Z wielką radością szedł Jezus z Maryją i Józefem do Jerozolimy, do Świętego Miasta (zob. Łk 2,41-52). W jego uszach brzmiały wersety psalmu 122: "Uradowałem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pańskiego». Już stoją nasze stopy w twoich bramach, o Jeruzalem".
Podczas trwania II Soboru Watykańskiego, pod koniec jego II sesji, Ojciec Święty Paweł VI ogłosił, że uda się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. Jego zapowiedź wywołała radość i wielki entuzjazm pośród zebranych, bo była znakiem, że w centrum Kościoła jest żywa Osoba Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. W ten właśnie sposób, idąc śladami naszego Pana, Paweł VI pragnął na nowo z całym Kościołem przeżyć piękno Ewangelii.
Po objawieniu się ubogim pasterzom Pan Jezus zostaje niejako oficjalnie przedstawiony ludowi w świątyni, zgodnie z prawem żydowskim. On Jest tym, którego zapowiadał prorok Malachiasz: "nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie" (por. Ml 3,1-4).
Kiedy w miesiącu maju rozważamy tajemnicę Maryi, nie możemy pominąć refleksji o św. Józefie, który był Jej pokornym opiekunem. Choć żadna z czterech Ewangelii nie zamieszcza jego wypowiedzi, to przecież tym bardziej "przemawia" do nas przez swoje czyny i przez swoje wyczulenie na działanie Najwyższego. On jest świętym bardzo dyskretnym, nie narzuca się nikomu, dlatego może być wzorem dla każdego mężczyzny i ojca rodziny.
W sierpniu 1961 roku superiorem (czyli przełożonym wspólnoty) i proboszczem parafii Ducha Świętego w Nowym Sączu został mianowany o. Tadeusz Michalik SJ. On też od razu ponowił starania o koronację Matki Bożej Pocieszenia.
{{ article.description }}