#rozwój duchowy

Prokrastynacja często jest mylona z lenistwem. To odkładanie rzeczy pro cras – czyli „na jutro”. Jej przyczyny są różne. Może to być zmęczenia podejmowaniem decyzji, lęk przed porażką albo sukcesem, perfekcjonizm, trudności emocjonalne albo brak umiejętności organizowania czasu. W życiu wiary prokrastynacja wygląda podobnie, choć jej przyczyny są trochę inne. Oto pięć z nich - i sposoby na to, jak sobie z nimi poradzić.

Czy popularność słowa „duchowość” wynika z mody, czy z głębokiej potrzeby człowieka i czy wszyscy rozumiemy to samo, gdy mówimy o duchowości?

Charyzmaty od wieków wzbudzają ciekawość, inspirują do zaangażowania, ale też stawiają konkretne pytania i budzą wątpliwości. Jako zjawisko zakorzenione w Piśmie Świętym i tradycji Kościoła stanowią jeden z kluczowych tematów refleksji teologicznej oraz praktyki duchowej. Dziś, gdy Kościół musi stawić czoła niełatwym wyzwaniom współczesności, m.in. globalizacji i zmianom kulturowym, pytanie o rolę charyzmatów nabiera nowego znaczenia. Czy nadal potrzebujemy tych niezwykłych darów Ducha Świętego? Jak wpisać je w bogactwo ponad dwudziestowiecznej tradycji teologicznej Kościoła katolickiego? Jakie miejsce zajmują one w codziennym życiu wiernych?

Odkrywam na nowo, jak bardzo ważne są w dzisiejszym zabieganym świecie rytuały. Zarówno w świecie fizycznym jak i duchowym. Trzeba o nie bardzo dbać. Mieć swoje „smaki duchowe” - pisze s. Łucja Sowińska na swoim blogu. 

"Wyciszenie to jedna z wielu praktyk służących rozwojowi życia duchowego. Związane jest z nurtem w duchowości zwanym hezychazmem. Ojcowie filokaliczni bardzo dużą wagę przywiązują do wyciszenia w życiu duchowym" - pisze o. Brunon Koniecko OSB w książce "Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe".

Dziennik duchowy – to brzmi poważnie. Kojarzy się często ze świętymi, którzy mieli mistyczne objawienia i rozmawiali z Jezusem, jak św. Faustyna. Wiele osób uważa, że to wyzwanie tylko dla ludzi zaawansowanych w wierze albo już na ziemi niemal świętych. Nic podobnego!

Czy będę mieć na Wielkanoc czyste okna? Jeszcze nie wiem. Ale już wiem, że jak co roku katolicka część internetu zaczyna się zapełniać memami z Panem Jezusem oceniającym jakość wielkanocnych porządków. A za tym idzie przekonanie, że czyste okna i umyte podłogi do zbawienia nie są potrzebne i należy się zdecydowanie bardziej skupić na liturgii. Czy tak naprawdę jest? 

I znowu mi nie wychodzi – te słowa jak refren przewijają się przez nasze przeżywanie Wielkiego Postu. Postanowienia i dobre uczynki rozbijają się o codzienność, zniechęcenie bierze górę, efektów nie widać. Dlaczego? Powody są trzy.

Nieraz możemy złapać się na tym, że modlitwa przestaje przynosić nam frajdę. Franz Jalics SJ w książce „"Partyka modlitwy" pisze, że wcale nie musi być to nasza wina ale… naturalna kolej rzeczy. Co zrobić w takiej sytuacji?

Jeden z nich jest dziś szczególnie ważny dla każdego wierzącego.

Czy człowiek doskonały to człowiek "bez grzechu"? Odpowiada opat benedyktynów z Tyńca.

Wydaje nam się, że jesteśmy w stanie pracować nad naszym wizerunkiem. Mamy wizję człowieka pobożnego i religijnego, więc wiemy, co taka osoba powinna robić. To ogromny błąd.

Jezus chce nas uzdolnić do czynienia „większych dzieł” niż On sam czynił chodząc po tym świecie.

Wydaje nam się, że jesteśmy w stanie pracować nad naszym wizerunkiem. Mamy wizję człowieka pobożnego i religijnego, więc wiemy, co taka osoba powinna robić. To ogromny błąd.

"Z tej praktyki wyłoni się głębokie wewnętrzne ukierunkowanie, które zmienia życiowe postawy bardziej niż samo zaangażowanie woli" - mówi Franc Jalics SJ.

My na tym etapie najczęściej odpadamy. Ważne jest, żeby wytrwać i nie odpuścić. Niezależnie od tego jak bardzo jest źle. A Bóg wtedy działa w sposób szczególny i wyjątkowy.

"Jak słyszę «sumienie», to trochę się we mnie gotuje". Czy rachunek sumienia to handlowanie łaską? Posłuchaj drugiego odcinka podcastu "Spowiedź nie musi boleć".

Odpowiedź na to pytanie wydaje się być prosta: śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. To pewne i niepodważalne. No dobrze, ale czy naprawdę tak jest? Czy każdego dnia jesteśmy w stanie sobie to uświadomić i czy o to chodzi? Mam pewne wątpliwości.

Już 19 lutego kolejna Szkoła Duchowości. Czy duchowość jezuitów i duchowość ignacjańska to jedno i to samo? O tym opowie Roman Groszewski SJ.

Większość ludzi dobiera sobie bowiem spowiednika "po tej samej linii". Czyli gruboskórny lgnie do gruboskórnego, a subtelny do subtelnego. Tymczasem powinno się robić zupełnie inaczej.

{{ article.description }}