Święty Szarbel czy święty Charbel? O pisowni imienia zadecydowała komisja KEP
Gremium Episkopatu podjęło decyzję w sprawie pisowni imienia świętego pustelnika po zasięgnięciu opinii arabistów i Rady Języka Polskiego PAN.
Imię "Szarbel" jest pochodzenia syriackiego (inaczej: syryjskiego, syro-aramejskiego). W transkrypcji i transliteracji wyrazów syriackich, podobnie jak arabskich, nie stosuje się w języku polskim francuskiego digrafu "ch" na opisanie głoski "sz".
W różnych językach transkrypcja tego imienia jest uzależniona od własnych norm: łacina - Sarbelius, francuski - Charbel, angielski - Sharbel, niemiecki - Scharbel, czeski - Šarbel. Nie ma więc powodu, aby w Polsce to imię było zapisywane według francuskiej ortografii.
DEON.PL POLECA
Dlatego też Komisja KEP ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wprowadziła pisownię imienia "Szarbel" w miejsce dotychczas najczęściej stosowanej "Charbel", w odniesieniu do św. Szarbela Makhlufa, wspominanego w kalendarzu liturgicznym 28 lipca.
Św. Szarbel uzdrawia wyznawców wszystkich religii >>
Komisja KEP ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zdecydowała się przyjąć zapis "Szarbel" po zasięgnięciu opinii arabistów i Zespołu Języka Religijnego Rady Języka Polskiego PAN - poinformował KAI ks. Jacek Nowak, sekretarz Komisji. W związku z tym imię świętego Szarbela Maklhufa będzie odtąd zapisywane w tej formie w kalendarzu liturgicznym i tym samym w księgach liturgicznych.
Wspomnienie św. Szarbela Makhlufa (1828-1896) przypada w kalendarzu powszechnym 24 lipca, natomiast w kalendarzu ogólnopolskim 28 lipca.
Święty Szarbel przywrócił jej wzrok >>
W "Martyrologium Romanum" pod datą 29 stycznia występuje jeszcze jeden święty o tym imieniu - jest to św. Szarbel Edeski (zm. ok. 250 r.).
Szarbel – człowiek, który wyprosił u Boga tysiące cudów
Libański mnich, pustelnik i asceta, który w Polsce pomógł już rzeszom potrzebujących. Współcześni mówili o nim „święty Bogiem upojony”. Jego życie było niezwykle proste, a zarazem...
Skomentuj artykuł