#przykazania boże

Kościół naucza, że przekazywanie życia ludzkiego jest powierzone przez naturę osobowemu i świadomemu aktowi i jako takie jest poddane najświętszym prawom Bożym, prawom niezmiennym i nienaruszalnym, którym wszyscy winni się podporządkować. Dlatego też wszystko, co podważa te prawa jest wykroczeniem przeciw godności małżeństwa.

Płciowość ludzka podporządkowana jest miłości małżeńskiej, która jest najdoskonalszą formą miłości. W cielesnym zjednoczeniu męża i żony urzeczywistnia się podwójny cel małżeństwa: dobro samych małżonków oraz przekazywanie życia. Miłość małżeńska jest więc wyrazem wzajemnej wierności i płodności małżonków.

Płciowość postrzegana jako element całości osoby, a nie tylko w wymiarze biologicznym, pozwala człowiekowi wypełniać życiowe powołanie.

Ludzka płciowość jest przedmiotem zainteresowań nie tylko wąskiego grona specjalistów, ale także znacznej części społeczeństwa.

Jezus Chrystus objaśniając Boże przykazania wskazuje, że obejmują one także ludzkie wnętrze. Domaga się wprowadzania pokoju serca, a piętnuje niemoralność gniewu i nienawiści: "Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi" (Mt 5, 22). Daje do zrozumienia, że występkami przeciw piątemu przykazaniu Bożemu są gniew i nienawiść.

Jezus Chrystus nie tylko przypomniał starotestamentalny zakaz "nie zabijaj", ale go w sposób znaczący poszerzył. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: "Bezbożniku", podlega karze piekła ognistego" (Mt 5, 20-22). Zakaz ten w naszej kulturze obejmuje w szczególny sposób© zabójstwo zamierzone, przerywanie ciąży, eutanazję i samobójstwo.

Czwarte przykazanie Boże reguluje również stosunki między sprawującymi władzę, a tymi, dla których dobra jest ona sprawowana. Sprawowanie władzy jest służbą i władza nie może żądać lub ustanawiać tego, co jest sprzeczne z godnością osób i z prawem naturalnym. Ma ułatwiać korzystanie z wolności i odpowiedzialności dla budowania zgody i pokoju.

Rodzina jest podstawową komórką życia społecznego. Autorytet, stałość i życie w związkach rodzinnych stanowią podstawy wolności, bezpieczeństwa i braterstwa w społeczności. W niej można nauczyć się poznawać i przyjmować wartości moralne, a także dobrze używać wolności. Jako podstawowa komórka życia społecznego ma ona prawo oczekiwać prawnej ochrony ze strony państwa i właściwych instytucji społecznych.

Kolejne przykazania Dekalogu bronią człowieka. Jezus nie podważając i ważności wskazał na jedność trzech pierwszych przykazań z pozostałymi. Zapytany o to, które jest największe przykazanie odpowiedział: Jezus odpowiada: "Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych" (Mk 12, 29-31).

Oddawanie czci Bogu w niedziele i w święta oraz jednoczeni e się z Nim jest niezbędną powinnością religijną ludzi. Religijne świętowanie niedzieli oraz innych świąt, do których zobowiązani są chrześcijanie, winno być zaznaczone uczestnictwem w Eucharystii.

Świętowanie jest wpisane w naturę człowieka. Ma ono także swoje religijne uzasadnienie. Odwołujemy się do niego przy interpretacji treści trzeciego przykazania Bożego. Jezus nie naruszał świętowania szabatu, ale w swoim działaniu i nauczani starał się przywrócić mu właściwy sens.

Niezależnie od tego, w jaki sposób człowiek będzie zwracał się do Boga, ma to czynić z szacunkiem. Właśnie szacunek dla tego imienia domaga się, by imienia Boga, Jezusa Chrystusa, ale też Najświętszej Maryi Panny i świętych nie wymawiać w sposób nieodpowiedni (nie wzywać imienia Pańskiego nadaremnie).

W wielu kulturach przywiązuje się duże znaczenie do znajomości imienia, bo ono pozwala lepiej poznać noszącą to imię osobę.

IV. "Nie będziesz czynił żadnej rzeźby..."

III. "Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!"

Rozum, jakim Bóg obdarował człowieka, ma pomagać w poznawaniu Boga, Jego działania i Jego nastawienia do ludzi. Pierwsze przykazanie Boże jest też dla człowieka impulsem do wysiłku poszukiwania Boga oraz nadawania relacjom z Nim należnego kształtu.

Dekalog łącząc życie z Bogiem z życiem społecznym wskazuje na podstawowe powinności względem Boga i względem bliźniego. Powinnością tą jest objawione przez Boga prawo określające relacje ludzi z Bogiem i między sobą. Ich fundamentem ma być przykazanie: "będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem" (Mt 22, 37-39).

Człowiek obdarzony w Bożym dziele stworzenia rozumem i wolnością poszukuje wolności. Nie należy jednak do rzadkości, że otrzymaną wolność redukuje do upominania się o przysługujące mu prawa, do wymuszania - przemocy, deptania praw i godności innych ludzi.

{{ article.description }}