Po kim dziecko dziedziczy poczucie humoru - mamie czy tacie?

Każdy z nas ma inne poczucie humoru. To, co jednych śmieszy, innym może wydać się nieciekawe. Jednak nie sposób nie zauważyć, że dzieci często przejawiają poczucie humoru zbliżone do tego, które mają ich rodzice lub bliscy. Czy w takim razie poczucie humoru jest czymś dziedzicznym? Czy może uczymy się go w trakcie życia?

Jak wyjaśnia Jolanta Tomczuk-Wasilewska w książce "Psychologia humoru", poczucie humoru to zdolność dostrzegania bodźców humorystycznych, co jest związane z abstrakcyjnym myśleniem. Powstaje więc pytanie: czy nasz humor to wynik genów, czy doświadczeń życiowych?

Śmiech - dziedziczny czy wyuczony?

Zgodnie z doniesieniami serwisu Medonet, kluczowe w tej kwestii jest zjawisko dziedziczenia społecznego, które rozpoczyna się już w życiu prenatalnym, a następnie kształtuje nasze reakcje i zachowania. Rodzice mają ogromny wpływ na rozwój poczucia humoru swoich dzieci, głównie poprzez wspólny śmiech, pozytywne reakcje na zabawne sytuacje oraz pochwały. W miarę jak dzieci dorastają, wpływ rówieśników staje się równie istotny.

Nawet jeśli geny nie dostarczają nam „gotowego” poczucia humoru, to pewne cechy osobowości - na przykład skłonność do śmiechu czy optymizm - mogą być przekazywane genetycznie. Jak jednak zauważa Medonet, te predyspozycje mogą się osłabić, jeśli dziecko dorasta w środowisku, które nie wspiera rozwijania poczucia humoru.

Więcej niż geny

Psychologowie podkreślają znaczenie środowiska społecznego w kształtowaniu naszego humoru. Wartości, jakie wyznajemy, w tym nasze przekonania czy religia, mogą wpływać na to, jak reagujemy na żarty i co nas bawi.

Jak zauważa Natalia Banasik-Jemielniak z Instytutu Psychologii Akademii Pedagogiki Specjalnej, poczucie humoru można rozwijać, a nasze reakcje na humor są głęboko zakorzenione w kulturze, w której się wychowujemy. To wyjaśnia, dlaczego to, co jest zabawne w jednym kręgu kulturowym, może być zupełnie niezrozumiałe lub nawet nieodpowiednie w innym.

Źródło: Onet.pl / jh