Nadzieja w cierpieniu - świadectwo Darka

Darku, dałeś mi NADZIEJĘ!!!!!!!!!!! 

Wielka szkoda, że Jezuici tak rzadko korzystają z tego dobrodziejstwa, jakim jest BARDZO POWAŻNE cierpienie, zwalając je na słabszych od siebie i wmawiając im, że to oni powinni cierpieć, podczas gdy najwiekszą bolączką ich samych, jak można się dowiedzieć z wpisów na deonie, jest sylwestrowe picie koniaku (!) w samotności (a i to z pewnością nie zawsze). Powinniscie dawać własny przykład wzorowego niesienia ciężkiego krzyża, jak na nasladowców Waszego Mistrza przystało. Nie darmo jesteście kapłanami Chrystusa, w zakonie Jego Imienia. Bez tego, międlenie cierpienia we wszystkich konfiguracjach i wszystkich artykułach, jest tylko pustosłowiem, które może odwieść wielu ludzi od wiary. A przecież zdamy sprawę przed Bogiem z każdego naszego słowa.  ...

No właśnie. Zdamy sprawę z kiażdego słowa. Więc nie należy ich międlić lekkomyślnie. Jezuici, jak bardzo wielu ludzi, nie obnoszą sie ze swoimi cierpieniami,  a znając osobiście kilku z nich wiem, że nie są od nich wolni. A może powierzają je Bogu? ...To może powinni się pochwalić, czym Bóg ich "obdarował". Bo jeśli normalnie żyją i funkcjonują bez wysiłku, to nie są to poważne cierpienia. Trochę samotności, odrzucenia przez współbraci, koniak albo inny drogi alkohol wypijany w samotności i już "cierpią". Niektórzy publicznie przyznają, że nie mają żadnego krzyża (ks. Kowalczyk). Wszystko byłoby ok, gdyby nie ciagłe nawoływanie i zachęcanie do wielkich cierpień u innych ludzi. Módlcie się o ich uzdrowienie, pomoc Bożą, dajcie przykład własnym życiem, bierzcie na siebie cierpienia wiernych, jak dobrzy pasterze. Wtedy będziecie wiarygodni. Wasza obojętność, wygodnictwo, a nawet nieżyczliwość, odsuną tylko ludzi od Boga. I nie będzie to ich winą. 

No właśnie. Zdamy sprawę z kiażdego słowa. Więc nie należy ich międlić lekkomyślnie. Jezuici, jak bardzo wielu ludzi, nie obnoszą sie ze swoimi cierpieniami,  a znając osobiście kilku z nich wiem, że nie są od nich wolni. A może powierzają je Bogu?

@Grzesiek nic nie moze sie stac bez Pana Boga, nawet tej głupiej mysli bys tu nie napisal gdyby ci Pan Bóg nie pozwolil, ale ci pozwolil...dlaczego?...bo daje kazdemu czlowiekowi maximum wolnosci, nie spetuje, nie uzaleznia, nie niszczy jak szatan, ale daje wolnosc calkowita, ba w wolnosci i z milosci wydal Swojego Syna za ciebie i za mnie...  A to o czym mówi Grzesiek mozesz zrozumiec w pelni dopiero wtedy kiedy Pan Bóg cie dotknie, uzdrowi, ci sie fizycznie pokaze. Wiem, ze moze byc trudne do pojecia dla ciebie, ale zobacz ci ktorych Pan Bóg dotknal swiadcza o Nim, bez strachu, ściemy, patrzac spokojnie wszystkim w oczy. Bo oni wiedza o czym mówia. Pana Boga nie pojmiesz i nie zrozumiesz, ale przyjmij przez pokore to co daje, zawierz, zaufaj, zjedz z smakiem cukierki ktore od czasu do czasu daje, nies krzyz ktory na plecy ci sklada, albo sam sobie fundujesz, kochaj i oczekuj spotkania twarza w twarz. 

W nadmiarze cierpienia nie ma żadnej nadziei, jest tylko perspektywa utraty wiary i samobójstwa. Do tego doprowadza ludzi wasz kult cierpienia. 

Wielka szkoda, że Jezuici tak rzadko korzystają z tego dobrodziejstwa, jakim jest BARDZO POWAŻNE cierpienie, zwalając je na słabszych od siebie i wmawiając im, że to oni powinni cierpieć, podczas gdy najwiekszą bolączką ich samych, jak można się dowiedzieć z wpisów na deonie, jest sylwestrowe picie koniaku (!) w samotności (a i to z pewnością nie zawsze). Powinniscie dawać własny przykład wzorowego niesienia ciężkiego krzyża, jak na nasladowców Waszego Mistrza przystało. Nie darmo jesteście kapłanami Chrystusa, w zakonie Jego Imienia. Bez tego, międlenie cierpienia we wszystkich konfiguracjach i wszystkich artykułach, jest tylko pustosłowiem, które może odwieść wielu ludzi od wiary. A przecież zdamy sprawę przed Bogiem z każdego naszego słowa. 

Wszystko to mogło stać się bez ingerencji Bożej, młody organizm po latach odzyskał zdrowie a przestępcy zostali schwytani. Wiara i nadzieja to miłe dodatki żeby poczuć się bardziej religijnym i objętym opieką, czysto subiektywne odczucia które nic nie zmieniają w rzeczywistości. 

Właśnie borykam się z pewnym problemem, brakuje mi pięniędzy na opłacenie studiów, dzięki temu świadectwu wiem, że mam to oddać Bogu, a On mi pomoże. Wielkie Bóg zapłać :)

Wielkie dzięki Darku za to świadectwo. 

Jestem bardzo wdzięczna, że mogłam wysłuchać tego świadectwa akurat dziś. Jest mi bardzo potrzebne!!!