Ten legendarny muzyk skończył 75 lat

Amerykański wokalista country, Kenny Rogers kończy 75 lat.  Piosenkarz jest jedną z ikon amerykańskiej muzyki, członkiem Country Music Hall Of Fame, a jego płyty należą do kanonu muzyki country.

Choć karierę rozpoczął już w połowie lat 50. ub. wieku, na sławę czekać musiał jeszcze ponad dwie dekady. W 1977 r. Rogers nagrał jeden ze swoich największych przebojów, "Lucille", który został "numerem jeden" w rozgłośniach radiowych w 12 krajach. Singiel sprzedał się w ponad pięciu milionach egzemplarzy.

Dziś wokalista jest jednym z najbardziej poważanych artystów wykonujących muzykę country. Jest członkiem Country Music Hall Of Fame, a w 1986 r. magazyn "USA Today" obwołał go "ulubionym piosenkarzem wszech czasów". Do dziś płyty Rogersa rozeszły się w ponad 130-milionowym nakładzie na całym świecie.

Piosenkarz urodził się jako Kenneth Donald Rogers w Houston w stanie Teksas 21 sierpnia 1938 roku jako czwarte z ośmiorga dzieci Lucille i Edwarda Rogersów. Matka muzyka była pielęgniarką, ojciec - cieślą. Rogers dorastał w jednej z najbiedniejszych dzielnic miasta. Gry na gitarze, skrzypcach i śpiewu uczył się w szkole.

Pierwsze kroki na scenie stawiał w połowie lat 50. ub. wieku w grupie The Scholars. Zespół cieszył się nawet lokalną sławą, dzięki piosence "Poor Little Doggie". Formacja rozpadła się jednak po krótkiej działalności, gdy jej wokalista postanowił spróbować kariery solowej. Rogers dołączył wówczas do jazzowej grupy The Bobby Doyle Trio, z którą nagrywał dla prestiżowej wytwórni Columbia Records. Zespół działał do 1965 r. Po jego rozpadzie Rogers podpisał umowę z Mercury Records, dla której nagrał singiel "Here's That Rainy Day", który nie odniósł jednak sukcesu. Rogers usiłował zaistnieć na scenie - występował jako muzyk sesyjny, grał też na kontrabasie w zespole folkowym The New Christy Minstreals.

W 1967 r. założył własny zespół The First Edition, który następnie zmienił nazwę na Kenny Rogers and The First Edition. Zespół nagrał kilka przebojów, cieszących się popularnością w rozgłośniach radiowych, m.in. "Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was)" (znana z filmu "Big Lebowski" braci Coen z 1998 r.), "But You Know I Love You" czy "Ruby, Don't Take Your Love To Town".

W 1974 r. Rogers odszedł z The First Edition, by skupić się na karierze solowej. W 1976 r. do sklepów trafiły jego dwa pierwsze - wydane w tym samym roku - albumy solowe "The Gambler" i "Kenny Rogers". Oba krążki cieszyły się w Stanach Zjednoczonych ogromną popularnością, czyniąc z Rogersa jednego z najpopularniejszych muzyków w kraju. Pod koniec dekady Rogers utwierdził swoją pozycję dzięki popularności duetów, jakie wykonywał z Dottie West oraz Kim Carnes. Do jego publiczności, składającej się z fanów country, dołączyli także słuchacze muzyki popularnej. Związek Rogersa z muzyką pop został przypieczętowany w 1980 r., gdy muzyk wykonał piosenkę Lionela Richiego "Lady". Rok później Richie wyprodukował jeden z najpopularniejszych krążków Rogersa "Share Your Love". W tym okresie muzyk współpracował także z grupą Bee Gees.

Do końca lat 90. Rogers wydawał płytę co roku, a czasem nawet dwie w tym samym czasie. Dziś muzyk na w swoje dyskografii ponad 50 płyt; od 1982 r. wydaje także - bardzo popularne w Stanach Zjednoczonych - "świąteczne" albumy, na których śpiewa najpopularniejsze piosenki bożonarodzeniowe.

Rogers dał się również poznać jako aktor. W 1982 r. wziął udział w kręceniu filmu "Rat Pack", w którym zagrał kierowcę rajdowego. Wystąpił także w takich telewizyjnych produkcjach jak "The Gambler" (1980), "Rio Diablo" (1993) i "MacShayne: Winner Takes All" (1994). W 2012 r. ukazała się także autobiografia muzyka "Luck or Something Like It". Na wrzesień 2013 r. zapowiedziana jest premiera powieści, napisanej przez Rogersa i Mike'a Blakely'ego - "What Are The Chances".