Majówka na DEON.pl - 07.05.2013

Maryja, zgodnie z duchem pism Starego Testamentu, kochała Boga całym swoim sercem, całym swoim umysłem i ze wszystkich sił (por. Pwt 6,4-5). Chciała służyć jedynie Bogu samemu, który pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę (por. Jk 4,6).

Swoje życie całkowicie oparła na Nim jak na skale. Nieustannie współpracowała z Panem, który pragnie zbawić każdego człowieka. To Ona, Niewiasta z Apokalipsy św. Jana, będąc nową Ewą, zdecydowanie przeciwstawiła się szatanowi, doświadczając bezgranicznej dobroci Boga (por. Ap 12,1-18). Całe Jej życie przeniknięte było działaniem Ducha Świętego Pocieszyciela. W tym Duchu wielbiła Boga Ojca, Stwórcę wszechświata, podobnie jak czynił to przez wieki naród wybrany. Dzięki żywej wierze rozważała pobożnie w synagodze słowa Pisma Świętego, odczytując jego głębszy, duchowy sens. Zastanawiała się nad fragmentem mówiącym o zapowiadanej Dziewicy, mającej porodzić syna (zob. Iz 7,14). Czytała Pieśni o cierpiącym Słudze Jahwe (Iz 42; 49; 50; 53), który miał dźwigać grzechy swego ludu. Ona także oczekiwała Mesjasza, który miał wreszcie zaprowadzić na ziemi ład i piękno, powszechny pokój i miłość królestwa Bożego.

Maryja cała jest Adwentem, jak napisał o Niej Jan Paweł II w encyklice Redemptoris Mater (nr 3). Ona cała jest "oczekiwaniem na działanie Boga". Matka Boża uczy nas bezgranicznej otwartości na łaskę Boga. Ona żyła według słowa Bożego i potwierdziła tę postawę w momencie zwiastowania, gdy Anioł Gabriel wyraził oczekiwanie niebieskiego Ojca względem Niej (por. Łk 1,26-38).

W swoim "tak" wypowiedzianym Bogu, Maryja włącza się w tradycję proroków Starego Testamentu, posłusznych słowom Pana. Ona połączyła w sobie doświadczenie wiary Abrahama i odwagę Mojżesza. To Ją właśnie - i Kościół, którego jest Matką - zapowiadają kobiety Starego Przymierza: Sara, matka Izaaka, Hanna, matka Samuela czy Elżbieta, matka Jana Chrzciciela. Maryja stała się Służebnicą Słowa, przyjęła Jezusa, Słowo, w którym Bóg Ojciec wszystko nam powiedział. o Maryi mówi wiele poetyckich strof, jak np. ta, napisana przez ks. Andrzeja Madeja:

Ty otwierasz Biblię obietnicą

i zamykasz ją zwycięstwem

Niewiasto pierwszych i ostatnich stronic

klamro czasów

cicha ojczyzno dobrej nowiny

psalmie bez nut fałszywych (…)

księgo święta

czynem Boga zapisana.

(Andrzej Madej OMI,

za: M. Bednarz, Skarbnica modlitw, s. 405-406).

Maryja jest Niewiastą czuwającą i oczekującą na Boga. To ona ożywia w naszych sercach tęsknotę za świętością, pragnąc całkowitego powierzenia się Bogu. Ona jest Matką pięknej miłości. Maryja jest także patronką naszego oczekiwania na Boga. Ona podpowiada nam, by pragnienia naszych serc były zawsze piękne, czyste a w intencji - wielkoduszne. Jest Matką naszego modlitewnego czuwania. Nasza odpowiedź udzielana Bogu na modlitwie powinna stawać się więc odważnym czynem. Zatem i my - podobnie jak Maryja - pytajmy szczerze Boga: Panie, co chcesz, abyśmy uczynili? Nasze życie powinno codziennie owocować czynami, które Bóg dla nas przygotował (por. Ef 2,10). My także mamy nasze małe i wielkie zwiastowania", natchnienia pochodzące od Ducha Świętego, przekazywane nam nieraz przez naszych najbliższych. Starajmy się więc o wewnętrzne wyciszenie, byśmy zdołali je usłyszeć, przyjąć i wypełnić.

Czy my, wspominający wydarzenie sprzed 50 lat, jakim była koronacja Matki Bożej Pocieszenia, pamiętamy o działaniu Boga w naszym życiu? Czy uświadamiamy sobie obecność Boga Żywego? Czy, podobnie jak Maryja, żyjemy duchem wiary?

Bóg uszanował wolność Maryi, gdy pełna obaw zapytała: "jak się to stanie?" (por. Łk 1,34). Bóg respektuje także naszą wolność. Niewiele może uczynić bez naszej zgody, bez naszego pragnienia, by ciągle się do Niego nawracać, czerpiąc ze skarbca Jego miłosiernej miłości. On czeka także na nasze "tak": "Oto stoję u drzwi i kołaczę" (Ap 3,20). Czy Mu odpowiem, z podobną hojnością serca, jak Maryja?