Dlaczego Bóg przywiązuje znaczenie do imienia?

W wielu kulturach przywiązuje się duże znaczenie do znajomości imienia, bo ono pozwala lepiej poznać noszącą to imię osobę.

Z nadawaniem  imienia  spotykamy się także w Biblii. Określa ono osobę, jej jedyność i niepowtarzalność. Dlatego w rozumieniu  Biblii  pytanie  o imię  jest pytaniem o osobę, o jej egzystencję i siłę. Doświadczenia związane z noszeniem imienia  przywołuje Biblia, by z ich pomocą uświadomić ludziom wielkość Boga, którego  winni  błogosławić,  wychwalać i wielbić za codziennie doświadczaną Jego miłość. Do tych doświadczeń nawiązuje drugie przykazanie Boże: Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy (Wj 20, 7; Pwt 5, 11). Kreśli  ono  obraz  właściwego  stosunku człowieka do Boga, który ludziom w osobie  Mojżesza  objawił  swoje  imię  jako: "JESTEM, KTÓRYJESTEM" (Wj 3, 14). Świadomość wielkości imienia Pana Boga sprawiła, że członkowie  narodu  wybranego  bali  się wymawiać to imię uważając, że jest ono święte.

► KKK 2142: Drugie przykazanie nakazuje szanować imię Pańskie. Podobnie jak pierwsze, uwypukla cnotę religijności i określa bardziej szczegółowo nasze posługiwanie się słowem w sprawach świętych.

► KKK 2143: Wśród wszystkich słów Objawienia jest jedno szczególne, które jest objawieniem Jego imienia. Bóg powierza swoje imię tym, którzy w Niego wierzą; objawia się im w swoim osobowym misterium. Dar imienia jest znakiem zaufania i zażyłości. "Imię Pańskie jest święte". Dlatego więc człowiek nie może go nadużywać. Powinien pamiętać o imieniu Bożym w ciszy miłującej adoracji . Powinien używać go tylko po to, by je błogosławić, wychwalać i uwielbiać  .

► KKK 2144: Szacunek dla imienia Bożego wyraża to, co należy się misterium samego Boga i całej rzeczywistości sakralnej, którą ono przywołuje. Wrażliwość na to, co święte, uwypukla cnotę religijności. Czy odczucia bojaźni i tego, co święte, są uczuciami chrześcijańskimi czy też nie? Nikt w sposób rozsądny nie może o tym wątpić. Są to odczucia, które moglibyśmy mieć i to w wielkim stopniu, jeśli posiadalibyśmy widzenie Boga najwyższego. Możemy je mieć, jeśli "uświadomimy" sobie Jego obecność. O ile wierzymy, że On jest obecny, powinniśmy je posiadać. Jeśli ich nie posiadamy, to dlatego że nie uświadamiamy sobie, nie wierzymy, że On jest obecny.

► KKK 2145: Wierzący powinien świadczyć o imieniu Pańskim, odważnie wyznając swoją wiarę . Przepowiadanie i katecheza powinny być przeniknięte adoracją , i szacunkiem dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

► KKK 2146: Drugie przykazanie zabrania nadużywania imienia Bożego, to znaczy wszelkiego nieodpowiedniego używania imienia Boga, Jezusa Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych.

► KKK 2147: Przyrzeczenia dawane innym w imię Boże angażują cześć, wierność, prawdomówność i autorytet Boga. Powinny one być dotrzymywane w duchu sprawiedliwości. Niewierność przyrzeczeniom jest nadużyciem imienia Bożego i w pewnym sensie czynieniem Boga kłamcą .

► KKK 2148: Bluźnierstwo sprzeciwia się bezpośrednio drugiemu przykazaniu. Polega ono na wypowiadaniu przeciw Bogu - wewnętrznie lub zewnętrznie - słów nienawiści, wyrzutów, wyzwań, na mówieniu źle o Bogu, na braku szacunku względem Niego w słowach, na nadużywaniu imienia Bożego. Św. Jakub piętnuje tych, którzy "bluźnią zaszczytnemu Imieniu (Jezusa), które wypowiedziano nad (nimi)" (Jk 2, 7). Zakaz bluźnierstwa rozciąga się także na słowa przeciw Kościołowi Chrystusa, świętym lub rzeczom świętym. Bluźniercze jest również nadużywanie imienia Bożego w celu zatajenia zbrodniczych praktyk, zniewalania narodów, torturowania lub wydawania na śmierć. Nadużywanie imienia Bożego w celu popełnienia zbrodni powoduje odrzucanie religii.  Bluźnierstwo sprzeciwia się szacunkowi należnemu Bogu i Jego świętemu imieniu. Ze swej natury jest grzechem ciężkim.

► KKK 2149: Przekleństwa posługujące się imieniem Boga bez intencji bluźnierstwa są brakiem szacunku wobec Pana. Drugie przykazanie zabrania także magicznego używania imienia Bożego. Tam jest wielkie imię Jego, gdzie nazywają Go zgodnie z wielkością Jego majestatu... Tam jest święte imię Boże... gdzie wzywają Go ze czcią i bojaźnią, by Go nie obrazić.

Czytaj więcej w: "Taka jest wiara Kościoła", s. 157-158

Cześć oddawana Bożemu imieniu jest wpisana w życie chrześcijanina, który został ochrzczony w "imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Imieniem tym chrześcijanin rozpoczyna swoją modlitwę, a także codzienne sprawy. Wykroczeniem przeciw drugiemu przykazaniu jest bluźnierstwo, które polega na kierowaniu pod adresem Boga - w sposób wewnętrzny lub zewnętrzny - oznak nienawiści, wyrzutów oraz na braku wyrażanego w słowach czy innych gestach należnego Mu szacunku.