Majówka na DEON.pl - 02.05.2013

W sierpniu 1961 roku superiorem (czyli przełożonym wspólnoty) i proboszczem parafii Ducha Świętego w Nowym Sączu został mianowany o. Tadeusz Michalik SJ. On też od razu ponowił starania o koronację Matki Bożej Pocieszenia.

W imieniu o. prowincjała i za zgodą ordynariusza diecezji tarnowskiej przygotował odpowiednie dokumenty. Polscy jezuici w tym samym roku zwrócili się do Stolicy Apostolskiej za pośrednictwem ordynariusza diecezji tarnowskiej z prośbą o pozwolenie na dokonanie koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Nowym Sączu. Dzięki poparciu tej inicjatywy także przez Prymasa Polski ks. kard. Stefana Wyszyńskiego, zgoda Stolicy Apostolskiej na jej przeprowadzenie została przyznana ks. biskupowi Jerzemu Ablewiczowi już w grudniu 1962 roku, w trakcie trwania I sesji II Soboru Watykańskiego. Ojciec Święty Jan XXIII w specjalnej bulli z dnia 19 grudnia 1962 roku napisał między innymi: "Opieka Świętej Bożej Rodzicielki, przedstawionej na tym obrazie, najjaśniej okazała się podczas ostatniej okrutnej wojny. Albowiem i miasto Nowy Sącz, i kolegium Towarzystwa Jezusowego, oddawszy się w opiekę zawsze pomocnej Matki, dzięki Jej wsparciu przetrwały szczęśliwie i bez większej szkody te najgorsze czasy".

Niedługo potem, na początku 1963 roku, ordynariusz diecezji tarnowskiej ks. bp Jerzy Ablewicz skierował list do wiernych, by duchowo przygotować ich do koronacji. Zachęcał w nim: "Przypadł mi w udziale zaszczyt donieść Wam, że uroczystej koronacji tego czcigodnego obrazu dokona Prymas Polski Ksiądz Kardynał Stefan Wyszyński w niedzielę 11 sierpnia 1963 roku. Jestem przekonany, że na wiadomość o tym zabiły z radością Wasze serca. Nabożeństwo bowiem do Matki Bożej Pocieszenia wypływa z najgłębszych pokładów ludzkich serc.

Serce ludzkie potrzebuje pociechy i dlatego potrzebuje matki. Wie o tym Bóg, najlepszy znawca duszy ludzkiej. Dlatego postanowił, aby pocieszeniem człowieka była nie tylko matka ziemska, lecz również obdarzona niezwykłą dobrocią
i potęgą Matka Boga - Niepokalana Maryja. Poprzez wieki Maryja Matka Boża jest naszym pocieszeniem".

Uroczystości koronacyjne poprzedziło wielomiesięczne przygotowanie. Kopia obrazu Matki Bożej Pocieszenia, podobnie jak w minionych miesiącach, wędrowała od rodziny do rodziny w jezuickiej parafii Ducha Świętego w Nowym Sączu. Bezpośrednio przed uroczystością wyznaczoną na 11 sierpnia odbyła się nowenna. Brało w niej udział ok. 25 tysięcy wiernych przybywających z okolic Nowego Sącza.

W sobotę, 10 sierpnia 1963 roku, w przeddzień uroczystości koronacyjnych, podczas Mszy św. wieczornej kazanie wygłosił biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej, sądeczanin - bp Karol Pękala. Niezwykłe to było rozważanie, bo ukazywało sens kultu Matki Bożej Pocieszenia, tak w wymiarze osobistej pobożności z jej egzystencjalnym bogactwem, jak i jego znaczenia w życiu całego Kościoła i narodu. Mówił wtedy podczas pamiętnego czuwania: "I kiedy się rozglądam w życiu katolickim naszej Ojczyzny, w życiu duchowym naszego narodu, to widzę, że dzisiaj największym zadaniem, a zarazem największym darem, do którego możemy się zobowiązać i który jutro możemy złożyć, jest to uroczyste przyrzeczenie, że będziemy pracować nad wyrobieniem, nad wychowaniem naszego narodu w duchu zasad ewangelicznych, w duchu zasad wiary świętej Chrystusowej. Przyrzekniemy Maryi, że będziemy budować życie wewnętrzne narodu, życie wiary i łaski, które będzie przenikało i jednostki, i społeczność naszą, naród nasz cały. Bo trzeba nam wiedzieć, że od intensywności, od energii tego życia wewnętrznego narodu zależą i czyny wielkie, i dzieła wiekopomne, zależy i szczęście nasze osobiste, i szczęście społeczne, i wielkie błogosławieństwo Boże. To wyraźnie stwierdza psalmista Pański: «Błogosławiony lud, którego Panem jest Bóg jego». A w liście do Koryntian stwierdza święty Paweł: «Że to jest prawda jedyna, najważniejsza, bo fundamentu innego nikt położyć nie może krom tego, który jest już położony, a którym jest Jezus Chrystus»".

Serca licznych wiernych były już gotowe na przeżycie łaski koronacji Matki Bożej Pocieszenia z Nowego Sącza. Pojednane z Bogiem w sakramencie pokuty i uzdrowione mocą Bożego miłosierdzia, z radością wielką oczekiwały na uroczystą Mszę św. na błoniach w Zawadzie, oddalonej o 10 km od nowosądeckiego sanktuarium.