#codzienność

"Dobrze jest się kochać, przynajmniej dwa razy w tygodniu" - donosi jakiś popularny tygodnik dla kobiet. "Chcę się z tobą kochać"- mówi filmowy amant w komedii romantycznej do swojej wybranki.

Czasami popadamy w przeświadczenie, że życie z Bogiem to taki kulturalny dodatek do całości naszych spraw i zmartwień. Chcemy, aby Pan Bóg działał i czynił cuda, a jednocześnie by robił to tylko wtedy, kiedy mamy na to czas.

Modlitwa nie jest sztuką, którą się zdobywa i na tym kończy się rozwój. Modlitwa zakłada rozwój nieustanny. Każdy człowiek rozwija się integralnie: biologicznie, emocjonalnie, osobowościowo, duchowo, społecznie itd. Gdyby człowiek rozwijał się tylko w jednym wymiarze, a inne zaniedbał, posiadałby braki i defekty fizyczne, psychiczne czy inne.

Józef zaangażował całą swą energię fizyczną, emocjonalną, duchową i intelektualną w pozornie bezsensowną przygodę. Godząc się, aby Mesjasz narodził się w jego domu, poświęcił swój spokój i przyszłość. Dzień po dniu, w szarości codziennych obowiązków godził się na wszystkie wyrzeczenia, które wynikały z tej trudnej sytuacji. Jego zasługą jest to, że w życiu - z ludzkiego punktu widzenia - bez horyzontów i żadnych korzyści, zaufał Panu.

Bóg najbardziej pragnie, byśmy stawali się coraz bardziej święci, podobnie jak On jest święty. Niestety, wielu ludzi ma dziwne wyobrażenie o świętości i właśnie dlatego dorastanie do świętości nie jest ich największym pragnieniem.

„Ojcze nasz, któryś jest w niebie…” – te słowa Modlitwy Pańskiej każdemu mężczyźnie, który je wypowiada, powinny przypominać, jakim zaszczytnym powołaniem został obdarowany.

{{ article.description }}