#rozwój duchowy

"Więcej niż 90 proc. wierzących wiele by zyskało, gdyby wprowadziło do swojej modlitwy konkretne zmiany" - mówi wieloletni duszpasterz Piotr Kropisz SJ. Jak zmieniać modlitwę, by rozwinąć się duchowo?

Żyjemy w świecie, w którym człowiek myśli, że sam znajdzie sobie szczęście. To jest jednak prosta droga w dół. Jak tego uniknąć?

Małe ziarno w ziemi, aby stać się drzewem musi wiele przejść. Rozwój, burze, wichury. Podobnie jest z naszym życiem duchowym. Musimy nieustannie się rozwijać.

Wiara głęboka, zaangażowana, świadoma wymaga czystego serca, hojności, cierpliwości i wielkiego zaufania Bogu. Taka wiara oczyszcza się i umacnia

"Chcę się rozwijać duchowo. Co mam robić?". Odpowiedź nasuwa się sama: "Poszukaj wspólnoty". A co, jeśli w promieniu kilkudziesięciu kilometrów nie funkcjonuje żadna wspólnota?

Rozwój duchowy w małżeństwach i rodzinach, pomoc parom niesakramentalnym, odnowa charyzmatów ruchów, otwarcie się na młodzież, odkrycie powołania i misji świeckich, zaangażowanie w życie społeczne i polityczne oraz ewangelizacja w życiu codziennym - to zdaniem o. Adama Schulza SJ, przewodniczącego Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, wyzwania, przed którymi stoją Kościół i ruchy katolickie w Polsce.

Rozwój kojarzy się z czymś dobrym i pozytywnym, ale często bywa mylony z ideą postępu. A to przecież nie to samo.

Mówi się, że motorem postępu jest lenistwo. Ludzie nie chcą się wysilać i dlatego wymyślają maszyny pozwalające szybciej i łatwiej wypełniać czasochłonne obowiązki. W życiu duchowym jest na odwrót.

Paradoksalnie atrakcyjność medytacyjnych praktyk hinduizmu i buddyzmu przypomniała wielu chrześcijanom o bogactwie ich własnej modlitewnej tradycji. Przypomniano więc sobie, że dla wielu dawnych autorów właśnie medytacja i bliska jej kontemplacja były podstawowym narzędziem modlitwy i rozwoju duchowego.

{{ article.description }}