Dziś wspominamy św. Antoniego Wielkiego, ojca pustyni, który był znany nie tylko z ascezy, ale też inspirujących cytatów i... ciętych ripost. Poznajcie 10 najcelniejszych wypowiedzi świętego o walce duchowej i osiąganiu zbawienia.
Św. Antoni Wielki (Opat), (ur. ok. 250, zm. 356 w pobliżu góry Kulzim) - egipski pustelnik i ojciec pustyni.
Abba Antoni uznany został przez historyków za rewolucjonistę duchowości chrześcijańskiej, bowiem w czasach, kiedy stało się ono religią państwową i przestała istnieć potrzeba oddawania życia za wiarę, wypracował on nowy model duchowej ascezy (gr. trening, ćwiczenie), która polegała na dożywotniej kontemplacji na pustyni.
Uznany za świętego przez Kościół katolicki, Kościół anglikański, Cerkiew prawosławną i Koptyjski Kościół Ortodoksyjny. Niektóre kościoły protestanckie uważają go za bohatera wiary. Kościół luterański zalicza go do odnowicieli Kościoła.
Pochodził z miejscowości Koma, leżącej w pobliżu Herakleopolis Minor w Dolnym Egipcie, z bogatej rodziny. Po śmierci rodziców rozdał majątek i rozpoczął życie ascety.
Kilkanaście lat spędził w rodzinnym mieście, następnie zamieszkał w starożytnym grobowcu z dala od rodzinnej wioski. Przybywali tam ludzie pragnący naśladować jego sposób życia.
W 286 udał się do niewielkiej, opuszczonej fortecy, ale i tam odnaleźli go jego naśladowcy. Zamieszkali oni w pobliżu swojego mistrza i w ten sposób utworzyli jedno z pierwszych skupisk mnichów.
Ok. 312 udał się na wschód i zamieszkał w oazie w Wadi Araba, u stóp góry Qolzum, gdzie spędził resztę swojego życia. O prawdziwości życia Antoniego dowiadujemy się z istniejących już apoftegmatów (gr. sentencje) oraz z jego osobistej korespondencji z cesarzem Konstantynem Wielkim i jego synami.
Poniższe cytaty pochodzą właśnie ze zbioru apoftegmatów św. Antoniego:
1. "Gromienie diabła jest rzeczą ludzi wielkich, tych, co mają moc. My, słabi, możemy tylko uciekać się do Imienia Jezus".
2. "Nikt nie może wejść do Królestwa Niebieskiego nie wypróbowany. Zabierz pokusy - rzecze - a nikt nie będzie zbawiony".
3. "Zobaczyłem wszystkie sidła nieprzyjaciela rozpostarte na ziemi, jęknąłem więc i powiedziałem: «A któż się im wymknie?» I usłyszałem głos mówiący do mnie: «Pokora»".
4. "Od bliźniego jest życie lub śmierć. Bo jeżeli pozyskaliśmy brata, Boga pozyskaliśmy; ale jeżeli zgorszyliśmy brata, zgrzeszyliśmy przeciw Chrystusowi".
5. Pewien brat powiedział do abba Antoniego: "Módl się za mnie". A starzec mu odrzekł: "Ani ja się nad tobą nie zlituję, ani Bóg, jeśli ty sam nie zdobędziesz się na gorliwą modlitwę".
6. "Znałem wielu, którzy po wielu trudach upadali i doszli do pychy duchowej, a wszystko przez to, że zaufali własnym osiągnięciom i zlekceważyli nakaz Tego, który powiedział: Zapytaj ojca, a on ci oznajmi".
7. "Kto kuje żelazo, zastanawia się najpierw, co chce z niego zrobić: czy sierp, czy miecz, czy siekierę. Także i my powinniśmy się zastanowić, jaką cnotę chcemy wypracować, żeby nie trudzić się na próżno".
8. "Miej zawsze przed oczyma bojaźń Bożą i pamiętaj o Tym, który zabija i ożywia".
9. "Ja już nie boję się Boga, ale Go kocham: bo miłość precz wypędza bojaźń".
10. "Czego powinienem przestrzegać, aby podobać się Bogu?" Starzec mu odpowiedział: "Przestrzegaj tych moich nakazów: dokądkolwiek pójdziesz, zawsze miej Boga przed oczami; cokolwiek robisz czy mówisz, opieraj to na Piśmie Świętym; a gdziekolwiek raz już zamieszkasz, nie odchodź stamtąd łatwo. Tych trzech rzeczy przestrzegaj, a będziesz zbawiony".
* * *
Cytaty pochodzą z książki "Apoftegmaty Ojców Pustyni", opr. ks. M. Starowieyski.
Skomentuj artykuł