Mieczysław Łusiak SJ / mh
Pan Jezus mówi nam wyraźnie: przebaczając innym, wyświadczamy sobie wielkie dobrodziejstwo, a kto nie przebacza, ten niszczy siebie.
Słysząc o chlebie z nieba, myślimy o Mszy, o wydarzeniu, które dzieje się zazwyczaj w świątyni. Oczywiście w takim kojarzeniu chleba z liturgią nie ma niczego złego, ale też to nie wyraża całej prawdy o tym chlebie.
Mieczysław Łusiak SJ / mh
Ziarno obumierające w ziemi jest doskonałym obrazem Miłości. Miłość polega na dawaniu siebie, czyli obumieraniu. I jest, jak ziarno, zawsze płodna - owocuje nawet wtedy, gdy nie jest przyjęta.
Mieczysław Łusiak SJ / drr
Kiedy Pan Jezus mówi nam, abyśmy czuwali, bo nie znamy dnia ani godziny Jego powtórnego przyjścia po nas, nie opowiada przypowieści o pannach roztropnych, które nigdy nie zasnęły. W tej przypowieści zasnęły bowiem wszystkie...
Mieczysław Łusiak SJ
Przeciwności były, są i będą. Czymś nowym jest Boża obecność we wszystkim, co przeżywamy, zwłaszcza w tym, co trudne. Trudności nie da się nie dostrzec, ale nie bójmy się ich i nie skupiajmy się na nich.
Mieczysław Łusiak SJ
Piotr, Jakub i Jan nie mieli rozpowiadać o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych, ponieważ przemienienie Jezusa, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, jest zapowiedzią zmartwychwstania i przygotowaniem Apostołów do niego.
Stanisław Biel SJ
Jezus pragnie odpowiedzieć na najgłębszy głód człowieka, głód Boga. Człowiek w pierwszym rzędzie poszukuje jego namiastki, zaspokojenia głodów ziemskich. Szuka Jezusa nie dlatego, że jest Bogiem, ale dlatego, że oczekuje profitów dla siebie.
Bywaliśmy, jesteśmy i pewno bywać będziemy, jak owi słuchacze Jeremiasza i mieszkańcy Nazaretu… Okazuje się, że i my (mając tak wielkie Objawienie) wcale nie otwieramy się łatwo i pokornie na Boże dary i obietnice!
Mieczysław Łusiak SJ
Szufladkowanie ludzi jest zmorą ludzkich relacji od niepamiętnych czasów. Ta zmora dotknęła też Jezusa, a w konsekwencji relacji Bóg-człowiek.
Mieczysław Łusiak SJ
"Podobne jest królestwo niebieskie do sieci zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju".
Stanisław Biel SJ
Jednym z kluczowych słów w pismach św. Jana jest czasownik "szukać". Bóg Ojciec szuka "czcicieli w duchu i prawdzie", a Jezus chwały Ojca. Uczniowie szukają Jezusa, aby z Nim być, a Żydzi, aby Go zabić.
Mieczysław Łusiak SJ
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli".
Mieczysław Łusiak SJ
Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła.
Mieczysław Łusiak SJ
Kiedy pełnimy wolę Boga Ojca jesteśmy blisko Jezusa, bo On jako pierwszy pełni wolę Ojca doskonale. Pełnić Jego wolę zaś oznacza kochać, a przynajmniej, na naszym etapie, uczyć się Miłości.
Mieczysław Łusiak SJ
Cenimy sobie różne przynależności. Zabiegamy o nie, gdy one nas nobilitują, albo dają odpowiednie wsparcie, albo gwarantują określone zyski.
Stanisław Biel SJ
Scena z dzisiejszej Ewangelii rozpoczyna się od dzielenia doświadczeniami duchowymi. Uczniowie wrócili z pracy misyjnej i dzielą się jej przebiegiem, owocami, trudnościami.
Mieczysław Łusiak SJ
Na ogół wolimy towarzystwo ludzi szczęśliwych, zadowolonych, spokojnych. A Jezus mówi: "Przyjdźcie do Mnie utrudzeni i obciążeni".
Mieczysław Łusiak SJ
Jezus przynosi na ziemię Miłość, nowe, pozbawione postawy buntu przeżywanie cierpienia, nową hierarchię wartości, w której wszystko jest właściwie uporządkowane.
Stanisław Biel SJ
Jezus wysyłając uczniów na misje, wyposaża ich w moc uzdrawiania i pokonywania demonów, zła. Posłannictwo czynu, służby uwierzytelnia słowa uczniów.
ks. Arkadiusz Nocoń / Radio Watykańskie / drr
Jezus przywołał do siebie Dwunastu (Mk 6,7). Kiedy mowa o Apostołach, oczyma duszy widzimy ich wizerunki umieszczone w naszych kościołach: starszych mężczyzn, z długimi brodami i siwymi włosami. Chrystus nie powołał jednak starców. Najmłodszy Jan mógł mieć lat osiemnaście, najstarszy Piotr dwadzieścia pięć, dokładnie tyle, ile nasi młodzieńcy w seminarium.
{{ article.description }}