Adam Szustak OP: marnujesz czas każdego dnia? Zrób tę rzecz

Wydaje mi się, że jeżeli uznać, że człowiek jako ciało, dusza i duch tworzy jedną spójną całość, to otwarcie drzwi tylko na poziomie ducha nie zawsze wystarcza - i trzeba wtedy w jakiś sposób oddalić się od codzienności, odejść (czasem symbolicznie, czasem nie) na jakieś oddzielone miejsce, żeby otworzyć Bogu nie tylko ducha, ale też duszę i ciało... i pójść za Nim w całości, a nie tylko duchem. Ale nie wiem, mogę się mylić

"""będę z nim wieczerzał"   -    raczej dość łatwo się domyślić, o co tutaj chodzi. Tam gdzieś daleko nie ma więcej Boga. Bóg jest na wyciągnięcie ręki w komunii świętej. Wystarczy otworzyć drzwi. To kłamcy zachęcają ludzi żeby gonili setki albo i tysiące kilometrów. Mają w tym swój interes.

""""będę z nim wieczerzał"   -    raczej dość łatwo się domyślić, o co tutaj chodzi. Tam gdzieś daleko nie ma więcej Boga. Bóg jest na wyciągnięcie ręki w komunii świętej. Wystarczy otworzyć drzwi." Zgadzam się, nie zwróciłem uwagi na powiązanie tego fragmentu z Eucharystią pisząc poprzedni komentarz. Wydaje mi się jednak, że bardziej zewnętrzne oznaki oddzielenia, udania się w odosobnione miejsce mogą czasem pomóc np. bardziej się wewnętrznie otworzyć na działanie Boga Ale zgadzam się, że ogólnie "gonienie setek albo tysięcy kilometrów" samo w sobie raczej niewiele daje (jeżeli robiłoby się to tylko dla samego przejścia czy wykonania czegoś), ale też połączone z odpowiednią motywacją, wewnętrznym nastawieniem mogą okazać się naprawdę wartościowe. W sumie w ogóle ciekawe jest pytanie o to, co tak naprawdę jest sens czynić (np. w kontekście Iz 55,2).