#jak się modlić

Czy można modlić się jadąc autobusem czy stojąc na przystanku. Czy nie obraża to Boga, jeśli podczas odmawiania koronki nie uklękniemy, bo akurat czekamy na autobus?

Modlitwa w życiu człowieka nie jest jakąś oderwaną od niego czynnością. Jeżeliby tak było, nie byłaby autentyczna. Nie można jednak bez przerwy czegoś odmawiać.

O modlitwie można by pisać w nieskończoność. Wszystko jednak da się zwięźle podsumować słowami wiersza Rabindranatha Tagore i opowiadania Rachel Naomi Remen.

Jest dla nas wielką pociechą i źródłem nadziei, że Bóg zawsze przychodzi nam z pomocą. Bóg nigdy nie zawodzi ani się nie spóźnia.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać.

Doświadczenie Boga nie jest zastrzeżone dla tych, którzy całkowicie wycofali się ze świata, lecz dostępne dla każdego, tym bardziej, że Jezus lubił ludzi zabieganych.

Modlitwa jest rozmową pomiędzy osobami i to osobami pozostającymi w stosunku przyjacielskim. To nie wypełnianie obowiązku czy sposób na "udobruchanie" groźnego Boga.

Wielkie znaczenie ma duchowa jakość naszych najskrytszych myśli i uczuć. Jeżeli są pozytywne, wzbogacamy ludzkie środowisko strumieniem Życia; jeśli są negatywne, zanieczyszczamy je strumieniem niosącym truciznę.

Na znaczenie, jakie dla naszej modlitwy ma posłuszeństwo i dialog z Bogiem wskazał dziś Benedykt XVI podczas audiencji ogólnej w Watykanie. Swą katechezę oparł o tekst zawarty w pierwszym rozdziale 2 Listu do Koryntian. Ojciec Święty zaznaczył, że w naszej modlitwie jesteśmy wezwani, by powiedzieć Bogu "tak", będąc posłusznymi woli Bożej. Wówczas "Amen" naszej modlitwy osobistej i wspólnotowej obejmie i przekształci całe nasze życie. Na placu św. Piotra, według danych Prefektury Domu Papieskiego zgromadziło się około 15 tys. wiernych.

Po co prosić o coś Boga, skoro z jednej strony On i tak wie lepiej, a z drugiej nie zmusza ludzi do czynienia dobra, lecz pozostawia im wolność wyboru? Modlimy się, a różne sprawy i tak idą swoim (przypadkowym?) torem.

{{ article.description }}