#bóg

"Róziu , zrób «Amen»!" - ciepłym głosem zachęca córeczkę Janek, aktywny członek wspólnoty neokatechumenalnej. Dziewczynka z radością składa rączki w charakterystycznym geście. Czy jest to pierwsza modlitwa, czy tylko zabawa w modlitwę?

Ci, którzy mieli szczęście spotkać się z Ewangelią wiedzą, że w pewnych okolicznościach może ona stać się niebezpieczna. Jest wtedy w stanie zupełnie zmienić bieg życia, jego charakter, logikę, smak, a wreszcie jego sens.Aby jednak Dobra Nowina miała szansę stać się dla nas tak potrzebnym zagrożeniem, trzeba pozwolić jej być sobą. I o tym właśnie pisze Tomáš Halík w Cierpliwości wobec Boga.

Takie pytanie zadano dopiero 300 lat temu. Do końca XVIII wieku nikomu nie przyszło do głowy, nawet najzacieklejszym wrogom chrześcijaństwa, podawanie w wątpliwość historycznego istnienia Jezusa. To ten człowiek podzielił czas historii na dwie ery i nie bez powodu przecież mówi się, że coś wydarzyło się przed Chrystusem albo po Chrystusie.

O Jezusie nikt nie mówi źle. Nawet ateiści. Ani też najwięksi nieprzyjaciele chrześcijaństwa. Wyobraź sobie, że komuniści powiadali, iż to Jezus był „pierwszym komunistą w historii", bo prosił bogatych o to, aby dzielili się swoimi dobrami z biednymi.

Wszyscy, którzy poznali Jezusa, zorientowali się, że mają do czynienia z osobą absolutnie wyjątkową i nadzwyczajną. Możemy powiedzieć, że Jezus wyróżniał się spośród innych ludzi stylem mówienia i postępowania, bo mówił i czynił rzeczy, których nikt wcześniej nie ośmielił się powiedzieć i zrobić, mówił i czynił to, czego żaden zwykły człowiek nie potrafi powiedzieć i zrobić.

Jakim procesem (procesami) posługuje się Bóg w stwarzaniu? Paradoks polega na tym, że jego mechanizmy nie są opisane w Biblii. Słyszymy tylko rytmiczne: "Bóg powiedział [...]. I stało się tak".

{{ article.description }}