Święty Ignacy Loyola radził: nawet jeśli nie masz sił na wieczorną modlitwę, poświęć choćby kilka sekund na jeden gest.
Modlitwa w drodze przygotowała piękne rozważanie ignacjańskiego rachunku sumienia na temat wdzięczności.
Nagrania można posłuchać w aplikacji lub pod linkiem>>
Czym jest wdzięczność?
Dla świętego Ignacego wdzięczność była jedną z najwyższych cnót. W gruncie rzeczy uważał niewdzięczność za korzeń wszelkiego grzechu. I jest to zrozumiałe: grzech zasadniczo polega na złym użyciu darów udzielonych nam przez Boga.
Jeśli jesteśmy naprawdę wdzięczni za jakiś dar, wówczas z pewnością nie będziemy go świadomie nadużywać. Istotą tego konkretnego rachunku sumienia jest nazywanie błogosławieństw w naszym życiu i dziękowanie Bogu za każde z nich. Każdy czas jest dobry, by chwalić Boga i dziękować Mu, ale szczególnie polecamy ten rachunek sumienia, gdy czujesz się przygnębiony, gdy miałeś zły dzień albo jesteś wyjątkowo samokrytyczny.
Czym jest ignacjański rachunek sumienia?
Czymś nie do zniesienia jest ciągłe przypominanie sobie o własnych słabościach i borykanie się z nimi. Wielu ludzi zniechęca się do modlitwy i rachunku sumienia, bo kojarzy się on przede wszystkim z rozliczaniem samego siebie za grzechy.
Św. Ignacy Loyola podał w Ćwiczeniach Duchowych taki rachunek sumienia, który ma na celu przede wszystkim szukanie Boga, a nie popełnionych win. Bo przecież nie grzechy mają być przedmiotem naszej modlitwy lecz działanie Boga w nas.
Oto ignacjańska metoda rachunku sumienia w pięciu punktach:
-
Dziękować Bogu, Panu naszemu ze otrzymane dobrodziejstwa.
-
Prosić o łaskę poznania grzechów i odrzucenia ich precz.
-
Żądać od duszy swojej zdania sprawy od godziny wstania aż do chwili obecnego rachunku. Czynić to przechodząc godzinę po godzinie lub jedną porę dnia po drugiej, a najpierw co do myśli, potem co do słów, a wreszcie co do uczynków...
-
Prosić Boga, Pana naszego o przebaczenie win.
-
Postanowić poprawę przy Jego łasce. Odmówić "Ojcze nasz". (ĆD 43)
Skomentuj artykuł