Autorzy Ewangelii unikają podawania drastycznych szczegółów ubiczowania Chrystusa, czy innych zadawanych Mu tortur. Zadowalają się lakonicznym stwierdzeniem: „Został ubiczowany”. To wszystko. O czym jednak piszą nieco więcej?
Jeden z największych paradoksów Męki Chrystusa polega na tym, że śmierć została Mu zasądzona nie dlatego, że Jezus był zły, ale dlatego, że był dobry. Tłum i faryzeuszów raziła dobroć Jezusa, która nie pasowała do ich schematów.
Czego ja szukam, idąc za Chrystusem? Najszczersza odpowiedź pada zazwyczaj wtedy, kiedy doświadczam próby, kiedy dzieje mi się źle, kiedy czuję się rozczarowany, kiedy ogarnia mnie wstyd lub strach przed innymi. Dopóty wszystko rozwija się po mojej myśli, Jezus jest wspaniały
Cały proces przed Wysoką Radą jest ukartowaną farsą, ponieważ faryzeusze, którzy byli członkami Sanhedrynu, podjęli decyzję o zgładzeniu Jezusa już na początku Jego działalności. Na jakiej podstawie?
Tłum to bardzo nośna kategoria socjologiczna. Św. Marek często wspomina, że tłum wprawdzie garnie się do Jezusa, ale nigdzie nie zaznacza, aby te rzesze wyznały szczególną wiarę i przywiązanie do Niego. Raczej odznaczają się swoistą ambiwalencją lub obojętnością.
Zaskakujące w historii Judasza jest to, że Jezus, wiedząc to, co się wydarzy, wybrał go na apostoła. Udzielił mu takiej samej władzy jak innym uczniom. Zaprosił go też na Ostatnią Wieczerzę. Bo zdradzić może tylko ktoś bliski, a nie obcy.
Zapewne wszyscy, i niejeden raz, zastanawialiśmy się nad sensem życia. Najczęściej do pytań o sens życia skłania nas wielkie cierpienie – osobiste lub drogich nam osób. Także w pomyślności szukamy klucza, otwierającego drzwi do sensu i nadziei na trwały pokój i radość.
Przyznajmy, że – w tak zwanej szarej codzienności – chyba często zapominamy o naprawdę wielkich możliwościach Boga. Bóg nie zachowuje nieskończonych możliwości tylko dla siebie samego, ale i nam wielkodusznie proponuje, byśmy zechcieli skorzystać z Jego Boskich możliwości!
{{ article.description }}