecz to co Panie w dziekanatach mają do przekazania można podsumować jednym zdaniem ,,Nie wiem, nie znam, nie interesuje mnie to" (plus oczywiście mina że ktoś śmie w ogóle je o coś takiego pytać).