#celibat

Zastanawiam się, czy gorliwi orędownicy zniesienia celibatu byliby również gorliwymi zwolennikami opłacania na przykład kursu prawa jazdy córki proboszcza. Podejrzewam, że wielu z nich, zamartwiając się samotnością księdza, nie zdaje sobie sprawy z takich praktycznych konsekwencji ewentualnej zmiany.

Po co nam celibat? - Kościół chce celibatariusza, by mieć poczucie, że jest choćby jeden człowiek oddany mu całkowicie - tak, jak mąż jest oddany żonie. Bo relacja księdza do Kościoła jest relacją oblubieńczą. Rozmowa z biskupem Grzegorzem Rysiem.

"Dar celibatu w życiu i misji Kościoła" - pod takim hasłem trwa krajowe sympozjum na Papieskim Uniwersytecie Katolickim w Belo Horizonte, w Brazylii. Uczestniczą w nim duchownych i odpowiedzialni za formację kandydatów do kapłaństwa. Spotkanie zorganizowała Krajowa Konferencja Biskupów Brazylii, a głównym gościem jest prefekt Kongregacji Nauki Wiary kar. William Levada.

W Kościele zawsze istniały ruchy odśrodkowe, które chciały go jakoś "unormalnić", przysposobić do mentalności świata. Nigdy natomiast nie miały takiego jak dziś rozgłosu.

O współczesnych kontrowersjach wokół celibatu oraz jego duchowych i psychologicznych aspektach rozmawiano 2 czerwca w Krakowie podczas ogólnopolskiego sympozjum pt. „Stosowność celibatu w relacji do kapłaństwa”. Konferencja odbyła się w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. Podczas spotkania teologowie oraz historycy debatowali m.in. o argumentacji za celibatem w ujęciu bł. Jana Pawła II i papieża Benedykta XVI.

Celibat nie jest „pozostałością epoki przedsoborowej ani czystym prawem kościelnym”, lecz „kwestią ewangelicznego radykalizmu”, pisze w środowym wydaniu „L'Osservatore Romano” prefekt Kongregacji d.s. Duchowieństwa, kard. Mauro Piacenza.

We wspólnym memorandum, zatytułowanym „Kościół 2011: potrzeba przebudzenia”, ponad 150 teologów z Niemiec, Austrii i Szwajcarii opowiedziało się za intensywnymi reformami w Kościele katolickim.

W Niemczech trwa od pewnego czasu debata na temat celibatu. „Oliwy do ognia” dodał dziennik „Süddeutsche Zeitung”, który w wydaniu z 27 stycznia przypomniał, że już w lutym 1970 roku było opublikowane i ostro dyskutowane memorandum, w którym obecny papież Benedykt XVI, a także trzech innych wybitnych teologów niemieckich: Karl Rahner oraz – obecni kardynałowie Karl Lehmann i Walter Kasper - zaapelowali o zrewidowanie stanowiska w sprawie celibatu księży.

Episkopat w Niemczech zaapelował do czołowych polityków, by nie dyskutować obecnie na temat dopuszczenia do kapłaństwa żonatych mężczyzn (tzw. viri probati). Według biskupów sprawa ta „nie jest przewidziana w rozmowach przygotowujących wizytę Benedykta XVI we wrześniu tego roku w Niemczech.

Sporo medialnego rozgłosu zyskały wypowiedzi dwóch belgijskich biskupów na temat potrzeby „przemyślenia przez Kościół kwestii obowiązkowego celibatu księży”. Opinie te padły w kontekście skandali pedofilskich, które wstrząsnęły Kościołem w Belgii.

Kościół katolicki od prawie 20 lat targany jest kolejnymi fala­mi skandali seksualnych. Nikt już dziś nie może twierdzić, że sprawa dotyczy tylko Stanów Zjednoczonych czy Irlandii. Nie ma właściwie dnia, by media nie przedstawiałyby kolejnych przy­padków seksualnych nadużyć popełnianych przez kler na całym niemal świecie.

Powołanie do celibatu i powołanie do kapłaństwa nie są ze sobą nierozerwalnie związane. Jednak prawo Kościoła wyraża życzenie, które jest wcześniejsze niż suwerenna decyzja człowieka (czyli jego gotowość do tej formy życia), by połączyć celibat ze święceniami kapłańskimi, które upodabniają kapłana do Jezusa Chrystusa, Głowy i Oblubieńca Kościoła. Kościół jako Oblubienica Chrystusa pragnie, aby kapłan miłował go w sposób całkowity i wyłączny, tak jak umiłował go Jezus Chrystus, Głowa i Oblubieniec.

{{ article.description }}