Majówka na DEON.pl - 08.05.2013

Kiedy w miesiącu maju rozważamy tajemnicę Maryi, nie możemy pominąć refleksji o św. Józefie, który był Jej pokornym opiekunem. Choć żadna z czterech Ewangelii nie zamieszcza jego wypowiedzi, to przecież tym bardziej "przemawia" do nas przez swoje czyny i przez swoje wyczulenie na działanie Najwyższego. On jest świętym bardzo dyskretnym, nie narzuca się nikomu, dlatego może być wzorem dla każdego mężczyzny i ojca rodziny.

Jakich postaw uczy nas św. Józef? Przede wszystkim jest przykładem przeżywania życia w sposób odpowiedzialny.

W tajemniczych okolicznościach Bóg powierzył mu Maryję, która za sprawą Ducha Świętego stała się brzemienna. I choć trudno mu było to wszystko zrozumieć, to jednak z wielką ufnością powierzył się słowu Boga: Józefie, nie bój się - rzekł do niego Pan. Święty Józef był mężem sprawiedliwym, który modlił się często psalmami. Znał zachętę Najwyższego: powierz Panu swą drogę i zaufaj mu, a reszty On sam dokona, On sam będzie działał (por. Ps 37,5). Z pokorą poddał się rytmowi Bożych obietnic, zwłaszcza wtedy, gdy trzeba było chronić Dziecię przed Herodem.

Święty Józef uczy nas milczenia, jak zauważył Ojciec Święty Paweł VI podczas swojej pielgrzymki do Ziemi Świętej w trakcie trwania II Soboru Watykańskiego. Papież mówił wtedy: "Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, wśród jego zamętu, zgiełku i wrzawy. O milczenie Nazaretu, naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa nauczycieli prawdy; naucz nas potrzeby i wartości przygotowania, studium, rozważania, osobistego życia wewnętrznego i modlitwy, której Bóg wysłuchuje w skrytości. Jest jeszcze i lekcja życia rodzinnego. Niech Nazaret nauczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter. Uczmy się od Nazaretu, że wychowanie rodzinne jest drogie i niezastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie". Jak bardzo aktualnie brzmią te słowa w obliczu dostrzegalnego w wielu częściach świata kryzysu rodziny. My także jesteśmy zaproszeni przez Pana Jezusa, Maryję i Józefa, by uciszyć nasze serca, tak by z nową świeżością usłyszeć i smakować słodycz Bożego słowa.

Święty Józef może być dla nas mistrzem kontemplacji. Choć zmęczony po dniu wypełnionym ciężką pracą, patrzył na bawiącego się lub śpiącego w ramionach Maryi małego Jezusa. To On nadawał sens jego życiu, dlatego myśl o Dziecięciu i Jego Matce pomnażała w nim zapał do codziennej pracy pełnej znoju. Cieśla z Nazaretu uczy nas też owocnego słuchania Bożego słowa. Tak bardzo był nasycony Słowem, że umiał je rozpoznać także we śnie. To słowo wypełniało całe jego życie. Zanurzony był w tradycji narodu wybranego, gdyż w jego uszach nieustannie brzmiało wezwanie: "Szema Izrael - słuchaj Izraelu!". On uczy nas, jak mamy być posłuszni delikatnym Bożym natchnieniom.

On na co dzień doświadczał bliskości z Jezusem. W jednym ze swoich kazań o św. Józefie tak pisał niemiecki jezuita, Karl Rahner: "Józef przyjął do swej rodziny Tego, który przyszedł lud swój odkupić z grzechów, to Święte, któremu wolno było nadać imię Jezus - «Bóg jest zbawieniem». W milczeniu i wiernie służył odwiecznemu Słowu Ojca, które stało się dzieckiem tego ubogiego świata. I ludzie nazywali swego Odkupiciela Synem cieśli. A kiedy odwieczne Słowo dało o sobie w świecie słyszeć poprzez orędzie Ewangelii, Józef odszedł z tego świata niepostrzeżenie jak ktoś, kto spełnił swój cichy obowiązek. Ale życie tego szarego człowieka miało treść - tę jedyną treść, o którą w każdym życiu ostatecznie chodzi: Boga i Jego wcieloną Łaskę. Można było do niego powiedzieć: «Sługo dobry i wierny! Wejdź do radości Pana twego»".

Każdy z nas ma do wypełnienia jakieś określone powołanie czy zadanie. Patrzmy na przykład św. Józefa, byśmy jak on byli wierni naszemu powołaniu do końca naszych dni, w radości i w smutku, pośród trudności i gdy się wszystko dobrze układa. Razem z nim budujmy Kościół Pana i kochajmy Jezusa żarliwą miłością, bądźmy gotowi, by zapominać o sobie, bądźmy wierni naszym codziennym obowiązkom.