#nuda

Życie toczące się starym, dobrze znanym trybem stało się nudne? Wieczory wyglądają tak samo: zmęczeni całodzienną pracą idziecie do łóżka lub oglądacie telewizję?

Daniel Boorstin, amerykański historyk i pisarz, nazywa reklamę "wszechobecną, najbardziej charakterystyczną i najbardziej dochodową formą amerykańskiej literatury". I dodaje, że jej "przeznaczeniem był intymny powab oraz potężna siła działania na skalę ogólnonarodową, które nie miały sobie równych w historii świeckich i sakralnych tekstów".

Kiedy się nudzimy, łatwo ulegamy pokusie. Możemy, na przykład, znaleźć się — jak jeden z moich pacjentów — na równi pochyłej (lub, według jego terminologii, na torze bobslejowym) uzależnienia od pornografii. Kiedy żona wychodziła wieczorem z domu, on stał w kuchni z pieniędzmi w kieszeni, walcząc z pokusą przejechania samochodem na drugi brzeg rzeki do dzielnic miasta znanych z klubów striptizowych.

Ludzie zajęci, nawet jeśli nie wykonują szczególnie ważnych zadań, mają większe poczucie szczęścia od ludzi bezczynnych.

Każdy dzień wyglądał tak samo: wstawałam rano, szłam do pracy, wykonywałam pracę, której nie lubiłam, wracałam do domu, brałam prysznic, jadłam, kładłam się spać.

Amerykański psycholog Rollo May napisał: "Seks stał się «czymś, co możemy robić, kiedy nie mamy sobie nic do powiedzenia», od ciała wymaga się, aby «zrównoważyło stratę spowodowaną abdykacją osoby»". Jeżeli student uczelni wyższej nie prowadzi aktywnego życia seksualnego, uważany jest za dziwaka.

Nigdy nie mieliśmy tylu form spędzania wolnego czasu co dzisiaj. Kino domowe, internet, gry komputerowe, elektroniczne gadżety, galerie handlowe. Mimo tego co rusz spotyka się ludzi, którzy zdają być tym wszystkim znudzeni.

"Nie mam na nic ochoty!". "Nie znoszę chodzić do szkoły, tam są same nudy!". Takie stwierdzenia na temat nudy można usłyszeć w wypowiedziach wielu młodszych i starszych dzieci. Za tymi słowami stoi konkretny sygnał zagrożenia dla życia i rozwoju dziecka.

Co by się ze mną stało, gdybym nagle został pozbawiony wszelkich przyrządów elektronicznych i atrakcji (czyli tego, co przyciąga moją uwagę), którymi wypełniam czas? Jak zareagowałbym, gdybym przez chociażby jeden dzień pozostał sam na sam w milczeniu?

Jak zachować się wobec niesfornego dziecka w kościele? Czy warto reagować nawet wtedy, gdy nie reagują ich rodzice? Jeżeli jest się świadkiem nieodpowiedniego zachowania, powinno się powstrzymać od zbyt ostrych komentarzy i uwag – ta sprawa należy do rodziców.

{{ article.description }}