Wierzący przed dokonaniem wyboru mogą się zwrócić do Boga, by postawił na ich drodze właściwą osobę i pomógł zakończyć terapię z sukcesem. Nie zrzucajmy jednak na Niego obowiązku krytycznego myślenia.
Osoby, których życie się nie układa, rozpaczliwie próbują znaleźć jedną konkretną przyczynę swoich kłopotów. Czasami szukają jej wśród zjawisk nadprzyrodzonych, takich jak klątwa czy grzech międzypokoleniowy.
Jedną z przyczyn, dla których ludzie zgłaszają się na terapię, jest ogromny chaos w świecie emocjonalnym albo też poczucie, że nad własnym gniewem lub strachem straciliśmy kontrolę.
Czy poczucie, że ktoś przy nas jest i przymus ciągłego odmawiania różańca to znak, że próbuje nas opętać zły duch? To mogą być objawy poważnej choroby, ale czy koniecznie o podłożu demonicznym?
Wśród wierzących często pojawia się wątpliwość, czy "dozwolone jest" korzystanie z określonych rodzajów psychoterapii. Jaką psychoterapię powinien więc wybrać dla siebie katolik? Odpowiedź jest jedna.
Pierwsze objawy depresji są czasami związane z niechęcią wobec chodzenia do kościoła czy brakiem sił do modlitwy - nie dzieje się tak jednak dlatego, że depresja to problem stricte duchowy.
Czy osoba wierząca znajdzie zrozumienie u niechrześcijańskiego psychologa? Jak mówić o Bogu podczas psychoterapii? Gdzie są granice ingerencji w światopogląd pacjenta? Rozprawiamy się z psychomitami.
{{ article.description }}